"POZNAJ MOJEGO TATĘ" rozpoczął swój żywot jako krótkometrażowy film młodego komika i reżysera Grega Glienna. Ten niskobudżetowy film opowiadający historię katastrofalnego spotkania młodego człowieka z rodzicami jego dziewczyny podjął temat, który przyprawia o dreszcze wielu starających się o rękę.
Nancy Tenenbaum, producent, natychmiast zobaczyła w tym krótkim filmie spory potencjał. „Zaintrygował mnie jego uniwersalny temat” - wyjaśnia Nancy Tenenbaum „Pójście po raz pierwszy do domu dziewczyny czy chłopaka, żeby poznać ich rodziców to naprawdę trudne doświadczenie. Trzeba wywrzeć przecież jak najlepsze wrażenie.”
Aby adaptować wykreowaną przez Glienna historię dla potrzeb filmu pełnometrażowego Nancy Tenenbaum przedstawiła film scenarzyście Jimowi Herzfeld, który napisał scenariusz do komedii Disneya „Meet The Deedless”.
Mniej więcej w tym samym czasie Herzfeld skończył swój pierwszy szkic scenariusza do pierwszego filmu Jaya Roach. Przebój „Austin Powers, International Man of Mystery” właśnie wszedł na ekrany i Roach był bombardowany scenariuszami.
„Przeczytałem około 50 scenariuszy,” mówi Jay Roach. „A 'POZNAJ MOJEGO TATĘ' był jednym z najzabawniejszych jakie czytałem.” Roach bardzo chciał zrobić ten film. „To bardzo uniwersalna sytuacja, kiedy musisz zdobyć zaufanie swoich przyszłych teściów.”
Jedną z najzabawniejszych scen w filmie jest scena, w której Greg grany przez Bena Stillera odkrywa przeszłość Jacka Bynresa (Robert De Niro) – był pracownikiem CIA.
„Bardzo ważne był dla mnie fakt podkreślenia tego że Jack pracował w CIA jako specjalista od psychologicznych portretów,” mówi Jay Roach. „Miał szczególny talent do odkrywania kłamstw.”
Pierwsze zdjęcia do "POZNAJ MOJEGO TATĘ" były realizowane w prywatnym domu w Old Brookville w Nowym Jorku.
Scenograf Rusty Smith, który przygotował scenografię do „Austin Powers, The Spy Who Shagged Me” oraz „Mystery, Alaska” przeszukał cały Nowy Jork, aby znaleźć idealny dom rodziny Byrnes.
„Kiedy pierwszy raz rozmawiałem z Jayem na temat postaci granej przez Roberta De Niro – były agent CIA, przyszły mi do głowy obrazy związane z Harrisonem Fordem jako Jackiem Ryan,” wspomina Smith. „Nastawiliśmy się raczej na patriotyczne skojarzenia – kolonialna, klasyczna architektura.”
Dom, który Smith znalazł na Long Island, bardzo blisko Oyster Bay, gdzie rozgrywa się akcja, był prawie identyczny jak dom, który sobie wymarzył. Dom w Old Brookville miał ponad to do zaoferowania spory ogród potrzebny do kilku ważnych scen – na przykład ślubu Debbie, który odbywał się na dworze.
Sceny w domu Kevina – rodzaj domu, na który nigdy nie będzie stać Grega – były kręcone w Harrison, Nowy Jork. Inne lokalizacje na Long Island to: sklep Trunz w Port Washington, schronisko dla zwierząt w Oyster Bay, Victor Talbots Formals w Greenvale.
Sekwencje, które miały miejsce w domu rodziny Byrnes realizowano na scenie w zbrojowni New York State. „To miało być konserwatywne, stylowe, republikańskie wnętrze,” mówi Smith.
Po to, aby odzwierciedlić charakter Jacka, dominującego mieszkańca domu, Smith udekorował dom subtelnymi odcieniami czerwieni, bieli i błękitu.
W tym samym czasie dom powinien także ukazywać wewnętrzne ciepło postaci granej przez Blythe Danner – Diny. „Chcieliśmy, aby dom był czysty i uporządkowany, ale żeby można się było w nim czuć jak w domu,” mówi Smith. „Szukaliśmy odpowiednich przedmiotów na targach z antykami.”
Także garderoba aktorów jest konserwatywna, ale bardzo stylowa. Kostiumograf Daniel Orlandi, który zaprojektował kostiumy do „Flawless” oraz serii TV „Witness to the Mob”, ubrał rodzinę Byrnes w takie tkaniny jak kaszmir i sztruks w ciepłych, jesiennych kolorach.
Podczas gdy kobiety noszą rzeczy Burberry, Chanel, Hermes i Caroline Herrera, szafa Roberta De Niro składa się głównie z ubrań Ralpha Laurena. „Jack to typowy amerykański dżentelmen noszący ubrania ze sztruksu i kaszmirowe swetry,” mówi Orlandi. „Nigdy wcześniej Robert De Niro nie był tak ubrany.”
Z drugiej strony Greg grany przez Stillera ma bardzo miejski wygląd. „Kiedy widzimy go po raz pierwszy jest ubrany na czarno,” mówi Orlandi. Nie ma jednak szansy nosić własnych ubrań przez weekend, gdyż gubi walizkę na lotnisku w drodze do Nowego Jorku. Greg musi więc nosić ubrania Jacka. „Nosi pidżamę ojca swojej dziewczyny,” mówi Orlandi. „Czy wyobrażacie sobie całowanie dziewczyny w pidżamie jej ojca? A potem musi pożyczyć ubrania brata Pam – za duże hip-hopowe ciuchy – co jest jeszcze gorsze. Wygląda w nich jak duży dzieciak.”
Jedyną postacią, która nie nosiła garderoby przez cały okres zdjęciowy był kot Jinx. Od kiedy Pam opuściła dom, Jack zakochał się w jej kocie. Nauczył go jeść bekon prosto z ust, wskakiwać na ramię a nawet korzystać z toalety.
Podczas realizacji filmu cała ekipa dobrze się bawiła. „Byliśmy jak rodzina”, mówi Rebhorn.
Z wyjątkiem Stillera, obsada, którą skompletował Jay Roach składała się głównie z aktorów znanych raczej ze swoich ról dramatycznych.
Także autor zdjęć Peter James, nie nakręcił jeszcze nigdy komedii – znany jest między innymi z pracy nad filmem „Wożąc Miss Daisy” (Driving Miss Daisy). „Kiedy rozmawiałam z Jayem stwierdziliśmy, że komedie powinny być tak samo dobrze realizowane wizualnie jak dramaty,” mówi Rosenthal.
James, który wykorzystał do swoich zdjęć piękne jesienne kolory otoczenia, współpracował także ściśle z reżyserem podczas prowadzenia poszczególnych aktorów.
„Chciałabym, aby każdy reżyser był taki jak Jay Roach,” mówi Rosenthal. „Ma niezwykłe poczucie humoru, a także świetnie wyczuwa dramaturgię poszczególnych scen. To najmilszy człowiek w Hollywood.”
