ROCKET J. (ROCKY) WIEWIÓRA (w roli samej siebie)
Ma już ponad 40 lat i spore doświadczenie w sztuce rozbawiania widzów jako gwiazda licznych seriali i programów telewizyjnych. Na dużym ekranie debiutuje dopiero teraz. Wywodzi się z Frostbite Falls w stanie Minnesota. Edukowany w szkołach prywatnych, uzyskał dyplom w dziedzinie walenia w werbel w sławnej szkole artystycznej Julliard, a następnie ukończył studia na Cal Tech (co na odpowiedzialność oficjalnego biografa Louisa Chunovie jest skrótem od Calvin’s School of Supermarker Technology).
Jest oficjalną maskotką 319 Brygady Sortowania Śmieci, a jego portret wisi w hali kasowej największego banku w jego rodzinnym mieście. Jak każda wiewiórka kolekcjonuje orzechy, wśród których zaplątał się autentyczny świr - jego partner Łoś Superktoś.
BULLWINKLE J. ŁOŚ (w roli samego siebie)
„Rocky i Łoś Superktoś” są kinowym debiutem który ma dokładnie tyle lat, ile jego partner Rocky. On także występował w licznych serialach i programach telewizyjnych.
Jako wyjątkowy okaz północnoamerykańskiego łosia, Łoś Superktoś uczęszczał do szkoły dla dzieci szczególnych w Phillpot (ze względu na swoje okazałe poroże) oraz do MIT (Mysi Instytut Tańcowania), zanim ukończył studia w dziedzinie rogologii na Uniwersytecie Wossamotta.
Łoś uczył się aktorstwa od jednego z uczniów Stanisławskiego - Francisa, Gadającego Muła (u boku którego debiutował sam Clint Eastwood). Po kilku rolach na obrzeżach Broadwayu podbił Great White Way spektaklami „Łosia Irma” i „Poroże ciotki Karola” (na marginesie: Great White Way to główna ulica rodzinnego Frostbite Falls w Minnesocie, której się nie odśnieża przez jedenaście miesięcy w roku). Na potrzeby swoich programów zdarza mu się tworzyć poezje.
Jak twierdzi biograf Luois Chunovie, Łoś Supektoś ma w swoim małym palcu więcej rozumu niż w całej swojej głowie.
RENE RUSSO (Natasha Fatale)
Zadebiutowała na ekranie w 1989 roku jako dziewczyna Toma Berengera w komedii „Pierwsza liga”. Od tej pory miała wiele okazji do potwierdzenia swej klasy i możliwości, grając wiele ról łączących humor, zmysłowość i wrażliwość.
Między innymi „romansowała” z Piercem Brosnanem w „Aferze Thomasa Crowna”. W „Zabójczej broni 3 i 4” partnerowała Melowi Gibsonowi, z którym ponownie spotkała się na planie „Okupu” Rona Howarda. W „Na linii ognia” Russo zagrała agentkę Secret Service wraz z Clintem Eastwoodem ochraniającą prezydenta USA. Znalazła się też w obsadzie „Epidemii” jako specjalistka w dziedzinie wirusologii, która wraz z byłym mężem Dustinem Hoffmanem bada wirus Ebola. Film „Dorwać małego”, gdzie wystąpiła obok Johna Travolty, Gene’a Hackmana i Danny’ego De Vito, dowodzi jej talentu komediowego, podobnie jak „Tin Cup”, gdzie zagrała obok Kevina Costnera. W jej dorobku są też filmy „Kumpel”, „Pan Przeznaczenie” i „Freejack”.
JASON ALEXANDER (Boris Badenov)
Przez dziewięć lat występował w jednym z najpopularniejszych sitcomów - „Kronice Seinfelda”, grając ociężałego nieszczęśnika George’a Constanzę i kreując tę neurotyczną i pozbawioną skrupułów postać na jedną z najbardziej pamiętnych w historii seriali telewizyjnych. Na podsumowanie 20 lat aktorskiej kariery ta właśnie kreacja przyniosła mu sześć nominacji do nagrody Emmy i cztery nominacje do Złotego Globu, a także wiele innych nagród i wyróżnień, w tym nagrodę Amerykańskiej Gildii Aktorskiej dla najlepszego aktora sezonu. Alexander był także reżyserem kilku odcinków, za co wyróżniono go w 1993 roku nominacją do nagrody Amerykańskiej Gildii Reżyserów.
Urodzony i wychowany w New Jersey Alexander zaczął grać jeszcze w szkole. Kiedy miał lat 16, dostał się do dziecięcego teatru, sponsorowanego przez władze stanu Nowy Jork. Mimo stypendium na studia aktorskie, porzucił uczelnię i rozpoczął samodzielną karierę, która zaprowadziła go w połowie lat 80. na Broadway, gdzie grał w licznych sztukach i musicalach, zdobywając nagrody Tony oraz wyróżnienia krytyków za role teatralne i musicalowe.
Jego aktywność nie ogranicza się do teatru i telewizji. Często użycza głosu w filmach animowanych, m.in. w „Aladynie” i „Powrocie Jaffara” oraz w „Herkulesie” i „Dzwonniku z Notre Dame”. Jego dorobek obejmuje także występy w filmach: „Wspomnienia z Brighton Beach”, „Wybrzeże moskitów”, „Drabina Jakubowa”, „White Walace”, „Stożkogłowi”, „Blankman”, „Ostatnia wieczerza”, „Małolat”, „Gazeta”, „Pretty Woman”, „Małpa w hotelu”, „Miłość, cnota i posłuszeństwo”. W 1995 roku zadebiutował jako reżyser filmem „For Better or Worse”.
RANDY QUAID („Cappy” von Trapment)
Jego kariera aktorska trwa od ponad 30 lat i obejmuje ponad 40 tytułów. Kręcił komedie („Szybki szmal”, „W krzywym zwierciadle” - cykl wakacyjny, „Kręglogłowi”), dramaty („Ostatnie zadanie”, które przyniosło mu nominację do Oscara, „Bound for Glory”, „Midnight Express”), westerny („Długa podróż”, „Przełomy Missouri”) oraz horrory i filmy s.f. („Dzień Niepodległości”).
A pomyśleć, że zaczynał jako clown w rodzinnym Teksasie. Na Uniwersytecie Houston spotkał go Peter Bogdanovich i zaprosił na casting do „Ostatniego seansu filmowego”. Po 20 latach Quaid powtórzył rolę Lestera Marlowa w „Texasville”, wystąpił też w dwóch innych filmach Bogdanovicha: „Papierowy księżyc” i „No i co, doktorku?”.
Inne tytuły w dorobku aktora to: „Powódź”, „Bye, Bye Love”, „Gazeta”, „Szybki jak błyskawica”, „Marsjanie do domu!”, „Bicie serca”, „Brawurowe porwanie”, „Ogary Broadwayu”. Nakreślony przez niego portret marynarza kleptomana w „Ostatnim zadaniu” przyniósł mu nominację do Oscara za rolę drugoplanową. W telewizji zagrał m.in. przyszłego prezydenta Johnsona w serialu „LBJ”, co przyniosło mu Złoty Glob i nominację do nagrody Emmy. Kolejną nominację do Emmy otrzymał za „Tramwaj zwany pożądaniem” (1984). Jego filmografia telewizyjna obejmuje też filmy: „Frankenstein” (realizowany w Polsce), „Tragedia w Gujanie” oraz „Myszy i ludzie”.
PIPER PERABO (Karen Sympathy)
„Rocky i Łoś Superktoś” to drugi film w dorobku Zadebiutowała w filmie „White Boys”, a jej następną rolą była postać Violet w filmie „Wygrane marzenia”.
Perabo wywodzi się z Toms River w stanie New Jersey. Studiowała aktorstwo na deskach teatru LaMama w Nowym Jorku oraz na Uniwersytecie Ohio, który ukończyła w 1998 r. Na scenie wystąpiła między innymi w „Antygonie” i w „Naszym mieście” T. Wildera.
ROBERT DE NIRO (Nieustraszony Wódz, a zarazem producent filmu)
Jest jednym z najwyżej cenionych aktorów współczesnego kina. Karierę rozpoczął od filmu „Weselne przyjęcie” Briana De Palmy w 1968 r. Urodzony w Nowym Jorku, przez następne pięć lat wystąpił w filmach: „Cześć, mamo”, „Krwawa mamuśka”, „Pozdrowienia” oraz „The Gang That Couldn’t Shoot Straight”, by potem zdobyć rozgłos i nagrody nowojorskiej krytyki za swoje drugoplanowe role w filmach „Bang the Drum Slowly” oraz „Ulice nędzy”.
W roku następnym De Niro otrzymał nagrodę Akademii za najlepszą drugoplanową rolę męską - młodego Vito Corleone w filmie „Ojciec chrzestny - część II” Francisa Forda Coppoli. Swojego drugiego Oscara dostał sześć lat później za kreację boksera Jake’a LaMotty - głównego bohatera filmu „Wściekły byk” Martina Scorsese. De Niro otrzymał też cztery nominacje do Oscara - za role w filmach „Taksówkarz”, „Łowca jeleni”, „Przebudzenia”, „Przylądek strachu”. Spośród innych nagród warto wymienić: dwie nagrody krytyki oraz nominację do Złotego Globu za „Taksówkarza”, nominację do Złotego Globu za „New York, New York”, dwie nagrody krytyki oraz Złoty Glob za „Wściekłego byka” oraz nominacje do Złotego Globu za „Zdążyć przed północą”, „Przebudzenia” i „Depresję gangstera”.
W jego filmografii znaleźć można natępujace tytuły: „Ostatni z wielkich” E. Kazana, „Wiek XX” B. Bertolucciego, „Dawno temu w Ameryce” S. Leone, „Misja” R. Joffe, „Harry Angel” A. Parkera, „Prawdziwe wyznania” i „Zakochać się” U. Grossbarda, „Stanley i Iris” M. Ritta, „Brazil” T. Gilliama, „Nietykalni” De Palmy, „Nie jesteśmy aniołami” N. Jordana, „Ognisty podmuch” R. Howarda, „Chłopięcy świat” M. Catona-Jonesa, „Uśpieni” oraz „Fakty i akty” B. Levinsona, „Copland” J. Mangolda, „Wielkie nadzieje” A. Cuarona, „Pokój Marvina”J. Zaksa, „Czarna lista Hollywood” I. Winklera, „Ronin” J. Frankenheimera oraz „Depresja gangstera” H. Ramisa i „15 minut” J. Herzfelda. De Niro aż dziewięć razy współpracował na planie z Martinem Scorsese, m.in. w filmach „Casino”, „Chłopcy z ferajny”, „Król komedii”.
W 1993 roku De Niro zadebiutował jako reżyser filmem „Prawo Bronxu”, wyprodukowanym przez studio Tribeca, założonym wspólnie z Jane Rosenthal w 1988 r. W studio tym powstały filmy: „Z potrzeby serca”, „Przylądek strachu”, „Obsesja”, „Noc i miasto”, „Pokój Marvina”, „Fakty i akty” oraz „Depresja gangstera”. W 1992 r. rozpoczął działalność Dział Telewizyjny studia, którego propozycje programowe spotykają się z uznaniem krytyki. Ponadto De Niro sporadycznie występuje w teatrze.
