Cechą charakterystyczną Przystanku Woodstock jest ogromna paleta barw: morze flag i transparentów, niesamowita, półokrągła scena, która jarzy się kilkuset punktami świetlnymi, kolorowy, fantastycznie pomalowany spód sceny. Aby każdy kolor, każdy odcień nabrał właściwego nasycenia, aby każda uśmiechnięta twarz nie straciła lekkiego rumieńca, który uchwyciła kamera, ekipa „Najgłośniejszego Filmu Polskiego” spędziła godziny w montażowni. Owsiak wspomina: "Ślęczeliśmy nad każdą sceną, dobierając nasycenie barw, balansując parametrami, aby obraz jak najbliżej odzwierciedlał oblane słońcem żarskie lotnisko, a ekran kina stał się niemal okienkiem, przez który możecie na to pole zajrzeć i poczuć żar, kurz, ludzi obok, usłyszeć harmider wokół i muzykę płynącą ze sceny…"
Reklama
