JOAKIM NÄTTERGUIST (Arn Magnusson)
Szwedzki aktor teatralny, filmowy i telewizyjny urodzony 24 października 1974 roku w mieście Uppsala. Skończył szkołę filmową w Sztokholmie, uzyskując dyplom w 2001 roku. Wymarzony odtwórca roli średniowiecznego rycerza, gdyż od dziecka jeździ konno, a do tego przez wiele lat trenował szermierkę. Uwielbia muzykę. Ma nawet własną kapelę "Nacissistic Street", z którą w 2008 roku nagrał płytę "Soldier In Me". W Skandynawii jest ikoną seksu. W 2007 roku magazyn "Plaza Magazine" uznał go za najbardziej seksownego Szweda. Znany przede wszystkim jako znakomity aktor teatralny, odtwórca kilkunastu znaczących ról. Najważniejszą z nich jest udział w sztuce "Terminal" Larsa Norena. Na początku kariery w 2001 roku wystąpił w filmie familijnym "Tsatsiki: przyjaźń na wieki" ("Tsatsiki: Friends Forever") i w dramacie "Deadline". Nakręcony w 2002 roku "We Can Be Heroes" otworzył mu drzwi do telewizji. Wystąpił w kilku szwedzkich serialach.
SOFIA HELIN (Cecylia)
Szwedzka piękność urodzona 25 kwietnia 1972 roku w miejscowości Hovsta. Grywała w serialach i filmach telewizyjnych już na początku lat 90. Prawdziwy przełom w jej karierze nastąpił jednak dopiero w 2004 roku wraz z udziałem w filmie "Opowieści z Dalarny" ("Darlecarlians") w reżyserii Marii Blom do scenariusza Petera Mokrosinskego. Za główną rolę w tym obrazie była nominowana do najważniejszej szwedzkiej nagrody filmowej: Złotego Żuka. Od tej pory jest chętnie widziana w obsadzie filmów rodzimych reżyserów. W 2004 roku wystąpiła w debiucie Tomasa Alfredsona "Four Shades of Brown" ("Fyra nyanser av brunt"). Jest jedną z ulubionych aktorek Marii Blom. W 2007 roku wystąpiła w jej filmie "Nina Fresk", grając tytułową bohaterkę, stewardessę, która bardzo chce założyć rodzinę. Do tej pory udział w filmie "Templariusze. Miłość i krew" ("Arn - Tempelriddaren", ang: "Arn - The Knight Templar") i w zrealizowanej rok później kontynuacji "Arn - The Kingom At Road's End" ("Arn - Reket vid agens slut") był jej największą aktorską przygodą.
STELLAN SKARSG?RD (Birger Brosa)
Szwedzki aktor, który zyskał międzynarodową sławę. Wystąpił w ponad 90 filmach. Urodził się 13 czerwca 1951 roku w Göteborgu. Bardzo szybko przekonał się, że musi zostać aktorem. I już jako nastolatek grał, a nawet był szwedzką gwiazdą. Wszystko dzięki tytułowej roli w serialu telewizyjnym "Bombi Bitt och jag", który był emitowany od 1968 roku. Nieco później zainteresował się teatrem i w latach 1972-88 występował na scenie Królewskiego Teatru Dramatycznego w Sztokholmie. W tym czasie nie zrezygnował jednak z udziału w filmach. Zagrał m.in. w obrazach: "Prostoduszny morderca" ("Den enfaldige mördaren", 1982) Hansa Alfredsona, za który otrzymał nagrodę Złotego Żuka i berlińskiego Srebrnego Niedźwiedzia, "Ake i jego świat" ("?ke och Hans varld", 1984), "Droga węża" ("Ormens väg pa halleberget" 1986). W następnych latach wystąpił u Kjella Grede. W obrazach: "Hip hip hurra!" (1987) wcielił się w malarza Sörena Kröyera, "God afton, Herr waldenberg" (1990) zagrał ambasadora Raoula Wallenberga. Grał w wielu filmach, zdobywał świetne recenzje (on zawsze, filmy w których grywał nie!), by pod koniec lat 80. spróbować swoich sił
w kinie amerykańskim. Jednym z pierwszych filmów produkcji amerykańskiej, w którym wziął udział była adaptacja powieści Milana Kundery "Nieznośna lekkość bytu" (1988), w której zagrał u boku Juliette Binoche. Dwa lata później wystąpił w "Polowaniu na Czerwony Październik" z Seanem Connery'm. Zagrał także u boku Liv Ullmann główną rolę Helge Roosa w nominowanym do Oscara filmie "Wół" ("Oxen", 1991) Svena Nykvista.
Choć już na początku lat 90. był popularnym aktorem, prawdziwa sława przyszła w 1996 roku wraz z filmem "Przełamując fale" Larsa von Triera. Zagrał w nim Jana Nymana, męża niezwykłej bohaterki granej przez Emily Watson. Film stał się wydarzeniem i przez kilka miesięcy mówiono tylko
o nim oraz o genialnych odtwórcach głównych ról. Aktor współpracował z duńskim reżyserem jeszcze wiele razy - przy "Królestwie II" z 1997 roku, trzy lata później przy "Tańcząc w ciemnościach" z Björk, a w 2003 roku przy "Dogville" z rolą główną Nicole Kidman.
Od czasu "Przełamując fale" Stellan Skarsgard otrzymał wiele propozycji zagrania w amerykańskich produkcjach. Wystąpił w "Buntowniku z wyboru" ("Good will Hunting, 1997) Gusa Van Santa. Za tę rolę dostał Europejską Nagrodę Filmową. Później przyszły kreacje m.in. w: "Amistad" (1997) Stevena Spielberga, "Ronin" (1998) Johna Frankenheimera obok Roberta De Niro i Jeana Reno, "Piekielna głębia" ("Deep Blue Sea", 1999). Angażuje się w wielkobudżetowe przedsięwzięcia filmowe, lecz bierze też udział w projektach eksperymentalnych. W 2000 roku wystąpił w "Time Code" Mike'a Figgisa. Zagrał alkoholika zajmującego się reklamą, który zdradza żonę (Saffron Burrows) z przygodnie poznaną narkomanką (Jeanne Tripplehorn). Film z Salmą Hayek i Holly Hunter był nakręcony w czasie rzeczywistym, wyłącznie przy użyciu kamer cyfrowych, a widz oglądał go na ekranie podzielonym na cztery części, w których rozgrywały się różne opowieści o zdradzie. W tym samym roku aktor po raz pierwszy zaangażował się w produkcję filmową.
Jego producenckim debiutem był "Aberdeen" (2000) Hansa Petera Mollanda. Zagrał w nim jedną z głównych ról. Krytycy byli zachwyceni filmem i jego kreacją. Wcielił się w postać alkoholika, który wybiera się z Kaisą (Lena Headey) i zabranym po drodze Clivem (Ian Hart) w daleką podróż do tytułowego Aberdeen, w którym czeka na niego umierająca żona i matka Kaisy (Charlotte Rampling). Za tę rolę otrzymał nominację do Europejskiej Nagrody Filmowej dla najlepszego aktora. Rok później także był nominowany do tej prestiżowej nagrody za rolę w filmie "Sztuka wyboru" ("Taking Sides", 2001) w reżyserii Istvána Szabó.
Lista jego dokonań aktorskich jest imponująca i od początku nowego wieku jest w czołówce światowych aktorów. Wystąpił w takich hollywoodzkich hitach, jak: "Egzorcysta. Początek" ("Exorcist: The Beginning, 2004), "Piraci z Karaibów: Skrzynia umarlaka" ("Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest", 2006),"Piraci z Karaibów: Na krańcu świata" ("Pirates of the Caribbean: At World's End", 2007), rok później w "Mamma Mia!" z Meryl Streep, a w tym roku w obrazie "Anioły i Demony" na podstawie bestsellerowej prozy Dana Browna. Jego kalendarz jest zapełniony do 2011 roku, kiedy to pojawi się w filmie "Thor", adaptacji kultowego amerykańskiego komiksu o superbohaterze.
SIMON CALLOW (Ojciec Henry)
Znakomity brytyjski aktor, pisarz, reżyser teatralny. W 1999 roku odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego za zasługi dla aktorstwa. Lata temu, na początku lat 70., przyznał się do homoseksualnej orientacji i odtąd aktywnie działa na rzecz tej mniejszości seksualnej. Kiedy w 2007 roku "Independent" ogłosił listę najbardziej wpływowych homoseksualistów i kobiet znalazł się na 28 miejscu.
Jego dorobek aktorski jest imponujący. Wystąpił w blisko 80 filmach i w kilku serialach telewizyjnych, m.in. "David Coperfield" (1986), "Mała Brytania" ("Little Britain", 2003-2006) i najważniejszym, wielokrotnie nagradzanym tytule "Anioły w Ameryce" ("Angels in America", 2003), a także w kultowym "Dr Who" produkowanym dla młodzieży przez BBC.
Urodził się w czerwcu 1949 roku w Streatham w Londynie. Jego ojciec był biznesmanem. Jako młody chłopak chciał się wyrwać z domu i pojechał do Irlandii. Rozpoczął studia na Uniwersytecie Queen's w Belfaście, ale zorientował się, że chce być aktorem. Wrócił do Londynu i rozpoczął studia
w Drama Centre.
Zaczął karierę na początku lat 70. Początkowo występował jedynie w teatrze. W filmie zadebiutował dopiero w 1984 roku. Ale było to wejście w spektakularnym tytule, bo w "Amadeuszu" w reżyserii Miloša Formana. Film zdobył w 1985 roku aż 8 statuetek Oscara, w tym dla najlepszego filmu i dla najlepszego reżysera. Odtąd gra w filmach regularnie, dzieląc czas pomiędzy film, teatr, pisarstwo i reżyserię (przede wszystkim przedstawień operowych).
W 1987 roku był nominowany do najważniejszej brytyjskiej nagrody BAFTA za rolę drugoplanową w filmie kostiumowym "Pokój z widokiem" Jamesa Ivory'ego ("Room with a View", 1985). Szerokiej publiczności zaczął być znany po udziale w komedii romantycznej "Cztery wesela i pogrzeb" ("Four Wedding and a Funeral", 1994), za rolę także był nominowany w 1995 roku do BAFTA. Jest miłośnikiem talentu Orsona Wellsa i autorem poświęconej mu monografii.
Najważniejsze filmy:
2009: Anatomy of Hope
2008: Chemical Wedding
2007: Templariusze. Miłość i krew (Arn - Tempelriddaren)
2004: Smokiem i mieczem (George and the Dragon)
2004: Upiór w operze (The Phantom of the Opera)
2002: Marzenia do spełnienia (Thunderpants)
2001: Ziemia niczyja (No Man's Land)
1999: W 80 dni dookoła świata (Around the World in 80 Days)
1998: Zakochany Szekspir (Shakespeare in Love)
1997: Kobieta w bieli (The Woman in White)
1994: Cztery wesela i pogrzeb (Four Weddings and a Funeral)
1993: Femme Fatale
1990: Pocztówki znad krawędzi (Postcards from the Edge)
1985: Pokój z widokiem (A Room with a View)
1984: Amadeusz (Amadeus)
VINCENT PEREZ (Brat Guilbert)
Urodził się 10 czerwca 1962 roku w Lozannie. Choć urodził się w Szwajcarii w jego żyłach - po matce - płynie niemiecka krew, po ojcu - hiszpańska. Uczył się aktorstwa w Genewie. Jako osiemnastolatek wyjechał do Francji, gdzie uczęszczał do L'Ecole des Amandiers w Nanterre, kontynuując naukę zawodu. Jest wybitnym aktorem, ale także reżyserem i producentem. Początkowo, jeszcze w czasie studiów, był aktorem teatralnym. Specjalizował się w rolach szekspirowskich. Bliski był mu także Czechow. Zadebiutował w 1986 roku w filmie "Gardien de la nuit". Trzykrotnie nominowany do nagrody Cezara za role w filmach: "Cyrano de Bergerac" (1990, nominacja: 1991), "Na ostrzu szpady" (1997, nominacja: 1998), "Ci, którzy mnie kochają wsiądą do pociągu" (1998, nominacja 1999). Za tytułową rolę w filmie płaszcza i szpady "Fanfan Tulipan" (2003)
w reżyserii Gerarda Krawczyka był nominowany do Europejskiej Nagrody Filmowej. Film wyprodukował Luc Besson, a Perez zagrał u boku Penelope Cruz. Kilka filmów z jego udziałem było nominowanych do Oscara: "Cyrano de Bergerac" (1990) "Królowa Margot" ("La Reine Margot", 1994), "Indochiny" ("Indochine", 1992).
Najważniejsze filmy:
2010: Love and Virtue
2008: Fever
2008: Lawina
2007: Templariusze. Miłość i krew (Arn - Tempelriddaren)
2004: Wiek namiętności (Nouvelle-France) jako Bigot
2003: Fanfan Tulipan (Fanfan la tulipe)
2002: Królowa potępionych (Queen of the Damned)
2000: Libertyn (Le Libertin)
1999: Czas odnaleziony (Le Temps retrouvé)
1998: Szepty aniołów (Talk of Angels)
1996: Kruk 2: Miasto Aniołów (The Crow: City of Angels)
1996: Linia życia (Ligne de vie)
1995: Po tamtej stronie chmur (Al di l? delle nuvole)
1994: Królowa Margot (La Reine Margot)
1993: Fanfan
1992: Indochiny (Indochine)
1990: Cyrano de Bergerac
1990: Hamlet
