"Nieruchomy poruszyciel": KARINA KLESZCZEWSKA (AUTORKA ZDJĘĆ)
Film "Nieruchomy poruszyciel" jest filmem silnej konwencji, z założenia nierealistycznym, opartym na subiektywnym widzeniu rzeczywistości. Stąd ukuliśmy własną nazwę dla określenia konwencji tego utworu - nazywamy go filmem SUBREALISTYCZNYM.
PoszukiwaliŚmy takiej formy zdjęć, która stałaby się wizualnym zapisem emocji, oddawała nastroje i lęki bohaterów. Wybraliśmy format najbardziej kinowy z możliwych. Film został nakręcony na taśmie 35 mm w formacie panoramicznym 1: 2,55 (cinemascope), na kamerze Panavision panaflex platinium z zastosowaniem optyki anamorfotycznej Primo, na 3 różnych rodzajach negatywu firmy Kodak (50D,250D,500T). Głównym nośnikiem był negatyw o czułości 50 D (5205) ze względu na swój niepowtarzalny charakter tonalny, czystość, przejrzystość i wysokie nasycenie barwowe.
Naturalistyczne zdjęcia samochodowe zastąpiliśmy , dawno nie stosowaną w polskim kinie, tylną projekcją. Ten zabieg pozwolił nam na stworzenie bardzo precyzyjnych pod względem formalnym scen w jadącym samochodzie.
Mamy tu kombinację 2 różnych obrazów. Przygotowując materiał filmowy do reprojekcji precyzyjnie dobiera się rodzaj tła, odpowiedni plener, porę dnia, pogodę. Następnie w studio stwarza się podobne warunki oświetleniowe w samochodzie i poza nim. W ten sposób powstaje finalny obraz, który jest kontrolowanym aktem twórczym, spójną wykreowaną całością.
W "Nieruchomym poruszycielu" pierwszy raz w polskim filmie unowocześniono technologię tylnej projekcji, zastępując stary reprojektor filmowy multimedialnym projektorem HD. Kolejnym zabiegiem SUBREALISTYCZNYM rzadko stosowanym jest użycie soczewek połówkowych, dla podkreślenia ważności wszystkich płaszczyzn obrazu. Soczewki te powodują wyostrzenie wszystkich planów w sposób zbliżony do naszego subiektywnego spojrzenia na rzeczywistość.
Atmosferę SUBREALNOŚCI przestrzeni uzyskaliśmy budując wszystkie wnętrza na halach zdjęciowych. Kolorystykę wnętrz podporządkowaliśmy tematyce rozgrywających się w nich scen a dla podkreślenia metaforycznej drogi bohatera użyliśmy palety kolorów symboliki przemiany ( czarny, biały, czerwony i złoty), czyli głównych kolorów faz "wielkiego dzieła" - ewolucji duchowej. Każde wnętrze miało inne natężenie światła, inną kolorystyką inny charakter związany z ładunkiem emocjonalnym bohaterów podczas scen w nim rozgrywanych.
