Filmowcy starali się zebrać jak najlepszą ekipę techniczną. „Przy realizacji filmu, którego strona wizualna jest tak istotna jak w tym wypadku, obsada ekipy technicznej jest równie ważna jak obsada aktorska,” mówi producent, Simon Bosanquet.
Istotne było również podjęcie decyzji co do miejsca realizacji zdjęć.
„Martha i ja chcieliśmy, by zdjęcia odbywały się w Petersburgu, bo to w dużym stopniu miasto Oniegina. Urodził się tam nad skutymi lodem brzegami Newy, która odgrywa bardzo ważną rolę w opisie Puszkina. Historia Oniegina rozpoczyna się i kończy w Petersburgu. Tam również Puszkin spędził ostatnie lata życia przed swą przedwczesną śmiercią w pojedynku o honor żony.”
„Puszkin w swym poemacie wiele miejsca poświęca opisowi petersburskiego społeczeństwa początku XIX wieku,” mówi Martha Fiennes. „Boli go, iż gwoli kronikarskiej prawdy musi opowiedzieć jak powierzchowny i dekadencki był Petersburg owych czasów, jak wiele w nim było francuskich wpływów, jak wyższa warstwa społeczeństwa zajęta była głównie prokurowaniem plotek i intryg, jak pusty był ten świat i jak wielki istniał kontrast pomiędzy życiem w mieście i na wsi. Z poematu wyzierają właściwie gotowe obrazy i na nas jako filmowcach spoczywa odpowiedzialność byśmy odmalowali je jak najwierniej.”
Sceny na zewnątrz kręcono w Petersburgu, zaś wnętrza wybudowano w Shepperton Studios w Anglii. Wnętrza te są integralne ze światem poematu Puszkina, mają jednak odniesienia do współczesności – w tworzeniu nastrojów, specyficznej atmosfery. Jim Clay inspirował się między innymi kształtami architektury Gaudiego. Kierował się też, jak mówi, intuicją, by stworzyć eklektyzm, który chciała uzyskać reżyserka.
Przy tworzeniu kostiumów Chloe Obolensky i John Bright czerpali z malarstwa początków XIX wieku, ówczesnych czasopism poświęconych modzie. Znaleźli w nich szczegółowe opisy dotyczące materiałów, obowiązujących kolorów i tajników kroju. Reżyserka pragnęła uzyskać w wyglądzie bohaterów pewne przerysowanie formy, co pozwoliło projektantom pofolgować fantazji. Tatiana nosi w filmie 15 kostiumów! Pewną trudność przysporzyło odtworzenie mundurów wojskowych. Część dało się przystosować, większość jednak trzeba było uszyć, gdyż mundury z owego okresu są bardzo charakterystyczne, wyraźnie kształtują sylwetkę żołnierza.
Charakteryzator, Peter Owen, znalazł natchnienie w kontraście pomiędzy wyższymi sferami Petersburga a ziemianami, postanowił ten kontrast złagodzić, wręcz zniwelować. Charakteryzacja jest więc dyskretna. Nie można tego jednak powiedzieć o uczesaniach, one to bowiem najbardziej uzewnętrzniają różnicę między miastem a wsią. W scenach wiejskich uczesania kobiet są więc proste, rosyjskie, z warkoczami upiętymi wokół głów. W scenach miejskich przedstawiało się to zupełnie inaczej:
„Co jest najbardziej zaskakujące we wczesnych latach 20-stych XIX stulecia, to przesada,” mówi Owen. „Poprzez wpływy francuskie, styl fryzur określała mała głowa z kokiem zwanym apollińskim węzłem i spiętrzeniem włosów utwardzanych cukrem umiejscowionym na czubku głowy, który częstokroć dorównywał rozmiarem jej samej. Fryzura ta miała niezwykły architektoniczny wręcz kształt z ostrymi liniami i twardym, lakierowanym wykończeniem. Nie było w niej śladu swobodnie powiewających loków jak w okresie Jane Austen.”
Przygotowywanie aktorek i statystek do zdjęć było więc szczegółowo zaplanowanym procesem. Charakteryzacja jednej aktorki trwała czasami nawet ponad 4 godziny.
