Janusz Leon Wiśniewski
Urodzony w 1954 roku. Rybak dalekomorski, doktor informatyki i doktor habilitowany chemii, profesor Pomorskiej Akademii Pedagogicznej w Słupsku. Współredaguje uznane naukowe czasopismo informatyczne wydawane w internecie. „Na swojej stronie internetowej napisał: "Panie, pomóż mi być takim człowiekiem, za jakiego bierze mnie mój pies..."
Witold Adamek
Urodzony 07. 11. 1945 roku w Łodzi. Operator filmowy, współscenarzysta, reżyser, producent.
W 1969 roku skończył Wydział Operatorski PWSTiF w Łodzi. Jego debiut za kamerą to "Punkt wyjścia" (1971), do którego także napisał scenariusz. Witold Adamek jest autorem zdjęć do wielu filmów i laureatem licznych nagród. Za pracę przy filmach: "Nadzór" (1983), "Dotknięci" (1988), "Yesterday" (1984) "Baryton" (1984) otrzymał nagrodę na FPFF w Gdyni. Filmy "Obywatel Piszczyk" (1988) i "Krótki film o miłości" (1988) zdobyły jednocześnie Nagrodę Przewodniczącego Kinematografii i nagrodę za zdjęcia na FPFF w Gdyni. Jako operator pracował też przy filmach: "Ferdydurke" (1991), "Pociąg do Hollywood" (1987), "Matka Królów" (wspólnie z Edwardem Kłosińskim), "Jezioro Bodeńskie" (1985, Nagroda Przewodniczącego Kinematografii) i "Piłkarski poker" (1988, Nagroda Przewodniczącego Kinematografii), "C.K. Dezerterzy" (1985), "Panny i wdowy" (1991), "Szwadron" (1992), "Kolejność uczuć" (1993), "Dzieci i ryby" (1996, nagroda za zdjęcia na FF Phenian), komedii "Złoto dezerterów" (1998) "To ja, złodziej" (2000).
Był też autorem zdjęć do seriali telewizyjnych "Polskie drogi" (Nagroda Przewodniczącego Komitetu d/s Radia i Telewizji, nagroda indywidualna I stopnia), "Jan Serce", "Maria Curie" (we Francji), "Matki, żony, kochanki". W spektaklu Teatru Telewizji "Wielki świat" w reżyserii Witolda Leszczyńskiego był jednocześnie operatorem i producentem. Jest producentem oraz autorem zdjęć do filmów "Spis cudzołożnic" Jerzego Stuhra, "Girl Guide" (1995) Juliusza Machulskiego, oraz serialu "Siedlisko" (1998). Jego reżyserski debiut "Poniedziałek" (1998) został nagrodzony Wielkim Jantarem, Nagrodą Młodych oraz Srebrnym Jantarem. Nakręcił także film "Wtorek" (2001) z tymi samymi bohaterami, ale tym razem
w wersji komediowej. Na podstawie prozy Cezarego Harasimowicza wyreżyserował film "10 pięter" oraz niektóre z odcinków telenoweli "Rodzina zastępcza", „Miss mokrego podkoszulka” (2002) z cyklu „Święta polskie”, „Czwartą władzę” (2004). Za film „Daleko od okna” nagrodzono go Orłem, Polską Nagrodą Filmową w kategorii: najlepszy producent za rok 2000 i Nagrodą Międzynarodowego Forum Kultury „za podjęcie wysiłku produkcji filmu”. Jest autorem zdjęć i producentem filmu “Po sezonie (2005) z Magdaleną Cielecką i Leonem Niemczykiem.
Ketil Bjørnstad
Artysta uznawany jest za jeden z emblematów skandynawskiego jazzu. Nie od początku jednak był jazzem zainteresowany. Odebrał klasyczną edukację muzyczną studiując w Oslo i Paryżu pod okiem cenionych pedagogów: Roberta Rieflinga i Amalie Christie. Na profesjonalnej scenie debiutował jako solista w Koncercie nr. 3 Beli Bartoka. Dopiero później usłyszawszy „In A Silent Way” Milesa Davisa zainteresował się inną muzyką. Od tego czasu wziął udział w niezliczonych sesjach nagraniowych i koncertach zespołów, nie tylko z kręgu muzyki improwizowanej, ale również rocka i folku. Nagrał z nimi, a także pod własnym nazwiskiem, ponad 30 płyt, wśród nich m.in. wysoko cenione tytuły wydane przez Emarcy/Universal i ECM, dla której regularnie nagrywa od 1993r. towarzyszyli mu m.in. jedni z najbardziej intrygujących twórców „stajni” Manfreda Eichera: wiolonczelista David Darling, gitarzysta Terje Rypdal czy popularny trębacz Nils-Peter Molvaer. Płyty pod własnym nazwiskiem, w roli sidemana, muzyka do filmów (m.in. do obrazów Jean-Luca Godarda) to nie jedyne pasje Bjornstada. Od 1972r., kiedy to zadebiutował jako pisarz zbiorem poematów Aschehoug, jego prace pisarskie (powieści, wiersze, eseje) tłumaczone są na wiele języków i wysoko cenione w kręgach literackich. Nie bez powodu często mówi się o nim jako o człowieku Renesansu i bezwzględnie jednym z najbardziej niezwykłych ludzi sztuki w Norwegii.
Magdalena Cielecka
Urodzona 20. 02. 1972 roku w Myszkowie. W latach 1995 – 2002 aktorka Teatru Starego w Krakowie („Operetka” 1995, „Klątwa” 1997), od 2001 – Teatru Rozmaitości w Warszawie („Bzik tropikalny” 1997, „Magnetyzm serca” 1999, „Uroczystość” 2001, „4.48 Psychosis” 2002, „Dybuk” 2003). Absolwentka PWST w Krakowie (1995). Zadebiutowała na scenie w 1992 roku w sztuce Gabrieli Zapolskiej wystawianej przez Teatr Stary. Laureatka nagrody im. Zelwerowicza przyznawanej przez miesięcznik „Teatr” za osiągnięci aktorskie (1999) oraz nagrody „Feliks Warszawski” w kategorii: Najlepsza Drugoplanowa Rola Kobieca za rolę Ariela w „Burzy” w Teatrze Rozmaitości. Na XXV Opolskich Konfrontacjach Teatralnych doceniono też jej kreację w tytułowej roli w „Iwonie, księżniczce Burgunda” w Teatrze Starym. Za rolę Siostry Anny w „Pokuszeniu” (1995) Barbary Sass została nagrodzona aż trzykrotnie: na Światowym Festiwalu Filmów w Tokio, Srebrną Statuetką Leliwity w Tarnowie i na Festiwalu „Gwiazd Jutra” w Genewie. Trzykrotnie nominowano ją do nagrody „Orzeł – Polska Nagroda Filmowa” w kategorii: Najlepsza Główna Rola Kobieca za filmy: „Amok”, „Zakochani” i „Egoiści”. W 2002 roku została nagrodzona na przeglądzie filmowym „Prowincjonalia” za rolę w „Listach miłosnych”. Grała także w serialach telewizyjnych: „Siedlisko” (1998), „Oficer” (2004 – 05), „Defekt” (2003 – 05). Wystąpiła również w filmach: „Weiser” (2000), „Powiedz to, Gabi” (2003), „Trzeci” (2004), „Po sezonie” (2005), a ostatnio „Chaos” i „Palimpsest” (2006).
Andrzej Chyra
Urodzony 27. 08. 1964 w Gryfowie Śląskim. W 1987 roku skończył Wydział Aktorski PWST w Warszawie, a 7 lat później Wydział Reżyserii. W latach 1987 – 88 aktor warszawskiego Teatru Rampa, 1989 – 90 Teatru Studyjnego w Łodzi, a od 2000 roku Teatru Rozmaitości w Warszawie („Bachantki”, „Uroczystość”). W 1994 roku w Teatrze "Stara Prochownia" wystawił sztukę "Z dziejów alkoholizmu w Polsce", trzy lata później „Przegryźć dżdżownicę” Katarzyny Grocholi na Scenie na Piętrze w Poznaniu. Aktor Teatru Telewizji. Na dużym ekranie zadebiutował w 1993 roku w „Kolejności uczuć”. Sławę przyniosła mu rola Gerarda w filmie „Dług” (1999), za którą dostał trzy nagrody: na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, na Festiwalu „Najnowsze Kino Polskie” we Wrocławiu oraz nagrodę „Orzeł, Polska Nagroda Filmowa”. Za tytułową rolę w „Komorniku” (2006) został nagrodzony, aż pięciokrotnie: na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, na MFF „Złoty Rycerz” w Rosji, na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej „Prowincjonalia” we Wrześni oraz nagrodami „Orzeł, Polska Nagroda Filmowa” i „Złota Kaczka” (przyznawana przez pismo „Film”). Grał w „Kallafiorze” (1999) przy którego scenariuszu współpracował, „Wiedźminie” (2001), „Symetrii” (2003), „Zmruż oczy” (2003), „Tulipanach” (2004), „Persona non grata” (2005), „Wszyscy jesteśmy Chrystusami” (2006). Na małym ekranie mogliśmy go oglądać w serialach: „Miasteczko” (2000 – 01), „Defekt” (2003 –05) oraz „Oficer” (2004 – 05).
Agnieszka Grochowska
Urodzona 31. 12. 1979 roku w Warszawie. W 2002 roku skończyła warszawską Akademię Teatralną. Jest znaną i cenioną aktorką teatralną (tytułowa rola w „Kopciuchu” (2004) Janusza Głowackiego) i Teatru Telewizji, w którym zadebiutowała tytułową rolą w „Beatryks Cenci” (według tragedii Słowackiego). Na małym ekranie grała też w „Antygonie” (2004) i „Piaskownicy” (2005). Od 2003 roku aktorka Teatru Studio w Warszawie („Mewa”, „Bal pod orłem”). Na dużym ekranie zadebiutowała w filmie „Alarm” w 2002 roku. Potem grała między innymi w „Warszawie” (2003), „Nimm dir dein leben” (2004), „Podróży Niny” (2004). Za rolę Tanii w „Pręgach” (2004) otrzymała nominację do nagrody „Orzeł, Polska Nagroda Filmowa”. Ostatnie produkcje (2006), w których wystąpiła, to: „Południe – Północ”, „Tylko mnie kochaj” i „Wszyscy jesteśmy Chrystusami”.
Kinga Preis
Urodzona 31. 08. 1971 we Wrocławiu, gdzie w 1996 roku ukończyła PWST. Lubiana i ceniona aktorka Teatru Polskiego we Wrocławiu, zdobyła wiele nagród: 1995 – Nagroda Młodych za tytułową rolę
w „Kasi z Helibronnu” z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru, 1999 – Nagroda Główna, Publiczności i Dziennikarzy na XX Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, 2001 – „Złota Iglica” dla najpopularniejszego aktora Wrocławia przyznawana przez czytelników „Słowa Polskiego”, 2002 – „Złota Kaczka” dla najlepszej polskiej aktorki w 2001 roku, 2002 – „Srebrna Iglica”, 2002 – nagroda na 42. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za rolę tytułową w „Przypadku Klary” we wrocławskim Teatrze Polskim. Niektóre ze spektakli, w których zagrała, to: „Płatonow – Akt pominięty” Antoniego Czechowa, „Historia PRL według Mrożka”, „Improwizacje wrocławskie” Tadeusza Różewicza”, „Doktor Faustus” Thomasa Manna. Pierwszy film, za który aktorka została nagrodzona to „Poniedziałek” (1998). Za drugoplanową rolę Renaty otrzymała nagrodę na FPFF w Gdyni i „Orła, Polską Nagrodę Filmową” (2000). Do tej samej nagrody nominowaną ją też rok później za film „Wrota Europy” (1999). „Orłem” nagradzano ją jeszcze trzykrotnie, za filmy: „Wtorek” (2001), „Cisza” (2002) i „Komornik” (2005) (za którego zdobyła też nagrodę na Festiwalu w Gdyni), a nominowano do niej za „Symetrię” (2003). Grała też między innymi w filmach: „Karol. Człowiek, który został Papieżem” (2004), „Nigdy w życiu” (2004), „Co słonko widziało” (2005) czy „Przybyli ułani” (2005) z cyklu „Święta polskie”. Na małym ekranie mogliśmy oglądać ją w serialach („Przeprowadzki” 2000 - 01„Defekt” 2003 - 05) oraz w wielu sztukach Teatru Telewizji.
Szymon Bobrowski
Urodzony 16. 05. 1972 w Koninie. W 1995 roku skończył Wydział Aktorski PWSFTviT w Łodzi. Wcześniej aktor Teatru Nowego w Poznaniu („Mewa”, „Lot nad kukułczym gniazdem”, „Opowieść zimowa”) od 1999 roku – Teatru Powszechnego w Warszawie. Zadebiutował na scenie w 1994 roku, w „Małym księciu”, a rok później za rolę w „Czarownicach z Salem” na XIII Przeglądzie Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi otrzymał Nagrodę III Stopnia. W telewizji występował zarówno w spektaklach Teatru Telewizji („Skowronek”, „Sesja castingowa”) jak i serialach: „Miasteczko” (2000 – 2001), „Na dobre i na złe” (2003 – 05), „Magda M.” (2005 – 06). Na dużym ekranie zagrał między innymi w: „Demonach wojny według Goi” (1998), „Pierwszym milionie” (2000), „Prawie ojca” (1999), „Strefie ciszy” (2000), „Życiu jako śmiertelną chorobą przenoszoną drogą płciową” (2000), „Karolu. Człowieku, który został papieżem” (2004) , a ostatnio w „Odwróconych” (2006). Podkładał też głos w „14 bajkach z Królestwa Lailonii Leszka Kołakowskiego” (1998) i „Moim bracie niedźwiedziu” (2003).
Maja Ostaszewska
Urodzona 03. 09. 1972 roku. Aktorka teatralna i filmowa. W 1997 roku ukończyła krakowską PWST. Rok wcześniej na Festiwalu Szkół Teatralnych otrzymała Grand Prix za rolę generałowej w „Płatonowie” w reżyserii Krystiana Lupy. Aktorka Teatru Dramatycznego w Warszawie, występuje gościnnie
w Teatrze Rozmaitości w Warszawie i Starym Teatrze w Krakowie. Od 2000 aktorka Teatru Narodowego. Jej Kreację Anieli w „Magnetyzmie serc” wystawianym w Teatrze Rozmaitości nagrodzono aż dwukrotnie: na XXV Opolskich Konfrontacjach Teatralnych i na 40. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych (2000). Na 12. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych w 1997 roku wyróżniono ją za rolę Ellinor Fierce Golders w reżyserowanym przez Grzegorz Jarzynę „Bziku tropikalnym”. Grała między innymi Julię
w „Fernando Krapp napisał do mnie ten list” Tankreda Dorsta, Joannę w „Nocy listopadowej” Stanisława Wyspiańskiego, Valerie w „Tamie” Conora McPhersona. Laureatka „Paszportu Polityki 2000”
i „Złotej Kaczki” (2001) w kategorii: najlepsza polska aktorka roku 2000. Większość jej ról filmowych to wielkie sukcesy. Pierwszoplanowa rola w „Przystani” Przyniosła jej nagrodę na FPFF w Gdyni. Rolę siostry Marii Leonii Graczyk w filmie „Prymas. Trzy lata z tysiąclecia” (2000) doceniono trzykrotnie przyznając Maji Ostaszewskiej ponownie nagrodę na FPFF w Gdyni, Orła, Polską nagrodę Filmową oraz Srebrną Statuetkę Leliwity (Tarnowską Nagrodę Filmową). Dzięki świetnej grze w „Pzremianach” (2003) otrzymała Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego przyznawaną przez miesięcznik „Kino” i nominację do Orła, Polskiej Nagrody Filmowej. Inne filmy, w których zagrała, to: „Patrzę na ciebie Marysiu” (1999) (Srebrna Statuetka Leliwity), „Egoiści” (2000), „Pianista” (2002), „Ojciec” (2005, cykl „Solidarność, Solidarność...”). Grała też w dwóch serialach, „Przeprowadzki” (2000 – 01) i „Na dobre i na złe” (2003 – 06).
Jacek Borcuch
Urodzony 17. 04. 1970 roku w Kwidzyniu. Aktor, reżyser, scenarzysta. Studiował filozofię na Uniwersytecie Warszawskim oraz aktorstwo w warszawskiej PWST. W 1993 roku skończył Studio Wokalno - Aktorskie im. Baduszkowej w Gdyni. Występował m.in. w Teatrze Muzycznym w Gdyni, w Teatrze Rampa w Warszawie oraz w Operetce Szczecińskiej. Jego debiut reżyserski to „Kallafiorr” z 1999 roku, do którego napisał scenariusz i w którym zagrał. Reżyserował część odcinków serialów „Samo życie” i „Magda M.” oraz filmy „Tulipany” (2004) i „Mrok” (2006). Jako aktor filmowy zadebiutował w 1995 roku w „Graczach”. Później wystąpił między innymi w: „Nic śmiesznego” (1995), „Sposobie na Alcybiadesa” (1997), „The white raven” (1998), „Długu” (1999), „Gunblast vodka” (2000), „Czwartej władzy” (2004), „W dół kolorowym wzgórzem” (2004), „Personie non grata” (2005). Muzyk – w pierwszej połowie lat osiemdziesiątych grał w punkowych zespołach: Iridium, Zbite pisuary, Replay. Obecnie członek zespołu "Physical Love" (nagrali między innymi ścieżki dźwiękowe do filmów „Kallafiorr” i „Tulipany”).
Jan Englert
Urodzony 11. 05. 1943 roku w Warszawie. Od 1980 roku wykładowca w warszawskiej PWST, (którą skończył w 1964 roku), w latach 1981-87 dziekan Wydziału Aktorskiego, a w latach 1987-93 i 1996-2002 rektor. W 2001 roku Rosyjska Akademia Sztuki Teatralnej w Moskwie uhonorowała go tytułem profesora. W latach 1992 – 1993 był członkiem Rady d/s Kultury przy Prezydencie RP. W okresie od 1964 do1981 roku występował na deskach Teatru Współczesnego w Warszawie, w latach 1981-94 był aktorem warszawskiego Teatru Polskiego. Obecnie aktor Teatru Narodowego w Warszawie, od roku 2002 także jego dyrektor artystyczny. Do jego najbardziej znanych ról należą też: tytułowy Vatzlav Sławomira Mrożka (1982), Konrad w „Wyzwoleniu” Stanisława Wyspiańskiego (1982), „Król Lear” Szekspira (1998) czy Gajew w „Wiśniowym sadzie” Czechowa (2000). Od ponad 40-stu lat jest związany z Teatrem telewizji, w którym nie tylko grał ale i reżyserował, na przykład „Irudiona” Zygmunta Krasińskiego (1982) czy „Dziady” Adama Mickiewicza (1997). Jego ogromny dorobek przed kamerą to ponad 100 filmów fabularnych i seriali, na przykład: „Kanał” (1956), w którym jako 14-sto latek zadebiutował rolą łącznika Zefirka, „Sól ziemi czarnej” (1969), „Kolumbowie” (1970), „Perła w koronie” (1971), „Noce i dnie” (1975), serial „Polskie drogi” (1976), „Akcja pod Arsenałem” (1977), serial „Lalka” (1977), „Rodzina Połanieckich” (1978), serial „Dom” (1980 - 2000), „Stan wewnętrzny” (1983), „Piłkarski poker” (1988), „Szczur” (1994) do którego napisał scenariusz, „Matki, żony i kochanki” (1995 i 1998), „Kiler” (1997) i „Kiler-ów 2-óch” (1999), serial „Miasteczko” (2001), „Superprodukcja” (2002) gdzie gra samego siebie, „Bezmiar sprawiedliwości” (2006).
Anna Dymna
Urodzona 20. 07. 1951 roku w Legnicy. Znana i ceniona aktorka – laureatka wielu nagród za całokształt działalności artystycznej. Na scenie pojawiała się już w dzieciństwie – jako aktorka w teatrzyku podwórkowym. W teatrze i filmie grała podczas studiów w PWST w Krakowie (debiut na pierwszym roku rolą Isi w „Weselu”), w której od 1990 roku prowadzi zajęcia. Od 1973 roku aktorka Teatru Starego w Krakowie. Na dużym ekranie zadebiutowała w 1971 roku w filmie „150 na godzinę”. Później zagrała wiele różnorodnych ról w blisko 60-ciu filmach i serialach filmowych: wnuczkę Kargula i Pawlaka w „Nie ma mocnych” (1974) i „Kochaj albo rzuć” (1977), szlachciankę w „Janosiku” (1973), Melanię Barską w „Trędowatej” (1976), Barbarę Radziwiłłównę w „Królowej Bonie” (1980), za którą otrzymała Nagrodę Przewodniczącego Komitetu d/s Radia i Telewizji. Była Marysią Wilczurówną w „Znachorze” (1981), Magdaleną w „Dolinie Issy” (1982), Małgorzatą w „Mistrzu i Małgorzacie” (1988) i Baronową w „Schodami w górę, schodami w dół” (1988). Rola dziennikarki – alkoholiczki w filmie „Tylko strach” (1994) nagrodzona została na XVIII Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku. Grała też Teresę w „Pestce” (1995), Walunię w „Bożej podszewce” (1997), malarkę w „Siedlisku” (1998), Panią Sawicką w filmie „Duże zwierzę” (2000), co przyniosło jej nominację do Orła, Polskiej Nagrody Filmowej. Do tej nagrody nominowano ją jeszcze dwukrotnie: za udział w „Wiedźminie” (2002) i „Skazanym na bluesa” (2006). Grała też w „Starej Baśni” (2003) i „Wieży” (2004). Jej role w na małym ekranie przyniosły jej w 1994 roku Nagrodę im. A. Zelwerowicza za role w Teatrze TV. Była między innymi Lavinią w „Żałoba przystoi Elektrze” Eugene’a O’Neila (1984), Bertą w „Wygnańcach” wg Jamesa Joyce’a (1988), Anitą w „Antygonie w Nowym Jorku” Janusza Głowackiego (1995) a za rolę Molly Bowser w „Palcu bożym” Erskine’a Caldwella (1993) została nagrodzona na II Festiwalu Polskiej Twórczości TV. Gospodyni programu telewizyjnego „Anna Dymna, Spotkajmy się” poruszającego problematykę niepełnosprawności. Założycielka fundacji „Mimo wszystko”. W 2000 roku kardynał Franciszek Macharski odznaczył ją Medalem św. Brata Alberta za udział w akcjach charytatywnych. W 2004 roku odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski "za wybitne osiągnięcia w pracy artystycznej i dydaktycznej, za działalność na rzecz potrzebujących pomocy".
