Virginia Woolf (1882-1941) była angielską powieściopisarką i eseistką. Dorastała w otoczeniu intelektualistów odwiedzających dom jej ojca, L. Stephena, historyka literatury. Słabe zdrowie uniemożliwiło Virginii Woolf uczęszczanie do szkoły. Odebrała zatem staranne wykształcenie domowe. Wraz z mężem (Leonardem Woolf – krytykiem literackim) założyła oficynę wydawniczą Hogarth Press publikującą m.in. utwory pisarki. Dom pisarki był w tym czasie miejscem spotkań dyskusyjnych skupiającej intelektualistów i artystów tzw. Grupy Bloomsbury.
Swoje pierwsze teksty (recenzje) Virginia Woolf publikowała na łamach Times Literary Supplement. Właściwy debiut literacki pisarki stanowiła powieść Podróż w świat (1915). Powieść ta nosi już ślady zainteresowań pisarki, która w kolejnych utworach skupi się na ukazaniu “pejzażu wewnętrznego” człowieka, jego odczuć, lęków, skojarzeń i myśli, z akcji „zewnętrznej” czyniąc jedynie epizod, pretekst. Temu celowi będzie służyć zastosowanie przez Virginię Woolf, począwszy od jej trzeciej powieści, Pokój Jacoba (1922), techniki strumienia świadomości. Utwór ten jest zbiorem monologów wewnętrznych kilku osób, które próbują scharakteryzować nieżyjącego już Jacoba.
Wśród powieści psychologicznych Woolf do najwyżej cenionych zalicza się: Panią Dalloway (1925), Do latarni morskiej (1927) oraz Fale (1931). W dorobku pisarki znalazły się ponadto: powieści Orlando (1928, filmowa wersja z 1992 w reżyserii S. Potter), Lata (1937) oraz Między aktami (1941), opowiadania Znak na ścianie (1919), Poniedziałek lub wtorek (1921), Nawiedzany dom (wydanie pośmiertnie 1943) i inne; teksty krytycznoliterackie Książki dla wszystkich (1925 tom 1, 1932 tom 2) oraz zbiory esejów dotyczących równouprawnienia kobiet Własny pokój (1929) i Trzy gwinee (1938).
Nazywana “Joyce’em w spódnicy” (z którym łączyły ją nie tylko przywiązanie do techniki strumienia świadomości, ale również... wspólne daty urodzin i śmierci ), Woolf stale zmagała się ze stanami depresji i z poczuciem niespełnienia. Pełna obaw o los swojej najnowszej powieści, ogarnięta lękiem, jaki niosła zbliżająca się II wojna światowa, popełniła samobójstwo w nurtach rzeki.
Pani Dalloway (1925) to powieść psychologiczna, której akcja obejmuje jeden dzień. Właściwa akcja toczy się w umyśle tytułowej bohaterki, wydarzenia zewnętrzne stanowią jedynie dopełnienie lub pretekst jej przemyśleń i uczuć. Podczas porannego spaceru po mieście Clarissa Dalloway przywołuje wspomnienia z młodości, poddaje wnikliwej analizie swoje uczucia, obserwuje.... Odwiedza Septimusa Warrena Smitha, który, odkąd wrócił z wojny, stopniowo pogrąża się w szaleństwie. Wieczorem w domu pani Dalloway odbywa się przyjęcie, na którym zjawiają się m.in. Piotr – dawna miłość Clarissy oraz jej córka Elżbieta. Dzień kończy się tragicznie – informacją o samobójczej śmierci Septimusa. Powieść, przedstawiająca wydarzenia jednego dnia, skupiona na życiu wewnętrznym postaci, jest porównywana do „Ulissesa” J.Joyce’a.
(Na podstawie “Słownika Encyklopedycznego - Literatura Powszechna” Wydawnictwa Europa. Autorzy: Anna Cisak, Maria Żbik. ISBN 83-85336-60-5. Rok wydania 1999.)
