Kapela powstała w 1976 roku w Londynie. Zadebiutowali przed publicznością w pierwszej części legendarnego koncertu The Sex Pistols w Sheffield. Początkowo zespół tworzyli:
- Mick Jones, gitarzysta i wokalista. Był kompozytorem niemal całego repertuaru zespołu.
- Paul Simonon, basista i wokalista.
- Terry Chimer, perkusista.
- Keith Levine, gitarzysta.
Tego ostatniego po kilku miesiącach istnienia kapeli zastąpił Joe Strummer. Zespół kilkakrotnie zmieniał skład, ale trzonem grupy i motorem napędowym do 1983 roku byli Jones i Strummer. W 1983 roku Jones odszedł z zespołu, a na jego miejsce przyszli Vince White i Nick Sheppard. Zmienił się także perkusista. Chimera zastąpił Peter Howard. To był początek końca, bo w następnym roku odeszli nowo przybyli i grupa The Clash przestała istnieć.
Na pierwszych płytach [ "The Clash" 1977 i "Give 'Em Enough Rope" 1978] znalazły się utwory manifestujące przynależność do ruchu punkowego o hałaśliwym, brudnym gitarowym brzmieniu. Połączone z zaangażowanymi i rewolucyjnymi tekstami Strummera miały obudzić w Brytyjczykach ducha rewolty. Kolejne albumy, w tym najsłynniejszy "London Calling" z 1979 roku, były znacznie bogatsze stylistycznie. Rock nadal był najważniejszy, ale w brzmieniu zespołu dało się znaleźć inne nurty, m.in. gospel, reggae, rap. Teksty Strummera odnosiły się do wielu problemów społecznych, w tym: rasizmu, terroryzmu, narkomanii. W 1979 roku zespół wystąpił w filmie Jacka Kazana Rude Boy, opowiadającym o frustracjach młodych Brytyjczyków żyjących w latach 70. Charakterystyczna dla muzyków The Clash była dbałość o bycie w ciągłej kontrkulturze. Przez cały czas pilnowali, by nie stać się muzycznym produktem.
