GUS VAN SANT zyskał sławę dzięki swemu pierwszemu filmowi długometrażowemu, "Zła noc", nagrodzonemu w 1987 roku w kategorii Najlepszy Film Niezależny przez Los Angeles Film Critics.
Filmy Van Santa wywarły znaczący wpływ na amerykańskie kino niezależne lat dziewięćdziesiątych; warto wymienić tu takie produkcje jak "Narkotykowy kowboj" (1989), "Moje własne Idaho" (1991) czy "I kowbojki mogą marzyć" (1993). "Za wszelką cenę", czarna komedia wyreżyserowana przez Van Santa w 1995 roku, z Nicole Kidman w roli głównej, była prezentowana na festiwalach w Cannes i Toronto, a wcześniej została wyróżniona Złotym Globem.
"Buntownik z wyboru" (1997) zyskał dziewięć nominacji do Oscara, w tym jedną dla Gusa Van Santa w kategorii Najlepszy Reżyser. Po perfekcyjnym, zrealizowanym z niezwykłą w stosunku do oryginału dbałością, remake'u "Psychozy" Alfreda Hitchcocka (1998), oraz "Szukając siebie" (2000) i "Gerry" (2002), którego scenariusz Van Sant napisał wspólnie z Casey'em, Affleckiem i Mattem Damonem, reżyser nakręcił "Słonia" (2003). Film zdobył Złotą Palmę, nagrodę dla Najlepszego Reżysera oraz Prix de l'Education Nationale na Festiwalu w Cannes w tym samym roku. Dwa lata później jego kolejny obraz, "Last Days", również został zaprezentowany w Cannes w oficjalnym konkursie.
Gus Van Sant wyreżyserował również wiele filmów krótkometrażowych, które nagradzane były na licznych festiwalach. Adaptacja opowiadania Williama S. Burroughsa, "The Disciple of D.E.", była prezentowana na Festiwalu w Nowym Jorku. W 1996 roku Gus Van Sant namówił Allena Ginsberga do recytowania swoich utworów do muzyki Paula McCartneya i Philipa Glassa - premiera zrealizowanego na podstawie tego filmu "Ballad of the Skeletons" miała miejsce na Festiwalu w Sundance w 1997 roku. Na liście krótkometrażowych filmów reżysera znajdują się również: "Psychol" (1987), "Modlitwa dziękczynna" (1991, kolejna współpraca z Burroughsem) oraz "Easter" (1999), do którego scenariusz napisał Harmony Korine.
Urodzony w Louisville w stanie Kentucky Gus Van Sant zdobył dyplom z zakresu sztuki w Rhode Island School of Design, zanim wyjechał do Hollywood. Przez dwa lata pracował w świecie nowojorskiej reklamy, a następnie zamieszkał w Portland w stanie Oregon. Tutaj kontynuował swą zawodową aktywność jako reżyser i producent zajmując się ponadto malarstwem, pisaniem i fotografią.
W 1995 roku Van Sant wydał album, zatytułowany 108 portretów, a dwa lata później - swą pierwszą powieść, Pink, stanowiącą satyrę na świat kina. Sam będąc muzykiem realizował wideoklipy dla artystów takich jak David Bowie, Elton John, Red Hot Chili Peppers czy bracia Hanson.
