„Obsadzanie ról w Niewidzialnym sprawiło mi wiele radości”, mówi reżyser Cohen, „ponieważ Sony umożliwiło mi zaangażowanie wspaniałych aktorów, którzy byli wymarzeni do mojego filmu. Mogłem zaangażować Josha Lucasa, Jessicę Biel, Jamie’go Foxxa, Sama Sheparda, Joe Mortona oraz Richarda Roxburgha, którzy dobrze pasowali do ról i wypadli w nich znakomicie.”
Lucas, który w filmie gra kapitana marynarki wojennej Bena Gannona, mówi: „Ben, podobnie, jak wielu pilotów marynarki, jest pewny siebie, nieco arogancki i wierzy, że jest niezniszczalny. Piloci powinni charakteryzować się taką arogancją, ponieważ ich praca jest bardzo niebezpieczna. Wylądowanie samolotem na stumetrowym pasie pośrodku oceanu podczas burzy to nie lada wyzwanie. Samolot porusza się z prędkością od 250 do 400 km na godzinę, a pilot widzi pas kołowania dopiero kilka chwil przed lądowaniem. Aby móc robić takie rzeczy, potrzebują oni dużej pewności siebie. U Bena zachodzi interesująca przemiana. Mój bohater zaczyna bardziej dostrzegać w sobie zwykłego człowieka i zdaje sobie sprawę, jak kruche jest życie.”
W porównaniu z typowymi filmami akcji, Lucas twierdzi, że scenariusz Niewidzialnego jest inny, bardziej złożony. „Zafascynował mnie przede wszystkim alegoryczny aspekt – władza i nadużywanie władzy, destrukcyjne zderzenie człowieka z techniką. Do tego wszystkiego mamy jeszcze świetny film akcji z całą feerią efektów specjalnych.”
Na zalety grania w filmach cień kładą pewne niedogodności, jakich Lucas i jego koleżanka z planu Jessica Biel doświadczyli podczas kręcenia scen. Trudna była zwłaszcza praca w kabinie pilota przyczepionej do ogromnego zawieszenia. „W kabinie rzucało nami na wszystkie strony tak gwałtownie, że można było nieźle się poobijać, a do tego dawała nam się we znaki choroba lokomocyjna. Każdego dnia wchodziłem do kabiny, zapinałem pasy, zakładałem maskę tlenową i rozpoczynał się 14-godzinny dzień zdjęciowy. Chyba wszyscy przekroczyliśmy granice naszej wytrzymałości.”
Jak wielu aktorów, Lucas sam wykonał w filmie wszystkie wyczyny kaskaderskie. „Zapłaciłem za to sporą cenę – na przykład ucierpiałem z powodu wstrząsu mózgu”, mówi aktor. „Ale warto było pomóc reżyserowi w osiągnięciu całkowitej autentyczności, która była jego zamierzeniem. Rob chciał nakręcić film z punktu widzenia pilota, chciał pokazać strach w jego oczach. Muszę przyznać, że w wielu momentach naprawdę się bałem. A Rob był głównodowodzącym całego filmu, miał swą wizję i każdego dnia próbował przekazać nam wszystkim, co chce osiągnąć w danym ujęciu. Ma niesamowitą zdolność – potrafi stać za kamerą, opowiadać historie i tworzyć żywiołowe obrazy.”
Silne wrażenie robią liczne, perfekcyjnie wykonane eksplozje: „Jedna z eksplozji – gdy ‘EDI’ wydostaje się z hangaru – była tak ogromna, że filmowcy musieli poprosić NASA o poinformowanie rządów na całym świecie o planowanym wielkim filmowym wybuchu w Australii, który będzie widoczny z przestrzeni kosmicznej. To chyba największy wybuch na półkuli południowej, a na pewno największy w historii filmu”, mówi Lucas.
W Niewidzialnym Jessica Biel gra kapitan Karę Wade, jedną z niewielu kobiet-pilotów bombowców na świecie. „Właśnie to zaintrygowało mnie w tej postaci”, mówi aktorka. „Kara jest tak oddana swej pracy, silna i mądra. Jest także uzależniona od adrenaliny, wie, że w pracy ryzykuje życiem. Trochę mnie przerażała.”
Biel jest jedyną kobiecą postacią w filmie i przez większość czasu była jedyną kobietą na planie. „Zawsze trudno jest dziewczynie zintegrować się z grupą facetów. Na szczęście dorastałam wśród chłopców, a więc udało mi się tego dokonać. Po prostu stajesz się jednym z nich, to wszystko. Ponadto Josh, Jamie i cała ekipa byli dla mnie dużym oparciem podczas kręcenia filmu. Dla kobiety być częścią męskiego grona to wielka frajda, ponieważ akceptują cię i traktują jak równą. To właśnie łączy mnie i moją bohaterkę.”
Jessica Biel jest wdzięczna Cohenowi za motywowanie jej do pracy. „Rob jest niesamowicie zdolny i chętny do współpracy z aktorem. Lubię, gdy reżyser daje mi wskazówki. Kiedy czytasz scenariusz, patrzysz na sceny głównie ze swojej perspektywy. Ale Rob patrzy na nie z różnych punktów widzenia i przekazuje aktorom taki właśnie sposób podejścia do roli.”
Ponieważ Biel cierpi na chorobę lokomocyjną, praca nad Niewidzialnym była dla niej sporym wyzwaniem fizycznym. „Ale dzięki filmowi wyleczyłam się z choroby lokomocyjnej”, śmieje się aktorka.
Jednym z najtrudniejszych zadań, jakie Biel musiała wykonać na planie, była scena rozgrywająca się nad Koreą Północną. Kapitan Wade katapultuje się z samolotu, który po chwili eksploduje tuż nad nią. Wokół Kary latają płonące odłamki i kawałki metalu. Dziewczyna opada w kierunku ziemi na spadochronie, który także zdążył się zapalić. „W scenie tej widać, jak spadam i obracam się wokół własnej osi. Byłam zawieszona na uprzęży przymocowanej do dźwigu, dziesięć metrów nad ziemią. Potem zaczęłam opadać. Scenę tę powtarzaliśmy cztery razy – chyba nie wytrzymałabym więcej.”
Tegoroczny zdobywca Oscara® za rolę w filmie Ray, Jamie Foxx, gra kapitana Henry’ego Purcella. Swojego bohatera opisuje jako „pewnego siebie mądralę. Ale oni tacy właśnie są. Przed rozpoczęciem zdjęć spotkaliśmy się z kilkoma pilotami bombowców i wszyscy odznaczali się takimi cechami. Muszą tacy być, ponieważ niektóre zadania, jakie mają wykonać, to czyste szaleństwo. Jeden fałszywy ruch, jeden centymetr za daleko i giniesz. Henry jest pewny siebie, ale jednocześnie wierzy w znaki, numerologię i inne tego rodzaju rzeczy. Mój bohater stanowi kontrast dla bohatera Josha.”
W odróżnieniu od swoich kolegów-pilotów, Henry naprawdę wierzy w rozwój techniki, jak mówi Foxx. „Henry twierdzi, że samoloty takie, jak ‘EDI’ są przyszłością. Dochodzi do wniosku, że jeśli samoloty przejmą zadania ludzi, nie będzie już musiał ryzykować życiem. Dzięki takim samolotom do przodu pójdzie taktyka walki. Henry odkryje jednak, że z każdą maszyną, niezależnie, czy jest to kamera video, czy samolot, są problemy. Rozwiązania techniczne nic tu nie pomogą”
Radość sprawiło Foxxowi kręcenie filmu w Australii. „Dynamiczna praca na planie była bardzo ciekawa, a po pracy miło spędzaliśmy razem czas, na przykład bawiąc się na imprezach. Dużo energii wkładaliśmy w pracę, dużo energii wkładaliśmy również w zabawę.”
