O OBSADZIE
CHRISTIAN BALE (Bruce Wayne/Batman), urodzony w Walii, dorastał w Anglii i USA. Na dużym ekranie zadebiutował w epickiej opowieści Stevena Spielberga o II Wojnie Światowej Imperium słońca.
Z innych dotychczasowych aktorskich dokonań Bale'a warto wymienić udział w filmach Henryk V, Portret damy, Tajny Agent, Metroland, Idol, Wszystkie małe zwierzątka, American Psycho, Na wzgórzach Hollywood, Mechanik: Łamiąc zasady, Batman — Początek, Podróż do Nowej Ziemi, Prestiż, Ciężkie czasy, Operacja Świt, 3:10 do Yumy, I'm Not There. Gdzie indziej jestem, Mroczny rycerz, Wrogowie publiczni i Fighter.
Kolejnym filmem z udziałem aktora będzie 13 Women of Nanjing.
GARY OLDMAN (Komisarz Jim Gordon) już prawie 20 lat występuje w największych produkcjach filmowych. Miliony widzów znają go z roli Siriusa Blacka (ojca chrzestnego Harry'ego Pottera), Drakuli, Beethovena, Lee Harveya Oswalda, Joe'ego Ortona, Sida Viciousa, a także terrorysty, który uprowadził samolot z Harrisonem Fordem w filmie sensacyjnym Air Force One. Zagrał również w Leonie zawodowcu i Piątym elemencie Luca Bessona oraz wcielił się w rolę Dr. Smitha w Zagubionych w kosmosie.
Oldman jest wysoko cenionym artystą, należącym do czołówki aktorów swojego pokolenia, oraz znaną na całym świecie kultową postacią. Zasłynął z tego, że przez ostatnie osiemnaście lat pojawia się w największych hitach częściej niż pozostali aktorzy. Ponadto zagrał w kilku filmach należących do dziesiątki najbardziej kasowych produkcji w historii kina, w tym w obydwu najlepiej zarabiających seriach wszechczasów!
W 2011 roku Oldman odebrał nagrodę Empire Icon przyznawaną raz w życiu za wybitne osiągnięcia.
Aktor zagrał w następujących filmach o Harrym Potterze: Harry Potter i więzień Azkabanu, Harry Potter i Czara Ognia, Harry Potter i Zakon Feniksa oraz Harry Potter i Insygnia Śmierci: Część II, a także pojawił się w następujących filmach o Batmanie: Batman — Początek i Mroczny rycerz.
Kolejną symboliczną postać Oldman wykreował w filmie Szpieg Johna Le Carre'a, gdzie wcielił się w rolę zawodowego szpiega George'a Smileya.
Ponadto aktor zagrał u boku Denzela Washingtona w przeboju Księga ocalenia z 2010 roku. Oldman rozpoczął karierę aktorską w roku 1979 i przez kilka lat występował tylko w teatrze. W latach 1985-1989 występował na deskach londyńskiego Royal Court Theatre. Wczesne filmy aktora dla stacji BBC to Meantime Mike'a Leigha i Firma w reżyserii nieżyjącego już Alana Clarka. Kolejne filmy fabularne z udziałem Gary'ego to Sid i Nancy; Nadstaw uszu w reżyserii Stephena Frearsa; Rosencrantz i Guildenstern nie żyją w reżyserii Toma Stopparda; Stan łaski; JFK w reżyserii Olivera Stone'a; Drakula w reżyserii Francisa Forda Coppoli; Krwawy Romeo; Prawdziwy romans w reżyserii Tony'ego Scotta; Leon zawodowiec w reżyserii Luca Bessona; Morderstwo pierwszego stopnia; Wieczna miłość oraz Szkarłatna litera w reżyserii Rolanda Joffe.
W 1995 roku Oldman i jego partner produkcyjny Douglas Urbanski stworzyli firmę producencką, która wyprodukowała debiut reżyserski Gary'ego — uznany przez krytyków dramat Nic doustnie. Film zdobył dziewięć z siedemnastu ważnych nagród, do których był nominowany. W 1997 roku film wyróżniono pokazem na ceremonii otwarcia głównego konkursu 50. Festiwalu Filmowego w Cannes, gdzie Kathy Burke za swoją rolę otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki. W tym samym roku na Edynburskim Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Oldman zdobył prestiżową nagrodę Channel 4 Director's, nagrodę BAFTA (wspólnie z Douglasem Urbanskim) za najlepszy film oraz nagrodę BAFTA za najlepszy scenariusz oryginalny własnego autorstwa.
W roku 2000 Oldman i Douglas Urbanski wyprodukowali kolejny oryginalny film zatytułowany Ukryta prawda z Joan Allen, Jeffem Bridgesem, Christianem Slaterem i Samem Elliottem; obraz otrzymał kilka nominacji do Oscara. W ciągu ostatnich osiemnastu lat Oldman zagrał aż w dziesięciu filmach, które otworzyły się w pozycji numer jeden box office'u; filmy z udziałem aktora przyniosły łączny dochód rzędu wielu miliardów dolarów.
TOM HARDY (Bane) szybko stał się jednym najbardziej rozchwytywanych aktorów w Hollywood.
Ostatnio pojawił się w uznanym przez krytyków thrillerze Incepcja w reżyserii Christophera Nolana, obok Leonardo DiCaprio, Josepha Gordona-Levitta, Cilliana Murphy'ego, Toma Berengera, Kena Watanabe, Michaela Caine'a, Marion Cotillard i Ellen Page. Film opowiada o korporacyjnym szpiegu-złodzieju, który potajemnie wydobywa cenne informacje z nieświadomych umysłów swoich celów podczas fazy snu. Film wszedł na ekrany kin w lipcu 2010 roku, stając się dwudziestym czwartym najbardziej dochodowym filmem wszech czasów.
Hardy zagrał również w niezależnym dramacie Wojownik z Nickiem Nolte i Jennifer Morrison, który ukazał się w kinach 6 września 2011 roku.
W tym roku zakończył prace nad komedią A więc wojna w reżyserii McG. Film opowiada o dwóch agentach CIA i zarazem najlepszych przyjaciołach (Hardy i Chris Pine), którzy rywalizują o względy postaci Reese Witherspoon. Ponadto w ubiegłym roku Hardy wystąpił w thrillerze Szpieg o tajemnicach zimnej wojny, u boku Colina Firtha i Gary'ego Oldmana.
Obecnie Hardy pracuje nad zdjęciami do postapokaliptycznego obrazu Mad Max: Fury Road w reżyserii George'a Millera, gdzie występuje u boku Charlize Theron, a także zakończył zdjęcia do dramatu Gangster, gdzie gra u boku Shii LaBeoufa i Jessiki Chastain. Reżyserem filmu jest John Hillcoat, a producentem Doug Wick.
W 2009 roku Hardy otrzymał nagrodę British Independent Film dla najlepszego aktora za odegranie tytułowej roli w thrillerze Bronson (2008). Wśród najnowszych filmowych zasług aktora znajdują się także komedia sensacyjna Guya Ritchie'ego Rock'N'Rolla z Gerardem Butlerem, Thandie Newton, Idrisem Elbą, Markiem Strongiem i Tomem Wilkinsonem, Maria Antonina Sofii Coppoli oraz komedia sensacyjna Przekładaniec z Danielem Craigiem.
Pochodzący z Anglii Hardy zadebiutował na ekranie, gdy prosto ze szkoły aktorskiej London Drama Centre trafił na plan wielokrotnie nagradzanego miniserialu wojennego HBO Kompania braci produkcji Toma Hanksa i Stevena Spielberga. Następnie pojawił się w filmach Helikopter w ogniu Ridleya Scotta; Star Trek X: Nemesis jako czarny charakter; Rachunek sumienia Paula McGuigana z Willemem Dafoe i Paulem Bettanym oraz Kropka nad i — dramacie romantycznym Matthew Parkhilla, który po raz pierwszy był jednocześnie reżyserem i scenarzystą.
Hardy otrzymał również nominację do nagrody telewizyjnej BAFTA TV dla najlepszego aktora za rolę w filmie HBO pod tytułem Stuart: A Life Backwards. Wcielił się także w rolę Heathcliffa w produkcji kanału ITV z 2009 roku Wichrowe Wzgórza. Wśród dokonań Hardy'ego na małym ekranie znajdują się także filmy Oliver Twist, A jak Andromeda, Sweeney Todd, Gideon's Daughter i Ucieczka z Colditz, a także miniserial BBC Królowa dziewica, w którym aktor wcielił się w rolę Roberta Dudleya — kochanka królowej Elżbiety I Wielkiej.
Hardy wystąpił także w licznych spektaklach na deskach teatrów londyńskiego West Endu, między innymi w "Blood" i "In Arabia We'd All Be Kings", za które odebrał nagrodę dla najlepszego debiutanta podczas imprezy rozdania nagród Evening Standard Theatre Awards w 2003 roku. Rola w "In Arabia We'd All Be Kings" przyniosła mu również nominację do nagrody Olivier w 2004 roku. W roku 2005 Tom wystąpił w londyńskiej premierze sztuki "Roger and Vanessa" napisanej przez Bretta C. Leonarda i wyreżyserowanej przez Roberta Delamere'a. Hardy i Delamere prowadzą także warsztaty teatralne pod nazwą Shotgun at London's Theatre 503.
JOSEPH GORDON-LEVITT (Blake) wystąpił, obok Natalie Portman i Rainna Wilsona, w niezależnym dramacie Hesher, którego premiera odbyła się w roku 2010 podczas festiwalu filmowego w Sundance. Zagrał również jedną z głównych ról w nominowanym do Oscara thrillerze Incepcja w reżyserii Christophera Nolana, z Leonardo DiCaprio, Marion Cotillard i Ellen Page. Inne filmy z udziałem aktora to komedia Pół na pół z Sethem Rogenem, Anną Kendrick i Bryce Dallas Howard oraz thriller akcji Premium Rush w reżyserii Davida Koeppy, który jest też współautorem scenariusza. Niedawno Joseph zakończył zdjęcia do filmu Looper, nad którym pracował wraz z reżyserem Kto ją zabił?, Rianem Johnsonem. W filmie zagrali też Bruce Willis i Emily Blunt. Ponadto Gordon-Levitt wcielił się w rolę Roberta Todda Lincolna w obrazie Lincoln z Danielem Dayem-Lewisem i Tommym Lee Jonesem, w reżyserii Stevena Spielberga.
W jego bogatym dorobku filmowym znajdują się także: komedia 500 dni miłości Marca Webba z Zooey Deschanel, za który otrzymał nominacje do Złotego Globu i nagród Independent Spirit oraz People's Choice; ogólnoświatowy hit akcji G.I. Joe: Czas Kobry w reżyserii Stephena Sommersa; dramat wojenny Cud w wiosce Sant Anna Spike'a Lee; kontrowersyjny dramat Stop-Loss, w którym zagrał z Ryanem Phillippe'em, wyreżyserowany przez Kimberly Peirce oraz dramat kryminalny Świadek bez pamięci, będący debiutem reżyserskim Scotta Franka. Gordon-Levitt otrzymał także liczne pochwały za role w niezależnych produkcjach takich jak Killshot Johna Maddena z Diane Lane i Mickeyem Rourke; Zawód zabójca Lee Danielsa; Kto ją zabił? — obsypany nagrodami debiutancki obraz Riana Johnsona; Zły dotyk scenarzysty i reżysera Gregga Arakiego oraz W głąb siebie z Donem Cheadle.
Na początku swojej kariery Gordon-Levitt dostał nagrodę Young Artist za swoją pierwszą ważną rolę w dramacie Roberta Redforda Rzeka życia. Następnie zagrał w następujących filmach: Anioły na boisku, Pod presją, Halloween — 20 lat później i Zakochana złośnica.
Gordon-Levitt jest także dobrze znany publiczności telewizyjnej dzięki swojej roli w obsypanej nagrodami serii komediowej kanału NBC pod tytułem Trzecia planeta od słońca. Przez sześć sezonów obecności w serialu dwukrotnie zdobył nagrodę Young Star oraz trzykrotnie był wraz z innymi nominowany do nagrody SAG Award dla najlepszego zespołu aktorskiego w serialu komediowym. Po zakończeniu pracy nad serialem Gordon-Levitt zrobił sobie krótką przerwę w karierze aktorskiej i uczęszczał na Uniwersytet Columbia.
Gordon-Levitt założył i kieruje otwartą na współpracę firmą producencką o nazwie HITRECORD.ORG, zrzeszającą internetową społeczność tysięcy artystów z całego świata. W roku 2010 firma zorganizowała wieczory filmów krótkometrażowych oraz występy artystów na żywo podczas festiwalu filmowego w Sundance oraz w ramach festiwali South by Southwest (SXSW), jesienią ubiegłego roku odwiedziła sześć najlepszych uczelni, w okresie świątecznym wydała książkę "Tiny Book of Tiny Stories", wiosną tego roku rozpoczęła kolejną podróż po uczelniach, a następnie tej jesieni wyda DVD, książkę i CD o nazwie RECollection volume 1. Jako początkujący scenarzysta i reżyser w bardziej tradycyjnym sensie, Gordon-Levitt stworzył adaptację opowiadania "Sparks" Elmore'a Leonarda, w postaci 24-minutowego filmu krótkometrażowego, który wyświetlono na festiwalu Sundance 2009. Sommersa; dramat wojenny Cud w wiosce Sant Anna Spike'a Lee; kontrowersyjny dramat Stop-Loss, w którym zagrał z Ryanem Phillippe'em, wyreżyserowany przez Kimberly Peirce oraz dramat kryminalny Świadek bez pamięci, będący debiutem reżyserskim Scotta Franka. Gordon-Levitt otrzymał także liczne pochwały za role w niezależnych produkcjach takich jak Killshot Johna Maddena z Diane Lane i Mickeyem Rourke; Zawód zabójca Lee Danielsa; Kto ją zabił? — obsypany nagrodami debiutancki obraz Riana Johnsona; Zły dotyk scenarzysty i reżysera Gregga Arakiego oraz W głąb siebie z Donem Cheadle.
Na początku swojej kariery Gordon-Levitt dostał nagrodę Young Artist za swoją pierwszą ważną rolę w dramacie Roberta Redforda Rzeka życia. Następnie zagrał w następujących filmach: Anioły na boisku, Pod presją, Halloween — 20 lat później i Zakochana złośnica.
Gordon-Levitt jest także dobrze znany publiczności telewizyjnej dzięki swojej roli w obsypanej nagrodami serii komediowej kanału NBC pod tytułem Trzecia planeta od słońca. Przez sześć sezonów obecności w serialu dwukrotnie zdobył nagrodę Young Star oraz trzykrotnie był wraz z innymi nominowany do nagrody SAG Award dla najlepszego zespołu aktorskiego w serialu komediowym. Po zakończeniu pracy nad serialem Gordon-Levitt zrobił sobie krótką przerwę w karierze aktorskiej i uczęszczał na Uniwersytet Columbia.
Gordon-Levitt założył i kieruje otwartą na współpracę firmą producencką o nazwie HITRECORD.ORG, zrzeszającą internetową społeczność tysięcy artystów z całego świata. W roku 2010 firma zorganizowała wieczory filmów krótkometrażowych oraz występy artystów na żywo podczas festiwalu filmowego w Sundance oraz w ramach festiwali South by Southwest (SXSW), jesienią ubiegłego roku odwiedziła sześć najlepszych uczelni, w okresie świątecznym wydała książkę "Tiny Book of Tiny Stories", wiosną tego roku rozpoczęła kolejną podróż po uczelniach, a następnie tej jesieni wyda DVD, książkę i CD o nazwie RECollection volume 1. Jako początkujący scenarzysta i reżyser w bardziej tradycyjnym sensie, Gordon-Levitt stworzył adaptację opowiadania "Sparks" Elmore'a Leonarda, w postaci 24-minutowego filmu krótkometrażowego, który wyświetlono na festiwalu Sundance 2009.
ANNE HATHAWAY (Selina Kyle/Kobieta-Kot) zdobyła sławę, kiedy zagrała u boku Meryl Streep w przebojowej komedii Diabeł ubiera się u Prady. W roku 2008 umocniła swoją pozycję wśród najpopularniejszych aktorek, gdy zagrała w uznanym przez krytyków filmie Jonathana Demme'a Rachel wychodzi za mąż. Jej występ w tym filmie otrzymał nominacje do Oscara, Złotego Globu oraz nagród SAG i Independent Spirit dla najlepszej aktorki. Została również uznana za najlepszą aktorkę przez National Board of Review, Chicago Film Critics Association I Broadcast Film Critics Association.
Kolejną produkcją filmową z udziałem Hathaway był melodramat Jeden dzień wytwórni Focus Features, w którym zagrała u boku Jima Sturgessa. Film powstał na podstawie pięknie napisanej powieści Davida Nichollsa, której bohaterowie, Emma Morley i Dexter Mayhew, podbili serca czytelników na całym świecie.
Inne filmy z udziałem Anne to: Miłość i inne używki Eda Zwicka, za który Anne otrzymała nominację do Złotego Globu; Alicja w Krainie Czarów Tima Burtona; Walentynki Gary'ego Marshalla; komedia Ślubne wojny Gary'ego Winicka; Dorwać Smarta; film biograficzny o życiu Jane Austen pod tytułem Zakochana Jane; Ocaleni Rodrigo Garcii; Tajemnica Brokeback Mountain Anga Lee; Pamiętnik księżniczki i Pamiętnik Księżniczki 2: Królewskie zaręczyny Garry'ego Marshalla; Spustoszenie Barbary Kopple; Ella zaklęta Tommy'ego O'Havera; Nicholas Nickleby — ekranizacja powieści Charlesa Dickensa w reżyserii Douglasa McGratha; oraz Druga strona nieba Mitcha Davisa. Hathaway użyczyła również swojego głosu w dwóch bardzo udanych filmach animowanych — klasycznej bajce wytwórni 20th Century Fox pod tytułem Rio oraz w przeboju Czerwony Kapturek - Prawdziwa historia wytwórni The Weinstein Company. Pierwsze sukcesy i uwagę całego Hollywood przyniosła jej uznana przez krytyków rola w serialu Luzik guzik, za którą była nominowana do nagrody Teen Choice 2000 dla najlepszej aktorki w serialu.
Do ważniejszych osiągnięć teatralnych Anne należą: Inscenizacja "Wieczoru Trzech Króli" w wykonaniu Shakespeare in the Park (2009); inscenizacja cyklu Lincoln Center Encore "Carnival", za którą otrzymała prestiżową 57. nagrodę Clarence Derwent; warsztatowe przedstawienie "Kobiety w bieli" Andrew Lloyda Webbera; a także "Forever Your Child". W latach 2004-2005 uczestniczyła w koncertach rocznicowych Encores Concert Gala i Stephen Sondheim Birthday Gala.
Młoda aktorka wzięła też udział w kilku inicjatywach charytatywnych na całym świecie. W styczniu 2005 roku Hathaway pojechała do Kambodży w ramach pracy nad filmem dokumentalnym A Moment in the World w reżyserii Angeliny Jolie. W ramach tego projektu 25 osób umieszczono w różnych miejscach w tym samym dniu. Każdy uczestnik miał za zadanie nagrywać swoje otoczenie w tym samym czasie. Ponadto aktorka angażuje się w działania Step Up Women's Network — organizacji stworzonej w celu wzmocnienia wsparcia społecznego dla kobiet i dziewcząt. Zasiada także w radzie doradczej Lollipop Theater Network — organizacji pokazującej filmy w szpitalach najmłodszym pacjentom, cierpiącym na przewlekłe i zagrażające życiu choroby.
Hathaway studiowała aktorstwo w Paper Mill Playhouse w New Jersey oraz w wyróżnionej wieloma nagrodami Barrow Group w Nowym Jorku. W kwietniu 2005 roku Barrow Group wyróżniła jej dokonania. Została przyjęta do niezwykle intensywnego programu szkolenia sztuki aktorskiej jako pierwsza i jedyna nastolatka w historii grupy. Była także adeptką programu teatru muzycznego, w ramach Collaborative Arts Project, CAP 21, przygotowanym we współpracy z New York University. Hathaway jest także znakomitą tancerką, która zdobywała szlify w Broadway Dance Center w Nowym Jorku. Co więcej, wystąpiła jako pierwszy sopran w dwóch koncertach w Carnegie Hall jako członkini chóru All-Eastern U.S. High School Honors.
MARION COTILLARD (Miranda) jest zdobywczynią Oscara, znaną na całym świecie za pełne pasji zaangażowanie w sztukę aktorską i stawianie sobie wyzwań w każdej nowej roli.
Cotillard zagrała w filmie O północy w Paryżu Woody'ego Allena u boku Rachel McAdams oraz Owena Wilsona. Film jest komedią romantyczną o iluzorycznym wyobrażeniu, że każde życie jest lepsze niż nasze własne. Jego premiera odbyła się podczas Festiwalu w Cannes, a na ekranach kin ukazał się 20 maja 2011 roku.
Wcześniej Cotillard zagrała w Incepcji Christophera Nolana — oryginalnym obrazie akcji science-fiction, ukazującym podróż po całym świecie oraz do intymnego i nieskończonego świata snów. Cotillard wystąpiła obok Leonarda DiCaprio jako jego filmowa żona Mal. W skład obsady weszli również Ellen Page, Joseph Gordon-Levitt, Cillian Murphy, Ken Watanabe i Tom Hardy.
W 2010 roku Cotillard zagrała w dramatycznej komedii Niewinne kłamstewka w reżyserii Guillaume'a Caneta, który był również współautorem scenariusza. Film opowiada o właścicielu cieszącej się powodzeniem restauracji oraz o jego żonie hołdującej ideom ekologicznym, którzy urządzają wielkie wakacje dla przyjaciół w swoim domu przy plaży. Wakacyjny nastrój ulatnia się w momencie, gdy uczestnicy zaczynają zwierzać się ze swoich najskrytszych niepokojów. Film miał premierę we Francji w październiku 2010 roku i stał się jednym z najbardziej kasowych filmów wszech czasów w tym kraju.
Jesienią ubiegłego roku Cotillard pojawiła się w dramacie Contagion - Epidemia strachu Stevena Soderbergha z Judem Law, Mattem Damonem i Kate Winslet. Dramat opowiada o zagrożeniach stwarzanych przez śmiertelny wirus i międzynarodowym zespole lekarzy zatrudnionych przez CDC do walki z epidemią.
W 2008 roku Cotillard stała się drugą francuską aktorką nagrodzoną Oscarem oraz pierwszą aktorką nagrodzoną za film w języku francuskim. Ta cenna nagroda trafiła do Cotillard dzięki ekscytującej kreacji słynnej francuskiej śpiewaczki Edith Piaf w filmie Niczego nie żałuję - Edith Piaf. Ponadto rola Edith Piaf przyniosła aktorce nagrodę BAFTA, Złoty Glob i nagrodę César dla najlepszej aktorki oraz nominacje do nagród Screen Actors Guild (SAG) i Critics Choice w tej samej kategorii. Również organizacje krytyków na całym świecie, w tym stowarzyszenia Los Angeles Film Critics Association oraz London Film Critics Circle, okrzyknęły ją najlepszą aktorką.
Inne filmy z udziałem Cotillard to udana seria francuskich filmów Taxi, według scenariusza Luca Bessona, Miłość na żądanie Yanna Samuella oraz Duża ryba Tima Burtona. Pierwszego Cezara zdobyła w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa za rolę w filmie Jean-Pierre'a Jeuneta Bardzo długie zaręczyny. Następnie zagrała w Dobrym roku Ridleya Scotta, Wrogach publicznych Michaela Manna oraz filmowej adaptacji przebojowego musicalu Nine - Dziewięć Roba Marshalla. Za rolę w tym filmie otrzymała nominacje do Złotego Globu i nagrody Critics' Choice oraz zbiorową nominację do nagrody SAG za wybitną kreację obsady.
W roku 2010 Cotillard została mianowana Kawalerem Orderu Sztuki i Literatury za swój wkład we wzbogacanie kultury francuskiej. Urodzona w Paryżu, studiowała aktorstwo w Konserwatorium Sztuki Dramatycznej w Orleanie.
MORGAN FREEMAN (Lucius Fox) jest zdobywcą Oscara i jednym z najbardziej rozpoznawalnych aktorów amerykańskiego kina. Filmy z udziałem Freemana są jednymi z najbardziej krytycznie i komercyjnie uznanych filmów wszechczasów, a sam Freeman zajmuje 10. pozycję wśród najlepiej zarabiających aktorów w historii. Produkcje z jego udziałem zarobiły ponad 3 miliardy dolarów w zbiorczej sprzedaży biletów. Bez względu na to, czy rola wymaga powagi, żartobliwego uśmiechu, mrugnięcia okiem, czy ogólnego znużenia przy zachowaniu jasności umysłu, Freeman posiada umiejętność sięgania w głąb postaci i nadawania im spokojnej godności. Dzięki tej umiejętności aktor stworzył najbardziej pamiętne filmowe wizerunki.
W 2005 roku Freeman otrzymał Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego za rolę w filmie Za wszelką cenę. W 1990 roku zdobył Złoty Glob dla najlepszego aktora za rolę w Wożąc panią Daisy. W roku 1987 Freeman otrzymał nominację do Oscara za drugoplanową rolę męską w obrazie Cwaniak, a w roku 1994 nominację do tej samej nagrody dla najlepszego aktora za film Skazani na Shawshank.
W 2000 roku Freeman został uhonorowany nagrodą Hollywood Actor na festiwalu filmowym w Hollywood. Osiem lat później otrzymał prestiżową nagrodę Kennedy Center Honor za wybitną grę aktorską.
W 2010 roku zdobył nominacje do Oscara, Złotego Globu i nagrody Broadcast Critics Association za rolę Nelsona Mandeli w uznanym przez krytyków obrazie Invictus - Niepokonany. Zdobył też nagrodę National Board of Review dla najlepszego aktora i był producentem wykonawczym tego filmu. Obraz został wyprodukowany przez wytwórnię Revelations Entertainment — spółkę założoną przez Freemana w 1996 roku z myślą o produkcji filmów, które poruszą publiczność i podkreślą głębię człowieczeństwa. Inne produkcje Revelations Entertainment to Skazany na wolność, Podejrzany, Bunt, Bopha!, W sieci pająka, Smaki miłości, Dwa światy i Plan prawie doskonały.
Do nowszych filmów z udziałem Freemana należy szpiegowski thriller Summit Entertainment pod tytułem Red. Ponadto aktor użyczył swego głosu jako narrator dokumentalnego obrazu Warner Bros. IMAX Dzikie z natury 3D. Morgan ma na swoim koncie następujące filmy: Mój przyjaciel Delfin, Mroczny rycerz, Choć goni nas czas, Chwała, Czysty i trzeźwy, Wesprzyj się na mnie, Robin Hood: Książę złodziei, Bez przebaczenia, Siedem, Kolekcjoner, Amistad, Dzień zagłady, Siostra Betty, Suma wszystkich strachów, Bruce Wszechmogący, Siostra Betty, Coriolanus, Attica, Więzień Brubaker, Naoczny świadek, Death of a Prophet i W sieci pająka. Udzielił także głosu jako narrator w dwóch nagrodzonych Oscarem filmach dokumentalnych: Długa droga do domu i Marsz pingwinów.
Rozpoczynając swoją karierę aktorską od off-broadwayowskiego spektaklu "The Niggerlovers" i afro-amerykańskiej produkcji "Hello Dolly", Freeman podjął współpracę z telewizją. Wiele osób dorastało, oglądając go w telewizji w wieloodcinkowym serialu dla dzieci pod tytułem The Electric Company, gdzie zagrał kilka powtarzających się ról. W poszukiwaniu kolejnych wyzwań skupił się zarówno na występach na Broadwayu jak i w telewizji i szybko zaczął uzupełniać swoje CV szeregiem pamiętnych występów.
W 1978 roku Freeman zdobył nagrodę Drama Desk za występ w roli Zeke w spektaklu "The Mighty Gents". Otrzymał również nominację do nagrody Tony dla najlepszego aktora scenicznego.
Występy Morgana na scenie przyniosły mu też wiele innych wyróżnień i nagród, w tym: nagrody Obie w latach 1980, 1984 i 1987; drugą nominację do nagrody Drama Desk w 1987 roku za rolę Hoke'a Colburna w sztuce Alfreda Uhry "Wożąc panią Daisy". Aktor miał okazję ponownie wcielić się w rolę Hoke'a Colburna w filmie o tym samym tytule (1989).
W wolnym czasie Freeman ceni sobie wolność, którą przynoszą mu woda i niebo — jest wieloletnim marynarzem i zdobył licencję pilota. Ma też zamiłowanie do bluesa i stara się utrzymać je na pierwszym planie dzięki swojemu klubowi Ground Zero w Clarksville w stanie Mississippi — kolebce bluesa. W 1973 roku stał się jednym z założycieli fundacji Franka Silvery, która obecnie prowadzi 37. cykl warsztatów teatralnych. Warsztaty mają na celu promowanie dramatopisarzy nowego tysiąclecia. Freeman jest też członkiem Rady Dyrektorów Earth Biofuels — organizacji propagującej paliwa ekologiczne. Ponadto wspiera młodych artystów z RPA i kampanię na rzecz edukacji kobiet.Morgan ma na swoim koncie następujące filmy: Mój przyjaciel Delfin, Mroczny rycerz, Choć goni nas czas, Chwała, Czysty i trzeźwy, Wesprzyj się na mnie, Robin Hood: Książę złodziei, Bez przebaczenia, Siedem, Kolekcjoner, Amistad, Dzień zagłady, Siostra Betty, Suma wszystkich strachów, Bruce Wszechmogący, Siostra Betty, Coriolanus, Attica, Więzień Brubaker, Naoczny świadek, Death of a Prophet i W sieci pająka. Udzielił także głosu jako narrator w dwóch nagrodzonych Oscarem filmach dokumentalnych: Długa droga do domu i Marsz pingwinów.
Rozpoczynając swoją karierę aktorską od off-broadwayowskiego spektaklu "The Niggerlovers" i afro-amerykańskiej produkcji "Hello Dolly", Freeman podjął współpracę z telewizją. Wiele osób dorastało, oglądając go w telewizji w wieloodcinkowym serialu dla dzieci pod tytułem The Electric Company, gdzie zagrał kilka powtarzających się ról. W poszukiwaniu kolejnych wyzwań skupił się zarówno na występach na Broadwayu jak i w telewizji i szybko zaczął uzupełniać swoje CV szeregiem pamiętnych występów.
W 1978 roku Freeman zdobył nagrodę Drama Desk za występ w roli Zeke w spektaklu "The Mighty Gents". Otrzymał również nominację do nagrody Tony dla najlepszego aktora scenicznego.
Występy Morgana na scenie przyniosły mu też wiele innych wyróżnień i nagród, w tym: nagrody Obie w latach 1980, 1984 i 1987; drugą nominację do nagrody Drama Desk w 1987 roku za rolę Hoke'a Colburna w sztuce Alfreda Uhry "Wożąc panią Daisy". Aktor miał okazję ponownie wcielić się w rolę Hoke'a Colburna w filmie o tym samym tytule (1989).
W wolnym czasie Freeman ceni sobie wolność, którą przynoszą mu woda i niebo — jest wieloletnim marynarzem i zdobył licencję pilota. Ma też zamiłowanie do bluesa i stara się utrzymać je na pierwszym planie dzięki swojemu klubowi Ground Zero w Clarksville w stanie Mississippi — kolebce bluesa. W 1973 roku stał się jednym z założycieli fundacji Franka Silvery, która obecnie prowadzi 37. cykl warsztatów teatralnych. Warsztaty mają na celu promowanie dramatopisarzy nowego tysiąclecia. Freeman jest też członkiem Rady Dyrektorów Earth Biofuels — organizacji propagującej paliwa ekologiczne. Ponadto wspiera młodych artystów z RPA i kampanię na rzecz edukacji kobiet.
MICHAEL CAINE (Alfred) należy do najbardziej cenionych aktorów w branży filmowej, zaś jego kariera obejmuje już ponad pół wieku, więcej niż 100 filmów oraz niezliczone wyróżnienia. Jako dwukrotny zdobywca nagrody Akademii, Caine otrzymał swojego pierwszego Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego za rolę w filmie Hannah i jej siostry, która przyniosła mu także nominacje do Złotego Globu i nagrody BAFTA. Kolejną statuetkę dla najlepszego aktora drugoplanowego, a także nagrodę SAG, przyznano mu za udział w filmie Wbrew regułom, za który otrzymał także nominacje do Złotego Globu i Nagrody BAFTA.
Ponadto Caine był czterokrotnie nominowany do Oscara dla najlepszego aktora — po raz pierwszy w 1966 roku za tytułową rolę w filmie Alfie, która przyniosła mu także nominacje do Złotego Globu i nagrody New York Film Critics. Druga nominacja do Oscara, a także nominacje do Złotego Globu i nagrody Evening Standard, związane były z rolą Milo Tindle w obrazie Pojedynek z 1972 roku, w którym aktor zagrał u boku Laurence'a Oliviera. Rola w Edukacji Rity przyniosła mu trzecią nominację do Oscara oraz Złoty Glob i nagrodę BAFTA. Nominacje do czwartego Oscara, a także Złotego Globu i nagrody BAFTA aktor zawdzięcza roli z 2002 roku w filmie Spokojny Amerykanin, za którą otrzymał nagrodę London Critics Circle.
Wcześniej wyróżniono go Złotym Globem, nagrodą London Critics Circle oraz nominacją do nagrody BAFTA dla najlepszego aktora drugoplanowego za udział w filmie O mały głos. Najnowszą nagrodę London Film Critics Circle aktor otrzymał za rolę w dramacie kostiumowym Prestiż Christophera Nolana. To była jego druga współpraca z Nolanem, po przeboju kasowym Batman — Początek z 2005 roku, w którym Caine wcielił się w rolę Alfreda — lokaja i powiernika Bruce'a Wayne'a. W 2008 roku ponownie wcielił się w rolę Alfreda w przeboju Nolana Mroczny rycerz.
Caine przyszedł na świat jako Maurice Micklewhite w Południowym Londynie i już od dzieciństwa interesował się aktorstwem. Po zakończeniu służby w Pułku Królewskich Fizylierów w 1953 roku rozpoczął karierę aktorską, przyjmując pseudonim sceniczny od tytułu "The Caine Mutiny" (Bunt na okręcie). Początkowo występował w różnych teatrach objazdowych, a z upływem czasu zaczął pojawiać się w brytyjskich filmach i programach telewizyjnych.
W 1964 roku Caine dostał pierwszą poważniejszą rolę filmową Porucznika Gonville Bromheada w dramacie historycznym Zulu. Rok później wystąpił w głównej roli w przebojowym MICHAEL CAINE (Alfred) należy do najbardziej cenionych aktorów w branży filmowej, zaś jego kariera obejmuje już ponad pół wieku, więcej niż 100 filmów oraz niezliczone wyróżnienia.
