Film "The Blair Witch Project" był wyjątkowym wydarzeniem kulturalnym. Większość Amerykanów i widzów kinowych na całym świecie, niezależnie od tego, czy widziało film czy nie, słyszało jego historię. Historię Kopciuszka - filmu, który kosztował tylko 30 tysięcy dolarów, a odniósł jeden z największych sukcesów w całej historii filmu niezależnego.
"The Blair Witch Project" odzwierciedla według mnie współdziałanie kilku kluczowych czynników: użycie Internetu, aby zmyśloną historię wypromować jako opartą na faktach; aktywne zainteresowanie znacznej części widowni alternatywą wobec typowej hollywoodzkiej rozrywki; rozprzestrzeniająca się coraz bardziej potrzeba znalezienia dowodu, że w naszym naukowym i nieduchowym świecie istnieją zjawiska paranormalne i nadprzyrodzone. To był przypadek odpowiedniego filmu w odpowiednim czasie, napędzanego przez nowe medium - Internet. Z powodu niezwykłych okoliczności towarzyszących filmowi i jego sukcesowi, zdecydowałem się dokręcić druga część filmu - jednak taką, który przeczy oczekiwaniom.
Typowym pomysłem na drugą część byłoby podjęcie historii w miejscu, w którym się ona zakończyła w filmie pierwszym. "The Blair Witch Project" był jednak pokazywany jako dokument i pomyślałem, że nie mogę oczekiwać od widowni, aby jeszcze raz zawiesiła swoją niewiarę i zaakceptowała, że Heather, Josh i Mike to realni studenci, którzy zginęli. Widzieliśmy przecież ich później na okładkach Time'a i Newsweeka i w programie Davida Lettermana.
Ciekawszym podejściem wydało mi się potwierdzić sukces "The Blair Witch Project" i światowy kulturowy fenomen, jakim się stał, i odwrócić to wszystko do góry nogami.
Powstał więc ciąg dalszy o wpływie "The Blair Witch Project", pokazany na przykładzie pięciorga ludzi, którzy mają obsesję na punkcie tego filmu. Miałem nadzieję stworzyć w ten sposób psychologiczny horror, który nie tylko uderza w gusta masowego odbiorcy, ale jest jednocześnie komentarzem do wydarzenia wykreowanego przez media, któremu na imię "The Blair Witch Project". Dzięki temu połączyłem też mój pierwszy film fabularny z pewnym rodzajem analizy społecznej, która jest przedmiotem moich filmów dokumentalnych.
(Joe Berlinger)
