CEZARY PAZURA (Putrycydes Tengier/Kocmołuchowicz/Ojciec Zypcia), jeden z najwybitniejszych i najpopularniejszych i najpopularniejszych polskich aktorów filmowych, teatralnych i telewizyjnych. W sezonie 2002/2003 grał główne role w komediodramacie Jacka Bromskiego „Kariera Nikosia Dyzmy”, w komedii Olafa Lubaszenko „E = mc2” oraz w obyczajowo-sensacyjnym dramacie Macieja Ślesickiego „Show”. Popularność aktora ugruntowała główna rola w emitowanym od 1998 roku, mającym dużą oglądalność serialu „Trzynasty posterunek”. W 2003 roku aktor gra w reżyserowanym dla Polsatu przez Wiktora Grodeckiego serialu „Czego się boją faceci, czyli seks w mniejszym mieście”.
Dwukrotnie, w latach 1993 i 1997, Cezary Pazura zajmował pierwsze miejsce i otrzymywał Złotą Kaczkę w plebiscycie czasopisma „Film” na najpopularniejszego aktora. Za drugoplanowe kreacje w filmach „Kroll” Władysława Pasikowskiego i „Tato” Macieja Ślesickiego został w latach 1991 i 1996 uhonorowany Brązowymi Lwami Gdańskimi na festiwalach polskich filmów fabularnych w Gdyni. W latach 1999, 2000 i 2001, w badaniach przeprowadzonych przez Ośrodek Badania Opinii Publicznej na zamówienie dziennika „Super Express”, uznany został za najlepszego polskiego aktora.
Cezary Pazura wystąpił w blisko sześćdziesięciu filmach kinowych, współpracując z tak renomowanymi reżyserami jak Andrzej Wajda, Jerzy Skolimowski, Krzysztof Kieślowski, Andrzej Barański, Juliusz Machulski, Marek Koterski, Władysław Pasikowski, Filip Bajon czy wspomniani już Jacek Bromski i Maciej Ślesicki. Wśród tych filmów są zarówno wielkie kasowe przeboje z lat 90., takie jak „Kroll”, „Psy” i „Psy 2: ostatnia krew” Władysława Pasikowskiego, „Tato” i „Sara” Macieja Ślesickiego, „Nic śmiesznego” Marka Koterskiego, „Dzieci i ryby” Jacka Bromskiego, „Szczęśliwego Nowego Jorku” Janusza Zaorskiego, „Sztos” Olafa Lubaszenko czy „Kiler” i „Kiler-ów 2-óch” Juliusza Machulskiego, jak i produkcje o dużych ambicjach artystycznych, m.in. „Ferdydurke” Jerzego Skolimowskiego (ekranizacja kultowej powieści Witolda Gombrowicza), „Cynga” Leszka Wosiewicza, „Pierścionek z orłem w koronie” Andrzeja Wajdy (nakręcony według głośnej, w czasach PRL oficjalnie nie wydawanej powieści Aleksandra Ścibora-Rylskiego „Pierścionek z końskiego włosia”), „Wielki Tydzień” tego samego reżysera (adaptacja opowiadania Jerzego Andrzejewskiego), „Trzy kolory: Biały” Krzysztofa Kieślowskiego, „Dwa księżyce” Andrzeja Barańskiego (według opowiadań Marii Kuncewiczowej) oraz „Pożegnanie z Marią” Filipa Zylbera, nakręcone na podstawie słynnego opowiadania Tadeusza Borowskiego.
Spośród innych filmów, w których grał Cezary Pazura, wymieńmy cieszącą się wielką popularnością komedię o stanie wojennym – „Rozmowy kontrolowane” Sylwestra Chęcińskiego, „Człowieka z...” Konrada Szołajskiego (pastisz „Człowieka z marmuru” i „Człowieka z żelaza” Andrzeja Wajdy), „Lepiej być piękną i bogatą” Filipa Bajona, „Tylko strach” Barbary Sass, „Zakochanych” Piotra Wereśniaka, „Chłopaki nie płaczą” Olafa Lubaszenko.
Cezary Pazura wystąpił w dwóch filmach niemieckich – „Angelchen” (1996, reż. Helke Mieslewitz) i „Zutatten fur Traume” (2001, reż. Gordian Mogg).
Na scenach teatralnych odtwórcę trzech ról z „Nienasycenia” podziwiano m.in. w „Hamlecie”, „Romeo i Julii”, „Królu Lirze”, „Ryszardzie III” i „Śnie nocy letniej” Szekspira (wszystkie inscenizacje w reż. Jana Machulskiego), „Marii i Wyzecku” Buchnera (reż. Adam Hanuszkiewicz), „Balladynie” Juliusza Słowackiego (reż. Jan Machulski), „Sędziach” Stanisława Wyspiańskiego (reż. Halina Machulska) oraz w głośnym musicalu „Metro”, w reż. Janusza Józefowicza.
Na telewizyjnych ekranach oglądaliśmy Cezarego Pazurę nie tylko w wymienionym na wstępie serialu „Posterunek 13”, ale również w spektaklach Teatru Telewizji, takich jak „Palec Boży” (adaptacja prozy Caldwella, reż. Teresa Kotlarczyk), „Dwóch panów z Wenecji” Szekspira (reż. Roland Rowiński), „Klimaty” Andre Morouasa (reż. Magda Łazarkiewicz), „Farrago” Lidii Amejko (reż. Jarosław Żamojda) czy „Klub Kawalerów” Bałuckiego (reż. Krystyna Janda).
Cezary Pazura urodził się 13 czerwca 1962 roku w Tomaszowie Mazowieckim. W 1985 roku ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. W swojej karierze był związany z dwiema scenami warszawskimi – z Teatrem Ochoty (w latach 1986-1992) i Teatrem Powszechnym (w latach 1992-1993).
Od 1996 roku Cezary Pazura zajmuje się produkcją filmową i telewizyjną będąc współwłaścicielem firmy Sting Production Sp. z o.o.
W 1999 roku wydał w BMG płytę zatytułowaną „Płyta stereofoniczna”, na której śpiewa trzynaście utworów.
Jest jednym z założycieli Fundacji Art.Sport, która w 1999 roku powołała piłkarską Reprezentację Artystów Polskich. Fundacja prowadzi działalność charytatywną. Cezary Pazura również jest piłkarzem tej drużyny.
Cezary Pazura jest współzałożycielem powstałego w 2002 roku Stowarzyszenia Aktorów Filmowych i Telewizyjnych. W roku 2003 został wybrany prezesem tej organizacji.
KATARZYNA GNIEWKOWSKA (Księżna Irina Wsiewołodowna) w 1987 roku szturmem zdobyła serca widzów grając Jadwigę Chrząstkowską w kostiumowej komedii romantycznej Zbigniewa Kuźmińskiego „Między ustami a brzegiem pucharu”, nakręconej według powieści Marii Rodziewiczówny. Film cieszył się wielkim powodzeniem.
Urodzona w Katowicach krakowska aktorka wystąpiła ponadto w telewizyjnych filmach „Pomiędzy wilki” (reż. Jerzy Janicki), „Romeo i Julia z Saskiej Kępy” (reż. Edward Skórzewski) i „Gdańsk’39” (reż. Zbigniew Kuźmiński).
Katarzyna Gniewkowska jest absolwentką średniej szkoły muzycznej w klasie skrzypiec oraz Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Studia na tej uczelni zakończyła w 1985 roku rolą Księżniczki w „Księciu Homburgu” Kleista, którą zagrała w Teatrze im. Juliusza Słowackiego. Ze sceną tą aktorka była związana przez cztery sezony. Od 1989 roku występuje na innej sławnej scenie krakowskiej – w Teatrze Starym. Tutaj zagrała m.in. Elwirę w „Don Juanie”, Karen w sztuce Shepparda „Przerżnąć sprawę” (kreacja ta przyniosła aktorce nagrodę w Kaliszu), Gruszę w „Braciach Karamazow” (za tę rolę otrzymała w 2000 roku Nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza), Irenę Solską w wyreżyserowanym przez Jerzego Jarockiego „Grzebaniu” – kompilacji sztuk Witkacego, a także Księżnę Irinę Wsiewołodowną w „Szewcach” Witkcego, których reżyserem również był Jerzy Jarocki.
Katarzyna Gniewkowska współpracowała z nieistniejącym już krakowskim odziałem Teatru Telewizji. Widzowie pamiętają artystkę z takich spektakli jak „Siostrzyczki”, w reż. Barbary Sass, „Zagubieni”, w reż. Macieja Dejczera, „Wesele Figara”, w reż. Andrzeja Łapickiego.
MICHAŁ LEWANDOWSKI (Zypcio) gra w „Nienasyceniu” swoją pierwszą rolę w filmie profesjonalnym. Gdy chodził do I klasy Liceum Ogólnokształcącego, koleżanka zaprowadziła go na zajęcia kółka teatralnego. Początkowo traktował je jako dobrą zabawę, ale po pewnym czasie przekonał się, że chce być aktorem. Jeszcze jako licealista uczęszczał na zajęcia teatralne w Wojewódzkim Ośrodku Kultury w Elblągu. Prawdziwego aktorskiego bakcyla połknął w gdańskim Teatrze Stajnia Pegaza, z którym związany był przez dwa lata. Goszcząc z tą sceną w Łodzi trafił na casting kandydatów do roli Zypcia w „Nienasyceniu” Wiktora Grodeckiego. Pokonał konkurentów w przedbiegach.
WERONIKA MARCZUK-PAZURA (Percy): patrz: REALIZATORZY
