STEVEN HOBAN (produkcja) jest założycielem wytworni filmowej Copperheart Entertainment z Toronto. Niedawno ukończył realizację animowanej krótkometrażówki Kręgosłup, do której głosów użyczyli między innymi Gordon Pinsent i Alberta Watson. Obraz wyreżyserował Chris Landreth, nagrodzony w 2005 roku Oscarem za inny krótkometrażowy film wyprodukowany przez Copperheart, zatytułowany Ryan.
Hoban budował swą karierę, umiejętnie łącząc twórczą intuicję, rozeznanie w biznesie i wykorzystanie najnowszych technologii. Rozpoczynał od pisania komiksów w czasach studenckich, a dziś należy do liczących się producentów, posiadających własne studio animacji Imax3D i tworzy zdobywające nagrody Akademii krótkometrażówki. Jego zawodowa droga biegła od międzynarodowych koprodukcji aż do najbardziej skomplikowanych efektów specjalnych realizowanych w filmach. I choć Hoban produkuje je w Kanadzie, z pewnością należy do światowej awangardy w tym zakresie.
Wśród produkcji jego wytwórni warto wymienić tytuły takie, jak trylogia Zdjęcia Ginger, która zdobyła międzynarodowy rozgłos, nakręcony w 2006 roku remake Krwawe święta czy ostatni przebój kanadyjskiego box-office'u, niskobudżetową komedię Young People Fucking.
Dziesięć lat temu Steve Hoban wyprodukował pierwszy na świecie w całości animowany w technologii Imax3D obraz Cybernetyczny świat, w którym głosów użyczyli między innymi Woody Allen, Sylvester Stallone i Sharon Stone. Hoban był także współautorem scenariusza Cybernetycznego świata.
Dzięki doskonałemu połączeniu potencjału twórczego, finansowego i dystrybucyjnego, poprzez współpracę z firmami kanadyjskimi, europejskimi, azjatyckimi i amerykańskimi (jego przedstawicielem w Los Angeles jest Creative Artists Agency), Hobanowi udało się zapewnić Copperheart znacząca pozycję na rynku. Wytwórnia finansuje i produkuje zarówno filmy fabularne z udziałem aktorów, jak i animowane, korzysta też z własnego studia, a realizowane przez nią projekty trafiają na ekrany całego świata.
Niebawem do kin wejdą kolejne produkcje Copperheart, a wśród nich thriller Permission w reżyserii Vincenzo Nataliego, animowany w 3D horror psychologiczny Lovecraft (reżyseria Chris Landreth) i animowany film familijny Rock the Boat. Ten ostatni będzie pierwszym tego rodzaju wielkobudżetowym projektem kanadyjsko-francuskim. Widzowie będą mogli obejrzeć także Giełdę śmierci, stanowiącą adaptację bestsellerowej serii powieści fantasy Anne McCaffrey Dragonriders of Pern.
VINCENZO NATALI (scenariusz i reżyseria). Urodzony w Kanadzie reżyser specjalizuje się w fabułach bazujących na koszmarnych snach, ale spojonych wewnętrzną logiką. Wkroczył do kin przebojem w roku 1997, realizując niesamowity niskobudżetowy thriller sf, zatytułowany Cube. Obraz wywarł ogromne wrażenie na widzach i na krytykach, a Natali zyskał miano reżysera śmiało przekraczającego ustalone granice gatunku, mimo ograniczeń finansowych. Cube otrzymał liczne nominacje do Genie Award, między innymi za reżyserię, dźwięk oraz oryginalną muzykę i wkrótce uzyskał status filmu kultowego.
Kolejnym projektem, zatytułowanym Cypher, gdzie główne role zagrali Jeremy Northam, Lucy Liu i David Hewlett, Natali umocnił swoją pozycję i udowodnił, że znakomicie czuje się w postmodernistycznej poetyce. Cypher to opowieść o człowieku, który przyjmuje nową tożsamość, by budować szpiegowską karierę. Jednak zamiast sukcesów, doświadcza nieustannego "prania mózgu" i orientuje się, że utkwił w rozchwianej, paranoicznej rzeczywistości. Trzeci film reżysera, Wielkie nic, został przez niego określony jako "komedia o kumplach, którzy znaleźli się w próżni". Także ten obraz zdobył uznanie krytyków. Dwa lata później Vincenzo Natali wyreżyserował dokument Getting Gilliam, o produkcji filmu fabularnego Terry'ego Gilliama z roku 2005, zatytułowanego Kraina traw. Premiery obu obrazów zbiegły się w czasie. Natali miał też swój wkład w realizowany rok później przez kilku reżyserów nowelowy Zakochany Paryż.
TETSUO NAGATA (zdjęcia) przyszedł na świat w japońskim Nagano. Przeprowadził się do Tokyo, gdzie kontynuował studia, i gdzie zaczął interesować się kinem - w szczególności francuskim. Przyszły operator zorganizował Klub Filmowy przy Francusko-Japońskim Instytucie w Tokio. W roku 1972 wyjechał do Paryża, by pobierać nauki o filmie na Uniwersytecie Paryskim VIII. Trzy lata później powrócił do Japonii i pracował jako asystent operatora, H. Segawy (zdjęcia do La femme de sable w reżyserii H. Teshigahary), na planie kilku jego filmów. To doświadczenie pozwoliło mu podjąć współpracę z Toho and Toei Studios. W 1982 roku Tetsuo Nagata zdecydował się na powrót do Paryża. Wkrótce poznał Ricardo Aronovicha i został jego asystentem. Pracował na planie wielu francuskich produkcji - zarówno filmów fabularnych, jak i reklamowych. W roku 1988 postanowił sam zostać operatorem. Do 1995 robił głównie zdjęcia do spotów reklamowych, wideoklipów i krótkometrażówek. Współpracował ze znanymi reżyserami, wśród których byli Jean-Pierre Jeunet, Jean-Paul Rappeneau, Jan Kounen i wielu innych.
Pierwszym samodzielnym filmem kinowym Tetsuo Nagaty był zrealizowany z Rochem Stephanikiem Stand-by. Obraz zdobył tytuł Najlepszego Filmu na Festiwalu Filmowym w Montrealu, Grand Prix w Kijowie oraz Cezara dla Najlepszej Aktorki. Niedługo potem operator poznał François Dupeyrona i wspólnie z nim nakręcił dwa filmy - Co to za życie (Grand Prix MFF w San Sebastian) i Salę oficerską (oficjalny konkurs w Cannes). Za ten drugi Tetsuo Nagata uhonorowany został w 2002 roku Cezarem w kategorii Najlepsze Zdjęcia. Od tego momentu jego kariera nabrała rozmachu i zaczął pracować także poza granicami Francji. Nakręcił w Kanadzie Raiders (reżyseria Gérard Pir?s ) i Blueberry (reżyseria Jan Kounen) w Meksyku. Nagata powrócił do rodzinnej Japonii, by zrealizować film Until The Night Comes Back (reżyseria Takashi Minamoto) i wtedy właśnie poznał Vincenzo Nataliego, kanadyjskiego reżysera, z którym nakręcił jedną z części Zakochanego Paryża. Za zdjęcia do filmu wyreżyserowanego przez Oliviera Dahana, Niczego nie żałuję - Edith Piaf, Tetsuo Nagata otrzymał dwa lata temu swego drugiego Cezara.
GUILLERMO DEL TORO (Producent) Od momentu zdobycia Nagrody Krytyków na Festiwalu Filmowym w Cannes w roku 1993 i dziewięciu nagród Mexican Academy Awards za swój pierwszy film pełnometrażowy, meksykańsko-amerykańską koprodukcję Cronos, Guillermo Del Toro umacnia na rynku pozycję jednego z najbardziej docenianych i poszukiwanych międzynarodowych scenarzystów i reżyserów. Po wejściu na kinowe ekrany hiszpańskojęzycznego Labiryntu Fauna, który miał premierę na Festiwalu Filmowym w Cannes w 2006 roku, Del Toro osiągnął sukces komercyjny i zdobył uznanie krytyków.
Labirynt Fauna pojawił się w kinach amerykańskich w grudniu 2006 roku - dystrybutorem był Picturehouse (w Polsce - Kino Świat). Obraz otrzymał sześć nominacji do Oscara (między innymi dla Najlepszego Filmu Nieanglojęzycznego oraz za Najlepszy Scenariusz Oryginalny dla Del Toro) i zdobył trzy nagrody Akademii. Zarazem okazał się najbardziej kasowym hiszpańskojęzycznym filmem wszech czasów w Stanach Zjednoczonych, gdzie zarobił 37,6 milionów USD.
Del Toro wkrótce po sukcesie Cronosa zrealizował horror zatytułowany Mutant (był jego reżyserem i współscenarzystą), wyprodukowany przez Dimension Films. Powrócił jednak do języka hiszpańskiego, mierząc się ze złożoną materią wojny domowej w obrazie Kręgosłup diabła, zrealizowanym w 2001 przez Sony Classics. Trzy lata później powstał wyprodukowany przez New Line film o wampirach - Blade: Wieczny łowca II, a niedługo potem Del Toro rozpoczął pracę na planie Hellboya (Revolution Studios).
Sukcesy współpracy z wytwórnią Universal przy produkcji filmu Hellboy 2: Złota Armia w roku 2008 przesądziły o zawodowych decyzjach Del Toro. Połączenie sił z ogromnym studiem pozwoliło mu realizować zarówno autorskie pomysły, jak też wspierać i urzeczywistniać wizje innych twórców. Wśród nich znalazły się obrazy takie, jak: Hater, adaptacja powieści Davida Moody'ego, którą Guillermo Del Toro wyprodukował z Markiem Johnsonem; Drood oparty na książce Dana Simmonsa (opublikowanej w 2009 roku), Midnight Delivery, na podstawie oryginalnego scenariusza Del Toro, Crimson Peak (współscenarzystą był tym razem Matthew Robbins). Del Toro stara się zrealizować także kilka klasycznych remake'ów z filmoteki Universalu. Chciałby też powrócić do literackich źródeł i ożywić Frankensteina Mary Shelley, Doktora Jekylla i Mr Hyde'a Roberta Louisa Stevensona oraz Rzeźnię nr 5 Kurta Vonneguta.
W roku 2007 Guillermo Del Toro wyprodukował hiszpański thriller zatytułowany Sierociniec, który stał się najbardziej dochodowym filmem zrealizowanym w języku lokalnym w historii hiszpańskiego kina. Film był dystrybuowany w Stanach Zjednoczonych przez Picturehouse od grudnia 2007 (dystrybucja w Polsce - Kino Świat). Reżyser w przyszłym roku zamierza zrealizować amerykański remake Sierocińca. W planach jest także gotycki horror Don't Be Afraid of the Dark (Miramax). Inne projekty, które warto wymienić, to The Witches na podstawie klasycznej powieści Roalda Dahla (Warner Bros., a współproducentem jest Alfonso Cuaron) oraz The Left Hand of the Darkness (wspólnie z American Zoetrope Francisa Coppoli).
Dodatkowo Guillermo Del Toro zaangażował się we współpracę ze swymi meksykańskimi kolegami - Alfonso Cuaronem i Alejandro Gonzalezem-Inarritu. W ten sposób powstaje "cha cha cha", rodzaj serii składającej się z pięciu filmów dla Universal Studios oraz Focus Features. Każdy z trójki filmowców reżyseruje jeden obraz i nadzoruje produkcję pozostałych, realizowanych przez kolegów. Jako pierwszy powstał film Rudo i Cursi w reżyserii Carlosa Cuarona, z udziałem Gaela Garcii Bernala i Diego Luny.
Del Toro interesuje się również rynkiem wydawniczym. Razem z pisarzem Chuckiem Hoganem napisał powieść grozy The Strain, opublikowaną w czerwcu ubiegłego roku. Książka zadebiutowała na dziewiątym miejscu listy bestsellerów "New York Timesa". Również wydawnictwo Palace Press zamierza opublikować ilustrowaną wersję pamiętnika opisującego pracę na planie trzech hiszpańskojęzycznych filmów Del Toro oraz ich rozwoju od wczesnych szkiców aż do końcowych rezultatów.
