Film został zrealizowany we Francji na podstawie wielokrotnie nagradzanego autobiograficznego cyklu komiksów Persepolis. Marjane Satrapi i Vincent Paronnaud wspólnie napisali scenariusz i wyreżyserowali film, wyprodukowany przez Marc-Antoine Roberta i Xaviera Rigault z 2.4.7. Films. Film powstawał przez trzy lata, prace rozpoczęły się w październiku 2005, ukończono je w kwietniu 2007. Światowa premiera odbyła się na tegorocznym festiwalu w Cannes.
Marjane Satrapi podkreśla, że język komiksu i język filmu są odmienne i przeniesienie całego materiału opowieści graficznej na ekran było dość ryzykownym przedsięwzięciem. Ludziom wydawało się, że po prostu przeniosę swój komiks na ekran kinowy. Jednak komiks ma zupełnie inną formę narracyjną od narracji filmowej. Komiks nie jest filmowym scenopisem. Musieliśmy nauczyć się od samego początku języka filmowego.
Marjane dodaje, że historia przez nią opisana jest wciąż niestety aktualna: Z pewnym smutkiem zauważam, że pięć lat po publikacji mojej książki, mój kraj wiąż jest w centrum uwagi publicznej. Persepolis nie jest tylko moją prywatną opowieścią, to historia uniwersalna, którą trzeba było opowiedzieć.
Vincent Paronnaud dodaje: Na początku stąpaliśmy po kruchym lodzie, ponieważ Marjane zbyt kurczowo trzymała się niektórych wydarzeń opisanych w komiksie. Jednak ostatecznie zaufała mi i możliwościom języka filmowego.
Catherine Deneuve zachwyciła się światem wykreowanym przez Satrapi. Kilka lat temu poprosiłam ją o narysowanie krótkiego komiksu na potrzeby specjalnego wydania magazynu "Vogue". Marjane potrafi opowiadać o ważnych problemach z powagą, ale również niezwykłą lekkością. Oczarował mnie humor i emocje przekazane w jej historiach. Istotne jest również to, że przedstawione postaci są prawdziwe, żyły naprawdę. Nagrywanie głosów do filmu było bardzo przyjemne, Marjane odgrywała wszystkie pozostałe postaci. Każdy z aktorów nagrywał swoje partie osobno, co było nieco frustrujące, ale teraz rozumiem, że film na tym zyskał.
Również Chiara Mastroianni dobrze wspomina współpracę z Satrapi przy filmie. Pomimo iż podziwiam jej twórczość, chciałam ją poznać, dowiedzieć się kim jest. Dziś ciężko jest spotkać taką osobę, jak ona. Podziwiam jej niezależność, brak uprzedzeń, konsekwencję i poczucie humoru.
Producentka Kathleen Kennedy, która wraz z Frankiem Marshallem (The Kennedy/Marshall Company) wyprodukowała m.in. takie filmy jak: Szósty zmysł, Tożsamość Bourne'a czy Monachium opowiada o swojej współpracy z Satrapi: W swoim ilustrowanym pamiętniku Marjane zawarła uniwersalną historię o młodej dziewczynce, zmuszonej do zrozumienia świata, który ją otaczał, dając nam świeże i prawdziwe spojrzenie na polityczną, kulturalną i religijną historię Iranu. Marjane pisze - i rysuje - z wnikliwością, inteligencją, humorem, które czynią tragedię wojny i obłęd Rewolucji Islamskiej zrozumiałymi dla publiczności pod każdą szerokością geograficzną. To całkowicie intymna wypowiedź.
Persepolis to pierwszy projekt firmy 2.4.7 Films Marc-Antoine Roberta i Xaviera Rigault. Podczas pracy nad projektem wielkim wsparciem byli dla nas Kathleen Kennedy jako producent wykonawczy projektu, Celluloid dreams zajmujący się międzynarodową dystrybucją i Diaphana zajmująca się dystrybucją we Francji. Współpraca z Sony Pictures Classics dawała nam komfortową świadomość, że dzieło Marjane Satrapi, pomimo jego wyjątkowości i unikalności, dotrze do szerokiego grona publiczności. Jako niedługo istniejąca firma producencka jesteśmy bardzo dumni, że mogliśmy współpracować z takimi partnerami.
Celluloid Dreams to niezależna, międzynarodowa firma produkcyjna i dystrybucyjna z siedzibą w Paryżu oraz oddziałami w Toronto i Londynie. Firma specjalizuje się przede wszystkim w promowaniu i dystrybucji nagradzanych filmów, zrealizowanych przez utalentowanych twórców z całego świata. Firma odkryła i jako pierwsza zaprezentowała całemu światu niegdyś nieznanych, dziś cenionych twórców: François Ozona, Takeshi Kitano, braci Dardenne, Gaspara Noe, Waltera Salles, Jafara Panahi, Jacques'a Rivette, Kore-Eda Hirokazu, Jia Zhangke, Laurenta Cantet, Jacques'a Audiarda czy Benta Hamera.
