"Headshot. Mroczna karma": EKSPLIKACJA REŻYSERSKA
Chociaż "Headshot. Mroczna karma" oparty jest na powieści napisanej dawno temu, to jego polityczny aspekt nadal pozostaje aktualny w Tajlandii.
Nie wiem nawet, czy dziś nie stał się jeszcze bardziej aktualny niż kiedyś. Politycy, wojskowi, generałowe, a także bogaci biznesmeni, dzięki ich bogactwu, edukacji i sile, nadal ustanawiają prawo, a sami żyją niejako ponad nim. Zwykli ludzie - tacy jak ja - chcąc nie chcąc muszą się do tego dostosować. Korupcja, uprawiana przez trzymających władzę ludzi, jest w pełni akceptowalna jako norma w demokratycznym społeczeństwie.
Zamiast edukacji, inteligencji, człowieczeństwa, wykorzystujemy szantaż, zastraszanie i inną tego typu broń do budowania czegoś na kształt demokracji. W czasie wyborów cyngiel, czyli wynajęty morderca, ma się znacznie lepiej niż uczciwy pracownik, otrzymujący comiesięczna pensję. I wygląda na to, że nic się w najbliższym czasie nie zmieni, a zwykli ludzie - tacy jak ja - muszą się do tego przyzwyczaić.
Zgodnie z oglądem świata do góry nogami, jakiego doświadcza w filmie główny bohater, ta historia może być interpretowana jako niemożność karmicznego odrodzenia się. Jak w takiej sytuacji człowiek ma osiągnąć zbawienie? Myślę, że na pewno nie poprzez bycie dobrym buddystą, lecz przede wszystkim poprzez zaakceptowanie konsekwencji naszych działań. Wszyscy ludzie są grzesznikami. Bez względu na to, czy ktoś jest winny, czy nie, i tak jest grzesznikiem w taki czy inny sposób. Grzech jest naturalną częścią naszej karmy, a nasza karma sprawia, że jesteśmy takimi ludźmi, jakimi jesteśmy.
- - - - - - - - - - - - - - - - -
Pen-ek Ratanaruang - urodzony w Bangkoku w 1962 roku. Jako nastolatek wychowywał się w Nowym Jorku. W wieku 20 lat został studentem słynnej amerykańskiej uczelni Pratt Institute. Po ukończeniu studiów pracował jako wolny strzelec. Był ilustratorem i grafikiem. Po powrocie do Tajlandii przez 5 lat pracował jako dyrektor artystyczny agencji Leo Burnett, a następnie zaczął reżyserować telewizyjne reklamówki. W 1997 roku zadebiutował w filmie fabularnym, łamiąc dotychczasowy styl kina tajskiego. Jest jednym z ważniejszych reżyserów, którzy przyczynili się do odbudowy tajskiego przemysłu filmowego po jego załamaniu się w 1990 roku. Jest również pionierem nowego trendu w tajskiej kinematografii, który poszukuje inspiracji w tajskiej retro popkulturze. Ponadto zaliczany jest również do jednego z czołowych reżyserów, którzy wprowadzili tajską kinematografię na arenę międzynarodową. Jego filmy pokazywano na wielu międzynarodowych festiwalach, a on sam zdobył wiele prestiżowych nagród filmowych.
