Melanie Lenz (Melanie)
- uczennica jednego z wiedeńskich liceów, w których grała główne role w wielu spektaklach.
Zaangażowana do filmu po 18-miesięcznym castingu. Miała 13 lat gdy zagrała w filmie. Dziś ma 17
lat. Chce pracować w sprzedaży detalicznej i odbywa staż w tym kierunku.
Joseph Lorenz (lekarz)
- austriacki aktor, głównie teatralny. Z Ulrichem Seidlem współpracuje po raz pierwszy. Występował w wielu wiodących niemieckojęzycznych teatrach. Studiował w Mozarteum w Salzburgu. Pierwszą rolę zagrał w Schillertheater w Berlinie. W 1995 roku powrócił do Austrii i zagrał w wiedeńskim Burgtheater i Theater in der Josefstadt. Na stałe mieszka w Wiedniu.
Ulrich Seidl - reżyseria
- urodzony 24 listopada 1952 roku w Wiedniu. Austriacki reżyser, scenarzysta, producent. Jeden z najbardziej kontrowersyjnych austriackich reżyserów, uważany za skandalistę, który lubi łamać społeczne tabu i przekraczać w swoich filmach społeczne i obyczajowe granice. Uprawia kino na pograniczu filmu fabularnego i dokumentalnego.
Kontakt z filmem nawiązał w wieku 26 lat, gdy rozpoczął studia w Wiedeńskiej Akademii Filmowej. Na początku kariery realizował głównie filmy dokumentalne, choć nie było to kino dokumentalne w czystej postaci. Jak sam przyznaje, nigdy nie zastanawiał się nad gatunkowym podziałem, bowiem kino fabularne i dokumentalne mają dla niego taką samą rangę.
Jego filmy przyniosły mu międzynarodową sławę i uznanie. Jest laureatem wielu nagród filmowych. Za film Trzeba się liczyć ze stratami (Mit Verlust ist zu rechnen, 1992) otrzymał Nagrodę Specjalną Jury na IDFA w Amsterdamie w 1993 roku. Film Zwierzęca miłość (Tierische Liebe, 1995), opowiadający o ludziach, którzy dzielą życie ze swoimi psami i kotami, wzbudził wiele dyskusji, ugruntowując skandalizujący filmowy wizerunek reżysera. Po obejrzeniu tego filmu Werner Herzog stwierdził nawet: "jeszcze nigdy, siedząc w kinie, tak wyraźnie nie ujrzałem piekła". Seidl znajduje się zresztą na liście 10 ulubionych reżyserów Herzoga.
Pierwszym filmem fabularnym Seidla były Upały (Hundstage, 2001), za które otrzymał m.in. Nagrodę Specjalną Jury na MFF w Wenecji w 2001 roku. Kolejną fabułą był Import/Export, a następnie trylogia Raj (Raj: miłość i Raj: wiara, 2012, Raj: nadzieja, 2013).
Metoda pracy Ulricha Seidla przy każdym z filmów opiera się na kilku podstawowych zasadach:
1. fikcyjne historie kręcone są w dokumentalnej scenerii, co powoduje, że nieoczekiwane momenty, które zdarzają się na planie, mieszają się z fikcją,
2. brak tradycyjnie rozumianego scenariusza, który nie zawiera dialogów, lecz jedynie precyzyjnie opisane sceny; podczas zdjęć scenariusz jest stale modyfikowany i niejako pisany na nowo,
3. w skład obsady aktorskiej wchodzą profesjonalni aktorzy i amatorzy; wszyscy otrzymują na planie te same wskazówki, a w efekcie widz nie jest w stanie odróżnić, kto w filmie jest profesjonalnym aktorem, a kto amatorem,
4. aktorzy nigdy nie otrzymują scenariusza; sceny i dialogi są improwizowane na planie,
5. zdjęcia do filmu są zawsze kręcone chronologicznie, co pozwala na stałe adaptowanie i rozwijanie poszczególnych scen i wątków; zakończenie jest zawsze sprawa otwartą,
6. filmy są zawsze kręcone w oryginalnej scenerii,
7. muzyka pojawia się tylko wówczas, gdy stanowi integralną część danej sceny,
8. "otwarta metoda pracy" odnosi się również do montażu, który pozbawiony jest pośpiechu; film powstaje niejako na nowo przy stole montażowym,
9. obok scen fikcyjnych, zawsze nagrywane jest tzw. "tableaux Seidla", czyli precyzyjnie zaplanowane ujęcia ludzi, patrzących do kamery.
Przy każdym z filmów Seidl kręci innego rodzaju "tableau", które często wcale nie pojawia się zresztą w ostatecznym kształcie filmu. "Tableaux Seidla" (po raz pierwszy zastosowane przez reżysera w jego filmie krótkometrażowym One Forty, 1980) bardzo szybko przejęte zostało jako metoda pracy przez innych reżyserów i stało się z czasem wizytówka austriackiego kina.
Filmografia (wybór):
Reżyser:
2013 - Raj: nadzieja (Paradies:Hoffnung | Paradise: Hope)
2012 - Raj: wiara (Paradies: Glaube | Paradise: Faith)
2011 - Raj: miłość (Paradies: Liebe | Paradise: Love)
2007 - Import/Export
2003 - Jezu, Ty wiesz (Jesus, Du weisst)
2002 - Stan narodu (Zur Lage: Österreich in sechs Kapiteln)
2001 - Upały (Hundstage)
1999 - Modelki (Models)
1998 - Zabawa bez granic (Spass ohne Grenzen)
1997 - Miłośnik biustów (Der Busenfreund)
1996 - Zwierzęca miłość (Tierische Liebe),
Obrazy na wystawie (Bilder einer Ausstellung)
1994 - Ostatni mężczyźni (Die Letzten Männer)
1992 - Trzeba się liczyć ze stratami (Mit Verlust ist zu rechnen)
1990 - Good News: o roznosicielach gazet, martwych psach i innych wiedeńczykach (Good News: Von Kolporteuren, toten Hunden und anderen Wienern)
1984 - Look 84
1982 - Bal (Der Ball)
1980 - Einsvierzig
Scenarzysta:
2013 - Raj: nadzieja (Paradies:Hoffnung | Paradise: Hope)
2012 - Raj: wiara (Paradies: Glaube | Paradise: Faith)
2011 - Raj: miłość (Paradies: Liebe | Paradise: Love)
2007 - Import/Export
2003 - Jezu, Ty wiesz (Jesus, Du weisst)
2002 - Stan narodu (Zur Lage: Österreich in sechs Kapiteln)
2001 - Upały (Hundstage)
1999 - Modelki (Models)
1998 - Zabawa bez granic (Spass ohne Grenzen)
1997 - Miłośnik biustów (Der Busenfreund)
1996 - Zwierzęca miłość (Tierische Liebe),
Obrazy na wystawie (Bilder einer Ausstellung)
1994 - Ostatni mężczyźni (Die Letzten Männer)
1990 - Trzeba się liczyć ze stratami (Mit Verlust ist zu rechnen),
Good News: Von Kolporteuren, toten Hunden und anderen Wienern
1982 - Bal (Der Ball)
Producent:
2013 - Raj: nadzieja (Paradies:Hoffnung | Paradise: Hope)
2012 - Raj: wiara (Paradies: Glaube | Paradise: Faith)
2011 - Raj: miłość (Paradies: Liebe | Paradise: Love)
2007 - Import/Export
1982 - Bal (Der Ball)
Zdjęcia:
2002 - Stan narodu (Zur Lage: Österreich in sechs Kapiteln)
