Reklama

"Goście w Ameryce": REALIZATORZY

JEAN-MARIE GAUBERT (reżyseria/scenariusz) jest jednym z najbardziej znanych twórców komedii w kinie francuskim. Gaubert (występujący wcześniej pod nazwiskiem Poire) jest doskonale znany w Europie dzięki serii przebojowych komedii, z których większość napisał wspólnie z Christianem Clavierem. Najbardziej sławny owoc tej współpracy to zrealizowany w 1993 roku film „Goście, goście” - najbardziej kasowy film w historii francuskiego kina, który odniósł sukces także w innych krajach europejskich i azjatyckich. Później spółka Gaubert-Clavier zrealizowała równie kasowy sequel „Goście, goście 2” - już we własnej wytwórni CineComic współpracującej z Gaumontem.

Reklama

Inne filmy w dorobku Gauberta to przebojowe komedie: „Anioł stróż” z Gerardem Depardieu i Clavierem, „Operacja Corned Beef” z Clavierem i Reno, a także pozycje kultowe -„Dziadek organizuje ruch oporu”, „Zatańczyć twista w Moskwie”. Reżyser ukończył studia w zakresie cyfrowych technik efektów specjalnych i od końca lat 80. zwykle sam opracowuje efekty specjalne w swoich filmach.

Jako reżyser, Gaubert zadebiutował w 1977 roku utworem „Les petits calins” i zdobywając rozgłos następnymi filmami: „Retour en force” i „Mężczyźni wolą grubaski”, według scenariusza napisanego wspólnie z Josianne Balasko.

Współpraca Gauberta z aktorem i scenarzystą Christanem Clavierem rozpoczęła się w 1982 roku od filmu „Święty Mikołaj jest łajdakiem”, osnutym na spektaklu grupy Le Splendid. W 1996 roku Gaubert i Clavier wystawili swoją sztukę „Panique au Plazza” w paryskim teatrze Marigny. Spektakl odniósł duży sukces, został zarejestrowany przez telewizję i jest dostępny na płytach DVD.

Gaubert ma w dorobku szereg scenariuszy pisanych dla innych reżyserów, m.in. Michela Audiarda („Nie drażnić cioci Leontyny”, „Złota wdówka”, „Nie pije , nie pali, nie podrywa, ale...”, „Krzyk kormorana”), Georgesa Lautnera („Kilku zbyt spokojnych panów”, „Glina czy łajdak?”), Roberta Lamoureux (filmy z cyklu o przygodach 7 kompanii).

Gaubert rozpoczynał swą karierę jako asystent operatora, montażysta i asystent reżysera. Pod nazwiskiem Martin Dune próbował szczęścia jako piosenkarz rockowy z zespołem „The Frenchies”, był także fotografem mody pod nazwiskiem Antonin Berg. W swoim dorobku ma około 60 filmów reklamowych.

PATRICE LEDOUX (producent) jest szefem największego francuskiego producenta i dystrybutora, firmy Gaumont. Ostatnio kierował m.in. produkcją „Joanny D’Arc” Luca Bessona z Millą Jovovich. Ledoux jest producentem wszystkich filmów Bessona, począwszy od „Wielkiego błękitu”, w którym grał Jean Reno. Cała trójka spotkała się też na planie „Nikity” i „Leona zawodowca”. Inne filmy w producenckim dorobku Ledoux to: „Betty Blue”, „Wielkie zmęczenie”, „Hanuman - małpi bożek”, „Piąty element”. Ledoux wyprodukował także trzy filmy Jean-Marie Gauberta (Poiré) - „Goście, goście”, „Goście, goście 2” oraz „Anioł stróż”, w którym zagrali Gerard Depardieu i Christian Clavier.

Po dziesięciu latach spędzonych na kierowniczych stanowiskach w telewizji, Ledoux przeszedł do Gaumonta w 1981 roku, gdzie rozpoczął od produkcji filmu „Carmen” Francesco Rosiego. W 1985 roku wszedł do zarządu firmy, a ostatnio został wybrany na jej prezesa. Jest absolwentem nauk politycznych i doktorem w dziedzinie literatury francuskiej.

RICARDO MESTRES (producent) jest producentem dwóch największych przebojów spośród aktorskich filmów Walta Disneya: „Flubber” oraz „101 dalmatyńczyków”. Mestres wyprodukował także film „Jack” z Robinem Williamsem.

Mestres rozpoczął pracę u Disneya w 1984 roku. Nadzorował produkcję takich filmów jak „Trzech mężczyzn i dziecko”, „Good Morning, Vietnam”, „Cocktail”, „Turner i Hooch” i innych. W 1984 przeszedł do świeżo utworzonego studia Hollywood Pictures, gdzie został prezesem zarządu. Pod jego kierunkiem powstały przeboje: „Pająki” („Arachnofobia”), „Dłoń nad kołyską”, „Tombstone”, „Klub szczęścia”, „Quiz Show” i „Śnięty Mikołaj”.

Swoją karierę w branży Mestres rozpoczął wraz z Donem Simpsonem i Jeffreyem Katzenbergiem w Paramount Pictures, gdzie nadzorował m.in. realizację „Gliniarza z Beverly Hills”.

Po studiach w Zurichu i Londynie UELI STEIGER (zdjęcia) rozpoczął karierę filmową na początku lat 80. Jego filmografia obejmuje m.in. tytuły: „Babka z zakalcem”, „Samotnicy” (1991), „Wielka heca Bowfingera”, „Austin Powers 2”, „Godzilla” (1998). W swoim dorobku ma też pracę przy takich filmach jak „Dzień Niepodległości” i „Con Air - Lot skazańców”. Obecnie czekają na premierę dwa jego filmy: „Rock Star” i „Black Knight”.

Ostatnie filmy DOUGA KRANERA (scenografia) to „Koszmar minionego lata” i „Dziewczyna żołnierza”. Inne tytuły to m.in.: „Krytyczna terapia”, „Partner niedoskonały”, „Cud w Nowym Jorku”, „Dzień ojca”, „Brzdąc w opałach”, „Sypiając z wrogiem”, „Szczęściarz”, „Niesforna Zuzia”, „Wujek Buck”, „Dominic i Eugene”. Był także dekoratorem wnętrz w filmach: „Pracująca dziewczyna”, „Arthur 2”, „Nietykalni”, „Bez litości” (1986).

PENNY ROSE (kostiumy) pracowała nad filmem „Sleeping Dictionary” w reżyserii Guya Jenkinsa. Filmografia Penny obejmuje m.in. „Osaczonych” z Seanem Connery i Catherine Zeta-Jones oraz „Nie wierzcie bliźniaczkom” z Dennisem Quaidem i Natashą Richardson. Rose otrzymała nominację do nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej za kostiumy do „Evity”, projektowała także kostiumy do trzech innych filmów Alana Parkera: „Droga do Wellville”, „Pink Floyd: Ściana” i „The Commitments”. Pracowała też dla Briana De Palmy („Mission: Impossible”) i Richarda Attenborough („Cienista dolina”, „Miłość i wojna”). Jej filmografia obejmuje także tytuły: „Carrington”, „Mapa ludzkiego serca”, „Biznesmen i gwiazdy”, „Cal” oraz „Walka o ogień”.

JOHN POWELL (muzyka) skomponował ścieżki dźwiękowe do znanych filmów: „Bez twarzy” Johna Woo, „Mrówka Z”, „Droga do El Dorado”, „Uciekające kurczaki” oraz „Shrek”, a także eksperymentalna partytura do „Podróży przedślubnej”.

Powell studiował kompozycję w Londynie na Trynity College of Music, występował w grupie Media Arts. Od 1989 r. zajmuje się muzyką filmową, aranżując między innymi ścieżkę Hansa Zimmera do filmu „Biały Kieł” i piosenki do „Księcia Egiptu”.

materiały dystrybutora
Dowiedz się więcej na temat: Goście w Ameryce
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy