Andriej Tarkowski
Jedne z najwybitniejszych reżyserów w historii kina. Urodził się w Zawrażije, w okręgu Ivanov w 1932 roku. Dorastał w Peredelkino, wsi artystów niedaleko Moskwy. Jego ojcem był znany poeta Arsienij Tarkowski (urodziny w 1907 roku), którego wiersze cytowane są w Zwierciadle i w Stalkerze. Rodzice Tarkowskiego rozwiedli się, gdy był małym dzieckiem, ale utrzymywał z obojgiem bliskie relacje. Jego matka, która pracowała jako korektorka, zajmowała się jego wykształceniem, gdy ojciec służył podczas II Wojny Światowej.
Tarkowski początkowo studiował na wielu różnych kierunkach - muzycznym, malarskim, rzeźbie, arabistyce i geologii. Dopiero w 1954 rozpoczął studia w moskiewskiej szkole filmowej WGIK. Andriej Tarkowski za swojego mistrza uważał Michaiła Romma, który kierował tą szkołą filmową przez wiele lat. Cytując samego Tarkowskiego: "Nauczył mnie, jak być sobą."
W 1960 Tarkowski zrealizował swój dyplomowy film Walec i skrzypce. Dwa lata później, gdy miał 30 lat, wyreżyserował swój pierwszy pełnometrażowy obraz Dziecko wojny, który wygrał wiele międzynarodowych nagród, w tym Złotego Lwa na festiwalu w Wenecji. Dzięki temu Tarkowski zyskał niezbędne finanse na realizację swojego ogromnego projektu, którego bohaterem był średniowieczny malarz ikon - Andriej Rublow. Film ukończony został w 1966 roku, jednakże przez następne pięć lat nie był wyświetlany, gdyż cenzura uznała go za nieprawdziwy historycznie i antyradziecki. Trzecim filmem Andrieja Tarkowskiego był Solaris, oparty na powieści Stanisława Lema. Solaris otrzymał Grand Prix jury w 1972 roku na festiwalu w Cannes.
W 1975 roku Tarkowski rozpoczął prace nad autobiograficznym Zwierciadłem. Skomplikowana struktura filmu wywołała ostrą krytykę w Związku Radzieckim, co miało również wpływ na ograniczoną dystrybucję. Sprzedaż za granicę była zakazana przez kolejne lata. Dopiero 1978 roku Zwierciadło zostało pokazane w Paryżu, a obecny na pokazie Tarkowski stwierdził, że bezkompromisowi reżyserzy mają trudności wszędzie, bez względu na to gdzie realizują film.
Kolejne jego dzieło, Stalker (1979), to opowieść oparta na fragmentach powieści braci Strugackich Piknik na skraju drogi. Czas realizacji znacznie się przeciągał, gdyż Tarkowski był niezadowolony z kolorystyki zdjęć. Przy tym filmie pracował jednocześnie jako scenograf, a jego żona Larisa była drugim reżyserem.
Nostalgia została zrealizowana we Włoszech w 1982 roku we współpracy z włoskim scenarzystą Tonino Guerrą i zyskała uznanie na całym świecie. Było to jednocześnie pierwsze spotkanie reżysera z Erlandem Josephsonem, dla którego napisał później główną rolę w Ofiarowaniu.
Andriej Tarkowski pracował także w teatrze. Wyreżyserował Hamleta w Moskwie oraz operę Musorgskiego Borys Godunow w Covent Garden w Londynie.
Zmarł na raka płuc w 1986 roku w Paryżu.
Sven Nykvist
Urodził się w południowej Szwecji w 1924 roku. Po ukończeniu szkoły średniej studiował w Sztokholmskiej Szkole Fotograficznej. Przez jakiś czas pracował jako asystent operatora w wytwórni Sandrew, a także doskonalił swoje umiejętności w Cinecitta w Rzymie. Swój pierwszy pełnometrażowy film, w którym pracował jako główny operator zrealizował w 1945 roku.
Zanim podjął współpracę z Ingmarem Bergmanem, zdążył już zrealizować ponad 40 pełnometrażowych filmów oraz kilka filmów dokumentalnych w Afryce (włączając klasyczne dzieło Alberta Schweizera). Współpraca z Bergmanem zaowocowała filmami znanymi na całym świecie. Był operatorem słynnego szwedzkiego reżysera od roku 1960, kiedy to zrealizowali oni swój pierwszy wspólny film Źródło. Sven Nykvist stał się wkrótce niezwykle pożądanym operatorem zarówno w Szwecji, jak i na całym świecie. Wielu znanych reżyserów chciało, by to on "malował ich filmy światłem", m.in. John Huston, Louis Malle, Paul Mazursky, Alan Pakula, Woody Allen, czy Bob Fosse.
Przez pewien czas Nykvist pracował także przy produkcjach telewizyjnych, z takimi reżyserami jak Stanisław Barabas w Zachodnich Niemczech czy Bergman w Szwecji.
Wyreżyserował trzy pełnometrażowe filmy w Afryce, a wraz z Erlandem Josephsonem współreżyserował Pojedynczo.
Sven Nykvist otrzymał wiele szwedzkich i międzynarodowych nagród. W 1977 roku otrzymał Cezara za zdjęcia do Czarnego księżyca Louisa Malle'a. Dwa Oscary zdobył za zdjęcia do filmów Bergmana - Szepty i krzyki (1973) oraz Fanny i Aleksander (1984). Za ten drugi film otrzymał także nagrodę Brytyjskiej Akademii Filmowej oraz nagrodę nowojorskich krytyków filmowych w 1984 roku.
Zmarł 20 września 2006 roku.
Erland Josephson
Urodził się w Sztokholmie w 1923 roku. W trakcie studiów na uniwersytecie w Sztokholmie zetknął się z teatrem studenckim, a następnie dołączył do zespołu Teatru w Helsingborgu, którego dyrektorem był wtedy Ingmar Bergman. Pracował tam od 1945 do 1949 roku. Następnie przeniósł się do Teatru w Gothenburgu, gdzie pozostał do roku 1956, kiedy to został zaangażowany przez Królewski Teatr Dramatyczny w Sztokholmie, którego był dyrektorem w latach 1966-1975. Grywał między innymi takie postaci jak Petruchio, Romeo, Faust, Markiz de Sade i profesor Higgins. Pod jego kierownictwem Królewski Teatr Dramatyczny występował gościnnie m.in. z Ibsenowską Heddą Gabler oraz Grą snów Strindberga we Włoszech, Wielkiej Brytanii i Zachodnich Niemczech. W ciągu ostatnich lat, Erland Josephson reżyserował oraz grywał w wielu sztukach, autorstwa głównie młodych szwedzkich dramaturgów.
Josephson, również utalentowany pisarz i dramaturg, opublikował dwie antologie poezji, pięć powieści, zbiór opowiadań, sześć sztuk teatralnych oraz kilka sztuk telewizyjnych i radiowych. W międzyczasie udało mu się także napisać pięć scenariuszy filmowych.
Przez wiele lat był także zaangażowany w działalność na rzecz kultury - był przewodniczącym Związku Zawodowego Aktorów, członkiem Krajowego Związku Teatrów, Instytutu Dramatycznego (szkoły kształcącej reżyserów, techników filmowych, teatralnych, radiowych i telewizyjnych) oraz Sceny - szwedzkiego stowarzyszenia miłośników teatru.
Erland Josephson grał w wielu filmach szwedzkich, w tym oczywiście u Bergmana (m.in. w Sarabandzie, ostatnim obrazie mistrza), z którym pracował od lat 40. XX wieku, jak i zagranicznych. Jako aktor i reżyser zrealizował dwa filmy pełnometrażowe.
