P. J. HOGAN (Reżyser/Scenarzysta) zdobył międzynarodowe uznanie jako reżyser czarnej komedii Wesele Muriel (Muriel’s Wedding) z Toni Collette w roli uwielbiającej zespół ABBA Muriel i Rachel Griffiths w roli jej przyjaciółki Rhondy. Film - do którego scenariusz został napisany przez Hogana - miał premierę w 1994 roku na festiwalu filmowym w Cannes. Film otrzymał nagrody Australijskiego Instytutu Filmowego, a także był nominowany do nagrody BAFTA, Złotego Globu i nagrody WGA.
Kolejnym filmem Hogana była komedia z 1997 roku Mój chłopak się żeni (My Best Friend’s Wedding) z Julią Roberts, Cameron Diaz i Rupertem Everettem. Film, do którego scenariusz napisał Ron Bass, okazał się przebojem komercyjnym i zarobił na świecie ponad 126 mln USD.
Pochodzący z Brisbane, Australia, Hogan ukończył w 1984 roku Australijską Szkołę Filmową i Telewizyjną. Jego film dyplomowy Getting Wet (do którego napisał scenariusz, który wyreżyserował i zmontował), zdobył nagrodę Australijskiego Instytutu Filmowego dla Najlepszego Filmu Krótkometrażowego. Przez kolejne 10 lat pracował jako scenarzysta do wynajęcia i drugi reżyser. Hogan jest także reżyserem i współscenarzystą (wspólnie z Jocelyn Moorhouse) filmu Unconditional Love z Rupertem Everettem, Kathy Bates i aktorami z obsady PIOTRUSIA PANA - Lynn Redgrave, Richardem Briersem i Danielem Wyllie.
Hogan mieszka w Los Angeles z żoną - jego częstym współpracownikiem - Jocelyn Moorhouse i dziećmi.
MICHAEL GOLDENBERG (Scenarzysta) był współautorem scenariusza filmu Kontakt (Contact) na podstawie powieści Carla Sagana i w reżyserii Roberta Zemeckisa. Wyreżyserował także dramat romantyczny Usłane różami (Bed of Roses) z Mary Stuart Masterson i Christianem Slaterem w rolach głównych. Obecnie pracuje nad filmową adaptacją książki dla dzieci autorstwa Maurice Sendaka, Where the Wild Things Are. Film ma zostać wyprodukowany przez Toma Hanksa.
LUCY FISHER (Producent), była wiceprezes Sony Columbia Tri-Star Motion Picture Group, w 2001 roku wspólnie z Douglasem Wickiem założyła firmę Red Wagon Entertainment. Podczas pracy Fisher dla Sony w latach 1996-2000, studio pobiło wszelkie krajowe (1.27 mld USD) i międzynarodowe (2.34 mld USD) rekordy wpływów. Filmy, których realizację przygotowywała to m.in. Faceci w czerni (Men in Black), Mój chłopak się żeni (My Best Friend’s Wedding), Air Force One, Jerry Maguire, Zorro, Lepiej być nie może (As Good As It Gets) i Stuart Malutki (Stuart Little). Wspólnie i każde z osobna, Fisher i Wick pracowali z najbardziej utalentowanymi filmowcami świata.
Przed rozpoczęciem pracy dla Sony, Fisher przez 14 lat pełniła funkcję wiceprezesa d/s produkcji w wytwórni Warner Bros. Zajmowała się wtedy produkcją takich filmów jak Kolor purpury (The Color Purple), Ścigany (The Fugitive), Twister, Gremlins, The Goonies, Malcolm X, Co się wydarzyło w Madison County (The Bridges of Madison County), Kosmiczny mecz (Space Jam), Imperium słońca (Empire of the Sun), The Outsiders, Czarownice z Eastwick (The Witches of Eastwick) i Tajemniczy ogród (The Secret Garden). Fisher zajmowała się także wyszukiwaniem niezależnie produkowanych filmów, które dystrybuował Warner Bros., m.in. debiutu Michaela Moore, Roger and Me.
Pierwszym filmem, który Fisher wyprodukowała wspólnie z Wickiem był Stuart Malutki 2 (Stuart Little 2). W filmie, który okazał się międzynarodowym przebojem wzięli udział aktorzy znani z pierwszej części - zdobywczyni nagrody Akademii® Geena Davis, Michael J. Fox, Nathan Lane.
We wczesnych latach 80-tych, kiedy Fisher była szefem produkcji firmy Francisa Forda Coppoli Zoetrope Studios, pomagała w zakupie praw do pierwszej aktorskiej wersji PIOTRUSIA PANA. Teraz, prawie po 20-tu latach, jej marzenie o filmowej adaptacji klasycznej powieści J. M. Barrie stały się rzeczywistością. Decydując się na zaangażowanie - po raz pierwszy - do tytułowej roli chłopca, filmowcy rozpoczęli poszukiwania odpowiedniego młodego aktora na całym świecie. Idealnym wyborem okazał się Jeremy Sumpter. Rachel Hurd-Wood zagrała Wendy. Do pozostałych ról zaangażowano takich aktorów jak Jason Isaacs, Lynn Redgrave, Olivia Williams i sensacja francuskiego kina Ludivine Sagnier. W filmie można oglądać zapierające dech w piersiach sekwencje lotu, zdjęcia przedstawiające Nibylandię, Dzwoneczka i legendarne pojedynki toczone przez Piotrusia z Kapitanem Hakiem.
Pierwszym filmem Fisher i Wicka, który wejdzie na ekrany w 2004 roku będzie romantyczna komedia Win a Date with Tad Hamilton, w reżyserii twórcy Legalnej blondynki (Legally Blonde) Roberta Luketica z Kate Bosworth, Topherem Grace, Nathanem Lane, Seanem Hayesem i Joshem Duhamelem.
Kolejnym filmem Red Wagon będzie długo oczekiwana adaptacja powieści Memoirs of a Geisha, która przez 100 tygodni utrzymywała się na liście bestsellerów The New York Times. Film wyreżyseruje twórca Chicago Rob Marshall.
Także w 2004 roku rozpoczną się zdjęcia do komedii romantycznej Bewtiched, do której scenariusz napisały Nora Ephron (Bezsenność w Seattle) i Delia Ephron (Masz wiadomość). Film wyreżyseruje Nora Ephron.
Inne projekty Red Wagon to film, którego akcja rozgrywa się w czasie II wojny światowej Vertig, a także The Lone Ranger oraz remake musicalu Bye-Bye Birdie.
Fisher rozpoczynała karierę jako osoba czytająca scenariusze w United Artists. Wkrótce potem przeniosła się do MGM, gdzie zajmowała się przygotowaniem do realizacji filmu Fame. Pełniła funkcję wiceprezesa d/s produkcji w wytwórni Twentieth Century Fox, a następnie była szefem międzynarodowej produkcji firmy Zoetrope Studios.
Fisher była siłą napędową Centrum Dziecięcego Warner Bros. Studio, które zostało otwarte w 1992 roku. Centrum od tego czasu zapewniło już dzienną opiekę dla ponad 1000 dzieci i było pierwowzorem dla zorganizowania takich centrów na terenie innych studiów filmowych.
W trakcie swojej kariery Fisher została uhonorowana nagrodą festiwalu filmowego Hollywood za osiągnięcia w dziedzinie produkcji filmowej (2002), którą dzieliła z Wickiem. Otrzymała także nagrodę Crystal przyznawaną przez stowarzyszenie Kobiety w Filmie oraz nagrodę Icon od magazynu Premiere. Fisher została również uhonorowana przez magazyn Fortune tytułem jednej z 50 Najbardziej Wpływowych Kobiet w Stanach Zjednoczonych, a także tytułem jednej z 25 Najinteligentniejszych Kobiet Ameryki (pismo Mirabella). Absolwentka Harvard University, założyła Peter Ivers Artist-in-Residency Program na Harvardzie i zasiada w jego zarządzie. Jest doradcą kalifornijskiego oddziału Międzynarodowej Fundacji d/s Cukrzycy i współzałożycielem organizacji CuresNow zajmującej się promocją leków regeneracyjnych i prowadzeniem badań.
Fisher jest żoną Douglasa Wicka. Mają troje dzieci.
Flmy wyprodukowane przez DOUGLASA WICKA (Producent) zgromadziły do tej pory ponad 1.5 mld USD wpływów, 20 nominacji do nagrody Akademii® i 7 Oskarów®.
W 2000 roku, Wick wyprodukował film Gladiator, który zdobył 12 nominacji do nagrody Akademii® oraz został uhonorowany pięcioma Oskarami® - łącznie z tym dla Najlepszego Filmu dla Wicka. Wyreżyserowany przez Ridleya Scotta i z Russellem Crowe w roli głównej, Gladiator zarobił na całym świecie ponad 450 mln USD i został nagrodzony dwoma Złotymi Globami (łącznie z tym dla Najlepszego Filmu) i czterema nagrodami BAFTA. Gladiator został ponadto uhonorowany tytułem Filmu Roku przez Amerykański Instytut Filmowy, a także otrzymał nagrodę MTV dla Najlepszego Filmu.
W 2001 roku, Wick zdecydował się na rozszerzenie swojej firmy produkcyjnej, Red Wagon Entertainment i rozpoczął pracę z Lucy Fisher, byłą wiceprezes Sony Columbia Tri-Star Motion Picture Group. Wspólnie i każde z osobna, Wick i Fisher współpracowali z najabrdziej utalentowanymi filmowcami świata.
W 1999 roku Wick wyprodukował przezbój Stuart Malutki (Stuart Little), w którym wystąpiła zdobywczyni nagrody Akademii® Geena Davis, a głosów użyczyli Michael J. Fox i Nathan Lane. Wyreżyserowany przez Roba Minkoffa, film zarobił na całym swiecie ponad 300 mln USD, zdobył nominację do Oskara® i stał się jednym z najlepiej sprzedających się na kasetach wideo filmów familijnych. Wick i Fisher wyprodukowali wspólnie kontynuację przygód Stuarta film Stuart Malutki 2 (Stuart Little 2), który także stał się przebojem i został uhonorowany nominacją do nagrody BAFTA.
Wick i Fisher są obecnie na etapie postprodukcji romantycznej komedii Win a Date with Tad Hamilton, którą wyreżyserował Robert Luketic i w której wystąpili Kate Bosworth, Topher Grace, Nathan Lane, Sean Hayes i Josh Duhamel.
Kolejnym projektem Wicka i Fisher jest adaptacja powieści Memoirs of a Geisha, która przez ponad 100 tygodni znajdowała się na liście bestsellerów The New York Timesa.
W 2004 roku rozpoczną się ponadto zdjęcia do komedii Bewitched, do której scenariusz został napisany przez Norę Ephron (Kiedy Harry spotkał Sally, Bezsenność w Seattle) i Delię Ephron (Masz wiadomość). Film wyreżyseruje Nora Ephron. Wick i Fisher przygotowują się także do wyprodukowania filmu Dreadnought z Vinem Dieselem w roli głównej. Inne ich projekty to The Lone Ranger, Vertig oraz hip-hopowa wersja musicalu Bye-Bye Birdie.
Pracująca dziewczyna (Working Girl) w reżyserii Mike’a Nicholsa była pierwszym filmem, który Wick wyprodukował jako samodzielny producent. Film, w którym wystąpili Harrison Ford, Melanie Griffith i Sigourney Weaver, zdobył 6 nominacji do nagrody Akademii®, jednego Oskara® i pięć Złotych Globów, w tym jeden dla Najlepszego Filmu dla Wicka. Kolejnym wspólnym filmem Wicka i Nicholsa był Wilk (Wolf) z Jackiem Nicholsonem i Michelle Pfeiffer. Następny projekt wyprodukowany przez Wicka to The Craft, w reżyserii Andy’ego Fleminga z Neve Campbell w roli głównej.
Wick wyprodukował także thriller Paula Verhoevena Hollow Man, a także świetnie przyjęty przez krytyków dramat Przerwana lekcja muzyki (Girl, Interrupted) - Oskar® i Złoty Glob dla Angeliny Jolie. Innym filmem Wicka był thriller szpiegowski Spy Game z Robertem Redfordem i Bradem Pittem w reżyserii Tony’ego Scotta.
Po ukończeniu Yale University, Wick rozpoczynał karierę jako jeden z asystentów reżysera Alana Pakuli. Jako producent stowarzyszony po raz pierwszy zaistniał podczas realizacji filmu Starting Over.
Od tego czasu Wick był wielokrotnie nagradzany za swoje osiągnięcia. Na NATO ShoWest w 2002 roku został uhonorowany tytułem Producenta Roku, który otrzymał też na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Santa Barbara. Także w 2002 roku otrzymał nagrodę Hollywood za Imponujące Osiągnięcia w Dziedzinie Produkcji. Wick znajduje się w zarządzie Centrum Wczesnej Edukacji w Los Angeles i zasiada także w radzie nadzorczej Gildii Producentów Amerykańskich. Jest współzałożycielem organizacji CuresNow zajmującej się promocją leków regeneracyjnych i badaniami medycznymi.
Wick jest mężem Lucy Fisher. Mają troje dzieci.
PATRICK McCORMICK (Producent) współpracuje z czołowymi aktorami i filmowcami świata. W jego dorobku znajdują się takie filmy jak trzy tytuły w reżyserii Barry’ego Levinsona: Bandits z Brucem Willisem, Billy’m Bobem Thorntonem i Cate Blanchett; Everlasting Piece - komedia rozgrywająca się w 1980 roku w Belfaście z Barry’m McEvoyem, Brianem F. O'Byrne, Anną Friel i Billy’m Connolly; oraz Liberty Heights z Adrienem Brody, Bebe Neuwirth i Joe Mantegną. McCormick był także producentem wykonawczym filmów - Stepmom z Julią Roberts, Susan Sarandon i Edem Harrisem; Donnie Brasco z Alem Pacino, Johnny’m Deppem i Anne Heche; The Juror z Demi Moore, Alekiem Baldwinem i Jamesem Gandolfini; oraz Chłopaki na bok (Boys on the Side) z Drew Barrymore, Whoopi Goldberg, Mary-Louise Parker i Matthew McConaughey. Wyprodukował ponadto Angie z Geeną Davis; A Shock to the System z Michaelem Caine i Last Rites z Tomem Berengerem.
MOHAMED AL FAYED (Producent Wykonawczy) urodził się w Aleksandrii w Egipcie. W 1961 roku, kiedy wszystkie egipskie interesy jego rodziny zostały znacjonalizowane, Al Fayed wyjechał za granicę, aby tam rozwijać swoją karierę. Pod jego kierownictwem firma Fayed Group stała się znana w Stanach Zjednoczonych, Europie i na Środkowym Wschodzie. Firma zajmuje się eksploatacją ropy naftowej, bankowością, nieruchomościami oraz międzynarodowymi usługami armatorskimi.
Al Fayed zwrócił na siebie uwagę całego świata dwoma imponującymi zakupami. W 1978 roku kupił hotel Ritz w Paryżu, a w 1985 roku nabył największą w Wielkiej Brytanii sieć sklepów House of Fraser z jej czołowym obiektem sklepem Harrods w Londynie. Al Fayed przywrócił hotelowi Ritz jego dawną świetność. Jego restauracja trwała pięć lat i pochłonęła ponad 300 mln USD. Starania Al Fayeda zmierzające do przywrócenia dawnej świetności narodowej instytucji docenił burmistrz Paryża M. Jacques Chirac i uhonorował go La Grande Medaille miasta Paryż. W 1986 roku Al Fayed otrzymał Legię Honorową.
Od czasu nabycia Harrodsa w 1985 roku, Al Fayed zainwestował ponad 500 mln USD, żeby odrestaurować sklep, który stał się obecnie jedną z narodowych instytucji Brytyjczyków. Każdego roku przez Harrodsa przewija się ponad 50 milionów klientów z całego świata. Chociaż londyński sklep jest unikalny, na świecie znajduje się ponad 50 sklepów działających pod szyldem Harrodsa.
W 1994 roku, Al Fayed wprowadził firmę House of Fraser Stores na londyńską giełdę. Był to jeden z największych sukcesów giełdowych. Do grupy Fayed dołączyła firma obuwnicza Kurt Geiger, a także firmy Jermyn Street i Turnbull & Asser.
W 1986 roku, Al Fayed zgodził się zostać zarządcą Windsor Villa w Bois de Boulogne, Paryż, gdzie książę i księżna Windsor mieszkali of początku lat 50-tych i gdzie oboje zmarli. Al Fayed poświęcił sporo czasu i pieniędzy, aby przywrócić siedzibę do dawnej świetności i skatalogować jej zawartość. Villa została ponownie otwarta przez burmistrza Paryża, M. Jacquesa Chiraca w 1989.
W 1980 roku, Al Fayed został jednym ze współproducentów filmu Rydwany ognia (Chariots of Fire), który został uhonorowany czterema nagrodami Akademii®. Jak potwierdza producent Sir David Puttnam, bez wiary Al Fayeda w projekt, film mógłby nigdy nie powstać. W 1996 roku, Al Fayed załozył wydawnictwo Liberty Publishing, które we wrześniu tamtego roku wznowiło wydawanie magazynu Punch. Ponowną edycję tego kochanego przez Brytyjczyków pisma przyjęto z olbrzymim entuzjazmem.
W 1997 roku Al Fayed nabył pakiet kontrolny klubu piłkarskiego Fulham, który obecnie gra w Premier League. Specjalnie przygotowany program inwestycji i rozwoju pomógł przywrócić klubowi jego dawną chwałę.
Była prezydent firmy Red Wagon Entertainment GAIL LYON (Producent Wykonawczy) była także producentem wykonawczym familijnego przeboju Stuart Malutki 2 (Stuart Little 2). Bedąc szefową Jersey Films, była jednym z koproducentów filmu Stevena Soderbergha Erin Brockovich, z nagrodzoną Oskarem® Julią Roberts w roli głównej. Lyon była także jednym z producentów dramatu futurystycznego Gattaca, w reżyserii Andrew Niccola, z Ethanem Hawke, Umą Thurman i Judem Law w rolach głównych. Była również producentem wykonawczym komedii HBO The Pentagon Wars, w reżyserii Richarda Benjamina z Kelsey Grammer. Wcześniej Lyon zajmowała kierownicze stanowisko w dziale filmów pełnometrażowych The Walt Disney Company. Absolwentka Smith College, Lyon rozpoczynała karierę jako stażystka w NBC.
JOCELYN MOORHOUSE (Producent Wykonawczy), jest absolwentką Australijskiej Szkoły Filmowej i Telewizyjnej - rocznik 1984. W 1988 roku, razem z mężem P. J. Hoganem, zrealizowali serial komediowy dla dzieci c/o The Bartons, którego scenariusz oparty był na ich wspomnieniach z dzieciństwa.
Jako scenarzysta i reżyser zadebiutowała filmem Proof, z Hugo Weavingiem i Russellem Crowe w rolach głównych. Film miał premierę w 1991 roku na festiwalu filmowym w Cannes. Proof zdobył sześć nagród Australijskiego Instytutu Filmowego, łącznie z tymi dla Najlepszego Filmu, Najlepszego Reżysera i za Najlepszy Scenariusz. Film otrzymał także Brązową nagrodę na międzynarodowym festiwalu filmowym w Tokio, a także nagrodę krytyków na festiwalu w Sao Paulo.
Moorhouse była producentem filmu z 1994 roku Wesele Muriel (Muriel’s Wedding) w reżyserii Hogana. Film, który także miał premierę na festiwalu filmowym w Cannes, zdobył cztery nagrody Australijskiego Instytutu Filmowego. Był także nominowany do nagród BAFTA, Złotego Globu i WGA.
Moorhouse przeprowadziła się do Los Angeles, aby wyreżyserować film How To Make an American Quilt (1995) z Winoną Ryder, Ellen Burstyn i Anne Bancroft. Kolejnym filmem przez nią zrealizowanym był dramat A Thousand Acres (1997) z Michelle Pfeiffer, Jessicą Lange i Jasonem Robardsem. Ostatnio wyprodukowała (wspólnie z Patricią Witcher i Jerry’m Zuckerem) film Hogana Unconditional Love.
DONALD M. McALPINE, A.S.C., A.C.S. (Zdjęcia) otrzymał nominację do nagrody Akademii® za zdjęcia do filmu Baza Luhrmanna Moulin Rouge. W dorobku jednego z najlepszych autorów zdjęć na świecie znajdują się takie filmy jak William Shakespeare’s Romeo + Juliet Luhrmanna, Stan zagrożenia (Clear and Present Danger) i Czas patriotów (Patriot Games) Phillipa Noyce; Stepmom, Dziewięć miesięcy (Nine Months) i Pani Doubtfire (Mrs. Doubtfire) - wszystkie trzy w reżyserii Chrisa Columbusa; Człowiek bez twarzy (The Man Without a Face) Mela Gibsona; The Edge Lee Tamahori; Parenthood Rona Howarda; See You in The Morning i Orphans Alana J. Pakuli; Moon Over Parador; Down and Out In Beverly Hills; Moscow on the Hudson i The Tempest Paula Mazursky’ego; oraz Harry & Son Paula Newmana. McAlpine został uhonorowany nagrodami Australijskiego Instytutu Filmowego za zdjęcia do Breaker Morant w reżyserii Bruce’a Beresforda, oraz My Brilliant Career w reżyserii Gillian Armstrong. Dorobek McAlpine obejmuje ponadto Medicine Man, The Hard Way, Stanley & Iris, Predator, Wehikuł czasu (Time Machine) i Dwóch gniewnych ludzi (Anger Management).
ROGER FORD (Scenografia) był nominowany do nagrody Akademii® za projekty scenograficzne do filmu Babe, świnka z klasą (Babe). Jedne z ostatnio zrealizowanych filmów w dorobku Forda to dwa tytuły w reżyserii Phillipa Noyce, Spokojny Amerykanin (The Quiet American) i Rabbit-Proof Fence, a także film Russella Mulcahy Swimming Upstream z Geoffrey’em Rushem i Judy Davis. Ford zaprojektował także scenografię do telewizyjnego projektu Mulcahy’ego On the Beach.
Ford stworzył również scenografię do czterech filmów reżysera Johna Duigana: Romero; The Year My Voice Broke; Flirting; oraz Sirens. Jego dorobek obejmuje ponadto takie pozycje jak Children of the Revolution Petera Duncana; Marząc o Patsy Cline (Doing Time for Patsy Cline) Chrisa Kennedy’ego, Babe: Pig in the City George’a Millera. Ford otrzymał nagrody Australijskiego Instytutu Filmowego (AFI) za scenografię do Flirting, Children of the Revolution i On the Beach. Jego praca była ponadto doceniona sześcioma nominacjami do nagrody AFI - kostiumy i scenografia do Rabbit-Proof Fence, scenografia - Swimming Upstream i Marząc o Patsy Cline (Doing Time for Patsy Cline), kostiumy - The Nostradamus Kid i Those Dear Departed.
Ford rozpoczynał karierę scenografa w Londynie w latach 60-tych. Pierwszymi jego projektami była scenografia dla programów telewizji BBC - The Cliff Richard Show; The Cilla Black Show; The Spike Milligan Show; The Dave Allen Show; oraz Dr Who. We wczesnych latach 70-tych, Ford przyjechał do Australii i mieszka tam do tej pory. Rozpoczął pracę w Sydney dla telewizji ABC. Początkowo projektował scenografię i kostiumy, a obecnie jest szefem Departamentu Scenografii.
Ford zajmuje się obecnie projektowaniem scenografii do filmu The Lion, the Witch and the Wardrobe, którego scenariusz powstał na podstawie klasycznej powieści dla dzieci autorstwa C. S. Lewisa.
GARTH CRAVEN (Montaż) pracował wcześniej z reżyserem P. J. Hoganem podczas realizacji filmu Mój chłopak się żeni (My Best Friend’s Wedding). Jego filmografia obejmuje następujące filmy - Legalna blondynka (Legally Blonde); One Fine Day; Sen nocy letniej (A Midsummer Night’s Dream); Turner & Hooch; Educating Rita; Pat Garrett & Billy the Kid; Convoy; What’s the Worst That Could Happen?; Where the Money Is; Return to Me; Outfitters; Restoration; Kiedy mężczyzna kocha kobietę (When a Man Loves a Woman); Passed Away; Soapdish; Shoot To Kill; Gaby: A True Story; The Best of Times; Little Treasures; I, the Jury; Avalanche Express; oraz I Never Promised You a Rose Garden.
MICHAEL KAHN, A.C.E. (Montaż) jest jednym z odnoszących największe sukcesy montażystów filmowych pracujących obecnie. Filmy, nad montażem których pracował zgromadziły miliardy dolarów wpływów. Jest to w części zasługa reżyserów, z którymi współpracował, ze Stevenem Spielbergiem na czele. Kahn zajmował się montażem 18 filmów w reżyserii Spielberga. Łącznie w jego dorobku znajdują się ponad 52 tytuły.
Kahn rozpoczął karierę montażysty we wczesnych latach 70-tych. Pracował wtedy przy realizacji sitcomu Hogan's Heroes. Pierwsze filmy w jego dorobku to Człowiek zwany koniem (A Man Called Horse) Elliota Silversteina i trzy filmy w reżyserii Roberta Clouse.
Kahn zmontował także przynajmniej po dwa filmy takich rezyserów jak Jan de Bont, George C. Scott, Irvin Kershner i Frank Marshall, oraz po jednym filmie Joe’go Dante, Richarda Donnera, Emilio Esteveza, Johna Frankenheimer, Tobe Hoopera, Johna Landisa, Adriana Lyne i Roberta Zemeckisa.
Kahn był sześciokrotnie nominowany do Oskara® (dwukrotnie w 1988 roku), a nagrody Akademii® otrzymał za Poszukiwaczy zaginionej arki (Raiders of the Lost Ark), Listę Schindlera (Schindler's List) i Szeregowca Ryana (Saving Private Ryan). Filmowiec był siedmiokrotnie nominowany do nagrody ACE Eddie - ostatnio za montaż Raportu mniejszości (Minority Report). Nagrodę tę otrzymał trzy razy - Poszukiwacze zaginionej arki (Raiders of the Lost Ark), Szeregowiec Ryan (Saving Private Ryan) oraz film telewizyjny z 1975 roku, Eleanor and Franklin (także nagroda Emmy za montaż). Do nagrody BAFTA Kahn nominowany był sześć razy, a nagrodę zdobył za Listę Schindlera (Schindler's List) i Fatalne zauroczenie (Fatal Attraction).
Kolejne projekty Kahna to dwa filmy w reżyserii Stevena Spielberga, The Secret Life of Walter Mitty i Terminal.
JAMES NEWTON HOWARD (Kompozytor) jest jednym z najwszechstronniejszych i najbardziej utalentowanych kompozytorów w Hollywood. W jego dorobku znajduje się muzyka do ponad 85 filmów. Został uhonorowany pięcioma nominacjami do nagrody Akademii®, dwoma nominacjami do Złotego Globu i jedną nominacją do Grammy. Poza tym w latach 1994 - 2002 zdobył 21 nagród ASCAP za muzykę do produkcji filmowych i telewizyjnych. W jego dorobku znajdują się takie filmy jak Szósty zmysł (The Sixth Sense), Znaki (Signs), Ścigany (The Fugitive), Pretty Woman, Książę przypływów (The Prince of Tides), Wielki kanion (Grand Canyon), Dave, Lęk pierwotny (Primal Fear), Glengarry Glen Ross, Adwokat diabła (The Devil’s Advocate) i Dinosaur.
Howard uczęszczał do Akademi Muzycznej w Santa Barbara oraz Szkoły Muzycznej Uniwersytetu Południowej Kalifornii. Formalne wykształcenie z zakresu orkiestracji ukończył pod okiem legendarnego aranżera Marty’ego Paicha. Chociaż otrzymał klasyczne wykształcenie interesował się muzyką rockową i popem. To właśnie na wczesnym etapie swojej kariery, kiedy pracował głównie na polu muzyki pop, udoskonalił swoje umiejętności jako twórca piosenek, muzyk, aranżer, producent i kompozytor.
Dwa lata spędził przygotowując sesje nagraniowe dla takich wykonawców jak Carly Simon, Diana Ross, Ringo Starr, Leo Sayer, Harry Nilsson i Melissa Manchester. Nagrał także dwa albumy solowe. W 1975 roku dołączył do zespołu Eltona Johna, w którym zajmował się orkiestracją i aranżacjami strunowymi. Pracując z londyńską orkiestrą symfoniczną nad aranżacjami do albumu Eltona Johna Blue Moves, Howard po raz pierwszy miał do czynienia z wielką orkiestrą i sekcją rytmiczną. Kombinację tę wykorzystał w wielu filmach, do których komponował muzykę.
Uzyskawszy pozycję jednego z najbardziej pożądanych muzyków w branży, Howard jako autor piosenek, producent nagrań, dyrygent i kompozytor muzyki filmowej współpracował z największymi artystami współczesnej muzyki pop. Wyprodukował albumy dla Randy’ego Newmana, Rickie’go Lee Jonesa, Chakha Khan i Glena Freya; aranżował kompozycje dla Barbry Streisand; przygotował orkiestracje dla Toto i Olivii Newton-John oraz sesje nagraniowe dla Boba Segera i Roda Stewarta, między innymi.
Kolejne projekty, w realizacji których weźmie udział Howard to Hidalgo z Viggo Mortensenem i Omarem Sharifem; The Village M. Night Shyamalana z Joaquinem Phoenixem, Williamem Hurtem, Sigourney Weaver i Adrienem Brody oraz Secret Window, Secret Garden z Johnny’m Deppem.
SCOTT FARRAR (Efekty Wizualne) w 1981 roku dołączył do firmy Industrial Light & Magic jako operator kamery podczas realizacji filmu Star Trek II: The Wrath of Khan. W 1987 roku został awansowany na kierownika d/s efektów wizualnych podczas produkcji filmu Kto wrobił królika Rogera? (Who Framed Roger Rabbit?). W 1985 roku Farrar otrzymał nagrodę Akademii® za Najlepsze Efekty Wizualne w filmie Cocoon. Do Oskara® był ponadto nominowany za efekty do filmu A.I. Sztuczna inteligencja (A. I. Artificial Intelligence).
Przed dołączeniem do ILM, Farrar pracował jako niezależny operator kamery. W 1975 roku został zaproszony na plan nieznanego wtedy filmu Gwiezdne wojny (Star Wars) i zobaczył pierwszy system kontroli ruchu w akcji. Zainspirowany tym, co zobaczył rozpoczął pracę dla firmy Robert Abel & Associates, a następnie dla Doug Trimble pracującej nad realizacją Star Trek: The Motion Picture.
Pochodzący z Kalifornii, Farrar ukończył wydział projektów teatralnych na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles.
Jego dorobek obejmuje następujące pozycje - Kosmiczni kowboje (Space Cowboys); The Haunting; Deep Impact; Amistad; Faceci w czerni (Men in Black, sekwencja końcowa); Daylight; Congo; Star Trek IV: The Undiscovered Country; Ognisty podmuch (Backdraft) - nominacja do nagrody Akademii®; Powrót do przyszłości II i III (Back to the Future Parts II and III) oraz Cocoon: The Return.
JANET PATTERSON (Kostiumy) była trzykrotnie nominowana do Oskara® za projekty kostiumów do dwóch filmów Jane Campion - Fortepian (The Piano) i Portret damy (Portrait of a Lady) oraz filmu Gillian Armstrong - Oscar and Lucinda.
W jej dorobku znajdują się ponadto takie filmy jak Holy Smoke Jane Campion z Kate Winslet i Harveyem Keitelem, The Last Days of Chez Nous Gillian Armstrong z Lisą Harrow, Bruno Ganzem i Kerry Fox.
Dla potrzeb produkcji telewizyjnych zaprojektowała kostiumy do Come in Spinner, Edens Lost i Two Friends.
Pochodzący z Santa Rose, Kalifornia CONRAD E. PALMISANO (2-gi Reżyser / Koordynator Kaskaderów), przed rozpoczęciem w 1970 roku kariery kaskadera służył w oddziałach marines w Wietnamie. Obecnie prezes Stowarzyszenia Kaskaderów Filmowych, Palmisano zasiada także w zarządzie Gildii Aktorów Filmowych. W 1982 roku jako drugi reżyser wziął udział w realizacji filmu First Blood. Jego dorobek jako drugiego reżysera obejmuje takie tytuły jak Czerwony smok (Red Dragon), Godziny szczytu (Rush Hour II), Bandits, X-Men, Romeo Must Die, Zabójcza broń 4 (Lethal Weapon 4), The Peacemaker, Teoria spisku (Conspiracy Theory), Zabójcy (Assassins), Batman Forever, Uwolnić orkę 2 (Free Willie 2) oraz Robocop 2 i 3.
Palmisano przy realizacji wielu z tych filmów pracował także jako koordynator kaskaderów - także The Jerk, The Great Santini, Breaking Away, Cujo i The Natural. Wcześniej w swojej karierze pracował jako kaskader - dubler i kierowca - The Rockford Files, Police Woman, The Six Million Dollar Man, Magnum P. I. oraz Kung Fu.
GARY WORSFIELD (Mistrz Szermierki) zajmuje się szermierką przez większość swojego życia. Jest uznanym i doświadczonym zawodnikiem konkursów szermierczych, przewodniczącym jury, instruktorem, trenerem i mistrzem szermierki. Pod koniec lat 60-tych uczył się szermierki i instruktażu od Johna Fethersa, finalisty Mistrzostw Świata w 1955 roku i swojego przyjaciela Boba Andersona, guru Hollywood w choreografii walki mieczem.
Worsfield trenuje zarówno dzieci w wieku 5 lat jak i emerytów. Dzięki niemu wygrywają zawody w swoich kategoriach wiekowych. Zawsze powtarza swoim uczniom, że ważniejsza od myśli o zwycięstwie jest radość uczenia się.
Poza pracą w filmie, Worsfield przygotowywał choreografię walki mieczem na potrzeby teatru, opery i baletu w Australii oraz Kanadzie. Jego dorobek obejmuje takie produkcje teatralne jak Twelfth Night, Romeo and Juliet, King Lear, Cyrano de Bergerac, MacBeth - The Rock Opera, Hamlet, La Forza del Destino oraz The Pirates of Penzance.
BRAD ALLAN (Koordynator Sekwencji Walk nagradzany kaskader i choreograf sekwencji walki, siedem lat temu poznał legendarną gwiazdę kina akcji z Hong Kongu, Jackie Chana, kiedy ten realizował zdjęcia do filmu Mr. Nice Guy w pobliżu domu Allana w Melbourne, Australia. Adept sztuk walki - rozpoczął naukę w wieku 10 lat - Allan, który specjalizuje się w stylu wushu, został pierwszym nie pochodzącym z Azji członkiem kaskaderskiego zespołu Chana. Razem z Chanem pracował podczas realizacji Shanghai Knights, Medalionu (The Medallion), Smokingu (The Tuxedo), Godzin szczytu 2 (Rush Hour 2), The Accidental Spy, Shanghai Noon, Godzin szczytu (Rush Hour) i Who Am I? Był ponadto choreografem sekwencji walki w Shanghai Knights, asystentem koordynatora kaskaderów w The Accidental Spy oraz asystentem choreografa sekwencji walki w Shanghai Noon. Pojawił się także w filmie Gorgeous występując u boku Jackie Chana. Aktualnie pracuje jako choreograf sekwencji walki w The Chronicles of Riddick z Vinem Dieselem w roli głównej.
