Maggie Smith (Jean Horton)
Dwukrotna laureatka Oscara. Pierwszą nagrodę Akademii otrzymała w roku 1969 za rolę w filmie Pełnia życia panny Brodie. Jej kreacja aktorska została również uhonorowana nagrodą BAFTA i nominacją do Złotego Globu. Dziesięć lat później otrzymała kolejnego Oscara oraz kolejne nominacje do nagrody BAFTA i Złotego Globu za Suitę kalifornijską. Szósta i ostatnia dotąd nominacja do Oscara została przyznana Smith za Gosford Park Roberta Altmana. Za udział w tym filmie aktorka była również nominowana do nagrody BAFTA i Złotego Globu.
Nominacje do nagrody Akademii otrzymała za role w filmach Otello, Podróże z moją ciotką oraz Pokój z widokiem, za który zdobyła również nagrodę BAFTA i Złoty Glob. Została także uhonorowana nagrodami BAFTA za kreacje aktorskie w filmach Herbatka z Mussolinim, Prywatne zajęcia i Samotna pasja Judith Hearne.
Ostatnio pojawiła się na dużym ekranie u boku Billa Nighy'rgo, Judi Dench oraz DevPatel w filmie Johna Maddena pt. Hotel Marigold. Młodszej publiczności znana jest przede wszystkim jako Professor McGonagall z serii filmów o Harrym Potterze.
Wśród licznych znaczących ról, ma na swoim koncie kreacje aktorskie w filmach Niania i wielkie bum, Zakochana Jane, Lawendowe wzgórze, Ryszard III, Zakonnica w przebraniu, Hook, Śmierć na Nilu i Garniec miodu.
Ostatnio wystąpiła w popularnym serialu Downton Abbey. Jest laureatką nagrody Emmy za udział w filmie produkcji HBO z 2003 roku pt. Mój dom w Umbrii. W roku 2010, otrzymała czwartą w swojej karierze nominację do nagrody Emmy za kreację w produkcji HBO pt. Opowieść Mary. Była nominowana do tej nagrody również za udział w filmach Nagle, ostatniego lata oraz David Copperfield. Za ten ostatni została również uhonorowana nagrodą BAFTA TV. Zdobyła tę statuetkę również za role w filmach Memento Mori, Mrs. Silly, i Talking Heads.
Smith stawiała pierwsze kroki na scenie w roku 1952 w ramach Oxford University Drama Society. Kilka lat później otrzymała nagrodę Evening Standard dla najlepszej aktorki za udział w spektaklach The Private Ear oraz The Public Eye. W roku 1963 dołączyła do obsady National Theatre, gdzie zagrała między innymi Desdemonę w Otellu. Kolejne sukcesy w National Theatre to: Black Comedy, Panna Julia, The Country Wife, The Beaux Stratagem, Wiele hałasu o nic i Hedda Gabler. Grywała na scenach w Londynie i Nowym Jorku. Za role w spektaklu Lettice and Lovage otrzymała nagrodę Tony. Była również dwukrotnie nominowana do tej nagrody za udział w przedstawieniach Night and Day oraz Private Lives.
W roku 1990 Maggie Smith otrzymała tytuł damy Orderu Imperium Brytyjskiego. Jest również związana z Brytyjskim Instytutem Filmowym. W roku 1993 odebrała nagrodę BAFTA za całokształt twórczości.
Tom Courtenay (Reginald "Reggie" Paget)
W roku 1962, Tom Courtenay zdobył swoją pierwszą nagrodę BAFTA w kategorii najlepszy debiut za rolę w filmie Samotność długodystansowca w reżyserii Tony'ego Richardsona. Kolejne nominacje do tej nagrody otrzymał za udział w filmach Billy Kłamca; Za króla i ojczyznę oraz Garderobiany, w reżyserii Petera Yatesa według scenariusza Ronalda Harwooda. Za tę role otrzymał również Złoty Glob oraz nominację do nagrody Akademii. Courtenay wcześniej był nominowany do Oscara w kategorii drugoplanowa rola męska za film Doktor Żywago w reżyserii David Leana. Na dużym ekranie wkrótce zobaczymy go w filmie Gambit, według scenariusza braci Coen.
Tom Courtenay zagrał także w filmach Szeregowiec Potter, Król szczurów, Operacja Kusza, Noc generałów, Otley, Jeden dzień z życia Iwana Denisowicza, Ostatni motyl, Dawaj!, Ostatnia prośba, Nicholas Nickelby oraz Złoty kompas.
W telewizji ostatnio pojawił się jako Pan Dorrit w adaptacji powieści Dickensa Mała Dorrit oraz w serialu The Royle Family. Zagrał również w produkcjach telewizyjnych The Old Curiosity Shop, Redemption, Ready when you are Mr Mcgill oraz A Rather English Marriage. Za tę ostatnią rolę otrzymał nagrodę BAFTA.
Courtenay zdobył sławę przede wszystkim jako aktor teatralny. Debiutował w roku 1960 w Old Vic Theatre Company. Ostatnio zagrał monodram Pretending to be me, na podstawie tekstów Philipa Larkina i Briana Friela.
Przez długi czas był związany z Royal Exchange Theatre w Manchesterze, gdzie wystąpił w przedstawieniach She Stoops to Conquer, Charley's Aunt, The Rivals, oraz ostatnio Skąpiec, Wujaszek Wania i Król Lear. Grał również na Broadwayu i w West End w spektaklach Otherwise Engaged, Garderobiany, Moscow Stations, Time and Time Again, The Norman Conquests, Clouds, Art.
W roku 2000 opublikował zbiór listów od swojej matki pt. Dear Tom. W 2001 otrzymał tytuł szlachecki za czterdzieści lat pracy w teatrze i filmie. Kilka lat temu zadzwonił do Ronalda Harwooda i zasugerował mu, żeby napisał scenariusz do filmu Kwartet...
Billy Connolly (Wilfred "Wilf" Bond)
Billy Connolly jest komikiem, aktorem, muzykiem i prezenterem telewizyjnym.
W roku 1962, razem z Gerrym Rafferty stworzył zespół muzyczny o nazwie "The Humblebums". Wystąpił w licznych filmach i serialach telewizyjnych. Od ponad 50 lat jeździ po świecie i występuje jako komik. W roku 2003 zdobył nagrodę CBE. Szerokiej publiczności znany jest z roli w filmie Jej wysokość Pani Brown. Zagrał między innymi w filmach Podróże Guliwera 3wwD, Z archiwum X: Chcę wierzyć, Fido, Garfield 2, Lemony Snicket: Seria niefortunnych zdarzeń, Ostatni samuraj oraz Linia czasu, Biały oleander, Święci z Bostonu II - Dzień Wszystkich Świętych, Wspaniały Joe, Co za tupet!, Człowiek, który procesował się z Bogiem.
Ostatnio udzielił głosu do nowej produkcji Disneya pt. Brave. Niebawem zobaczymy go również w adaptacji prozy Tolkiena w reżyserii Petera Jacksona - Hobbit: An Unexpected Journey oraz Hobbit: There and Back Again.
Był gospodarzem sześcioodcinkowego serialu dokumentalnego Billy Connolly's World Tour of Scotland, pokazującego jego podróż po kraju dzieciństwa. Program później był kontynuowany. Ostatnio prowadził programy Journey to the Edge of the World oraz Route 66. Brał także udział w produkcjach telewizyjnych Pale Blue Scottish Person, A Scot in the Arctic, The Bigger Picture oraz An Audience with Billy Connolly.
Pojawiał się gościnnie w wielu amerykańskich serialach telewizyjnych - m.in House M.D., Columbo, Third Rock, From the Sun czy Veronica's Closet.
W 2012 roku odbyła się wystawa jego rysunków w londyńskiej Halcyon Gallery.
Pauline Collins (Cecily "Cissy" Robson)
Pauline Collins zyskała międzynarodową sławę dzięki roli w filmowej adaptacji sztuki Willy'ego Russell - Shirley Valentine, za którą otrzymała nominację do Oscara oraz Złotego Globu. Zagrała Shirley również na scenie, za tę role otrzymała nagrodę Laurence Olivier, Tony oraz Drama Desk. Była również nominowana do nagród BAFTA TV za udział w produkcjach Upstairs, Downstairs i Country Matters.
Na dużym ekranie ostatnio pojawiła się u boku Glenn Close w filmie Albert Nobbs oraz Poznasz przystojnego bruneta Woody'ego Allena. Zagrała również w filmach Od czasu do czasu, Rajska droga i Miasto radości oraz produkcjach telewizyjnych Mount Pleasant, Doctor Who, Bleak House, What We Did on Our Holidays oraz Merlin. Na małym ekranie zasłynęła rolą u boku swojego męża Johna Aldertona w Upstairs Downstairs, a następnie Thomas and Sarah.
Jako jedna z najbardziej lubianych brytyjskich aktorek Collins otrzymała w roku 2001 tytuł damy Orderu Imperium Brytyjskiego.
