"Prymas. Trzy lata z tysiąca.": TWÓRCY

TERESA KOTLARCZYK -REŻYSERIA

Ukończyła wydział psychologii na UJ oraz Wydział Radia i Telewizji UŚ w Katowicach (pod opieką Krzysztofa Kieślowskiego). Od 1985 roku realizuje filmy dokumentalne (nagradzane „Piłowanie”, „Zabawa” oraz „Lubię tygrysy”). W 1987 roku zadebiutowała w fabule telewizyjnym filmem „Kalejdoskop” (Nagroda CIFEJ UNESCO). Jej kolejnym filmem był „Zakład”, który przyniósł autorce wyróżnienie za debiut na FPFF w Gdańsku ’90, Nagrodę Fundacji Kultury Polskiej, Nagrodę Międzynarodowego Forum Kultury w Szwecji ’90, Nagrodę Ministra Kultury Szwecji w 1991 roku, nagrodę za reżyserię oraz Nagrodę Specjalną Jury na festiwalu w Gijon w Hiszpanii. W 1996 roku nakręciła metafizyczną przypowieść „Odwiedź mnie we śnie”. Film ten zdobył na FPFF w Gdyni nagrodę Jury za scenariusz napisany przez Renatę Frydrych oraz Nagrodę Kin Studyjnych. Realizowała także spektakle teatru telewizji.

„Nie wiem, czego oczekują widzowie, nie to jest, moim zdaniem, powołaniem sztuki, żeby zaspakajać najprostsze potrzeby. Nie umiałabym zrobić, i nie chcę zrobić czegoś, co nie jest naprawdę moje...” – wyznała w jednym z wywiadów.

JAN PURZYCKI -SCENARIUSZ

Zanim został jednym z najbardziej cenionych scenarzystów polskich pracował w biurze projektów, w stadninie koni, bywał elektrykiem, nauczycielem uniwersyteckim. Zdarzało mu się także piastować poważne urzędy: był wiceprezesem Radiokomitetu, szefem TVP, doradcą prezydenta Lecha Wałęsy (prowadził też w telewizji jego pierwszą, zwycięską kampanię prezydencką). Od 1980 roku zawodowo zajął się pisaniem scenariuszy filmowych. W 1982 roku ukończył Wyższe Zawodowe Studia Scenariuszowe w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Teatralnej i Filmowej im. Leona Schillera w Łodzi. W latach 1990-92 kierownik literacki studia Filmowego „DOM”, w latach 1990-93 starszy wykładowca na Wydziale Reżyserii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Zadebiutował jako scenarzysta w 1981 roku filmem „Przypadki Piotra S.” w reżyserii Stanisława Jędryki, jednak największą popularność przyniósł mu „Wielki Szu” w reżyserii Sylwestra Chęcińskiego.

Ważniejsze scenariusze (alfab.):

„Akwarium” wg Suworowa (1995);

„Dzieci Wodnika” -music-hall o Marcu 1968 r. (niezrealizowany);

„Endstattion Warschau” - nowela dla WDR, prace scenariuszowe przerwane powołaniem na szefa TVP; „Gracze” - film fabularny o prezydenckiej kampanii wyborczej w 1990 roku (1995); „Ojciec Kolbe” (niezrealizowany); „Piłkarski poker” (1989, Nagroda Przewodniczącego Komitetu Kinematografii); „Przemytnicy” (1985); „Przypadki Piotra S.” (I nagroda w konkursie na scenariusz „Młodzi i Film”, Koszalin 1979, zrealizowany 1980); „Victoria” – o Pawle Edmundzie Strzeleckim w Australii (niezrealizowany); „Wedle wyroków Twoich” (1985); „Wielka Warszawska” (niezrealizowany); „Wielki Szu” (1982; Złote Grona za najlepszy scenariusz X-lecia, Łagów 1987); „Zaświat” (nagroda w zamkniętym konkursie Szefa Kinematografii, 1985, niezrealizowany).

Jest autorem większości odcinków serialu „Złotopolscy”. Scenarzysta, reżyser i realizator różnorodnych form telewizyjnych. Autor felietonów i opowiadań publikowanych w prasie, autor książek: ”Wielki Szu”, „Prezydencki poker”, „Telewizyjny poker”, „Oto jest głowa Olina” (nie wydana).

PIOTR WOJTOWICZ -ZDJĘCIA

Za zdjęcia do filmu „Szuler" („Cheat" - koprodukcja polsko-amerykańska w reżyserii Adka Drabińskiego) otrzymał prestiżową Nagrodę im. Andrzeja Munka. Jako drugi operator pracował przy filmach Stanisława Różewicza i Jerzego Wójcika. Samodzielnie zrealizował zdjęcia do filmów „Zakład" Teresy Kotlarczyk, „Podróż do Polski" S. Kurtza (prod. francuska), „Autoportret z kochanką" Radosława Piwowarskiego, „Sztos" Olafa Lubaszenko i „Córy szczęścia" Marty Meszaros oraz do trzech części serialu „Ekstradycja" Wojciecha Wójcika oraz do „Opowieści weekendowych" Krzysztofa Zanussiego. Jest autorem zdjęć do kilkunastu filmów dokumentalnych i kilkudziesięciu spektakli Teatru Telewizji. W 1998 roku wyreżyserował 9-odcinkowy serial telewizyjny dla dzieci.

„Obraz filmowy ma prawdziwą siłę tylko wtedy, gdy trafia do podświadomości Widza wywołując w nim emocje pożądane przez twórców. Na pytanie „forma czy treść?” odpowiadam – DUCH.”

ZYGMUNT KONIECZNY – MUZYKA

Kompozytor, aranżer, pianista. Związany z Krakowem i tamtejszą „Piwnicą pod Baranami”. Początkowo pisał piosenki do tekstów poetyckich, znany jako twórca pieśni i piosenek Ewy Demarczyk np.: „Czarne Anioły”, „Tomaszów”, „Karuzela z Madonnami”, „Taki pejzaż”.

Swoją współpracę z filmem rozpoczął pod koniec lat 60-tych.(„Słońce wschodzi raz na dzień”) i od tej pory jego muzyka rozbrzmiewa regularnie w wielu produkcjach – m.in.: „Jak daleko stąd, jak blisko”(1971), „Przeprowadzka” (1972), „Opadły liście z drzew” (1975), „Zaklęty dwór” (1976), „Zmory” (1978). Za muzykę do filmu „Klucznik” dostał w 1980 nagrodę jury na Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej. Napisał muzykę do tak znanych filmów jak „Dolina Issy”, „Fucha”(1983), „Wir”, „Tabu” (1987), „Lawa”, za którą dostał nagrodę na festiwalu w Gdyni w 1990 roku czy „Ucieczka z kina Wolnośc”.

Ostatnio ilustrował muzycznie filmy Jana Jakuba Kolskiego: „Jańcio Wodnik”(1993), „Grający z talerza”, „Historia kina w Popielawach”.

„Po obejrzeniu materiału filmowego byłem zdecydowany na stworzenie muzyki o zagrożeniu, cierpieniu i nadziei. O tym jest moja muzyka, i o tym właśnie jest ten film.”