Film Głosy z Michaelem Keatonem zarobił ponad sto milionów dolarów. "To zaskoczyło nas wszystkich. Wiedzieliśmy, że zrobiliśmy dobry film, ale nie mieliśmy pojęcia, że on chwyci aż tylu widzów." Mówi Shawn Williamson, producent filmu Głosy i jego sequela GŁOSY 2.
Pierwsze rozmowy na temat sequela rozpoczęły się w sobotni ranek weekendu otwarcia. Kiedy ludzie tłumnie ruszyli do kin, Williamson z przyjacielem, producentem Paulem Brooksem zaczęli natychmiast myśleć o dalszym ciągu. "Film okazał się hitem masowym" mówi Brooks, producent Głosów i producent wykonawczy GŁOSÓW 2. "Jeśli uważasz, że jest potencjał, chcesz robić następny film tak szybko jak potrafisz."
Pierwszy film rozszerzył potoczną świadomość o EVP (electronic voice phenomenon) - metodzie śledzenia i nagrywania głosów zmarłych. Jednak znalezienie następnego pomysłu na scenariusz nie było proste. Producenci nie chcieli zrobić kolejnej historii o EVP. Mówi Brooks "Chcieliśmy znaleźć coś, co nie byłoby powtórzeniem historii o EVP, ale jej naturalnym rozwinięcie. Czymś w rodzaju nadprzyrodzonego sequela."
W końcu koncepcja na sequel pojawiła się w postaci oryginalnego scenariusza Matta Venne zatytułowanego Second Sight. "Ta historia okazała się idealnym pomostem między pierwszą częścią filmu a sequelem", mówi Brooks. "Wychodziła z założenia, że EVP otwiera drzwi do innego świata i następnym etapem jest doświadczenie śmierci klinicznej - białego światła, którego doświadczyło tak wielu ludzi i wielu o nim słyszało." Z reżyserem Patrickiem Lussierem, Williamson i Brooks pracowali już wcześniej. Był on montażystą filmu Whisper. "Patrick jest z Vancouver" mówi jego rodak i kolega Williamson, "i ma na koncie współpracę przy filmach Wesa Cravena. Montował wiele horrorów i thrillerów, także reżyserował. Wyglądało na to, że jego wybór będzie strzałem w dziesiątkę."
Jedną z rzeczy, które przekonały Lussiera do projektu był oryginalny scenariusza. "Scenariusz kontynuował temat, ale nie postaci" mówi. "Zaczyna się nowymi wydarzeniami, bierze koncept z części pierwszej, ale potem podąża w zaskakującym kierunku. Jest w nim wiele nieoczekiwanych zwrotów akcji. Zdumiało mnie, że ktoś tak potrafi. Bardzo chciałem być częścią tego projektu."
Film Głosy dotyczył EVP, gdzie dusze zmarłych komunikowały się ze światem żywych przez urządzenia elektroniczne. W filmie GŁOSY 2 takim odbiornikiem jest człowiek, Abe Dale.
"W pierwszym filmie EVP było tak wyczerpująco omówione, że teraz chcieliśmy pójść dalej i zająć się zjawiskiem śmierci klinicznej - doświadczaniem tunelu białego światła. To dobrze udokumentowany medyczny fenomen." Mimo że Lussier sam nie miał sam doświadczeń z EVP wierzy, że to możliwe. "Myślę, że ludzie są kulą intensywnej energii, która nie może tak po prostu zniknąć. Bywa przecież, że kiedy do pokoju wejdzie ktoś z diametralnie różna energią od twojej, od razu to wyczuwasz. Coś z tą energią musi się dziać po śmierci. Dokądś musi pójść."
"Kiedy pracowaliśmy nad filmem o EVP" mówi Brooks, "musieliśmy zapoznać widzów z tym zagadnieniem. Mało kto przed Głosami wiedział co to jest EVP."
Tymczasem koncepcja białego światła związanego ze śmiercią kliniczną jest bardziej znana. Po części to zasługa nieżyjącej już dr Elisabeth Kübler-Ross światowej sławy eksperta w dziedzinie śmierci, umierania i życia po życiu. To ona organizowała legendarne dziś seminaria na temat śmierci, przełamując tabu rozmów z ludźmi, którzy przeżyli śmierć kliniczną. Była jedną z inicjatorek ruchu hospicyjnego. Wydała na temat umierania wiele książek (w Polsce wyszły m.in. Życiodajna śmierć i Rozmowy o śmierci i umieraniu - klasyczna dziś pozycja literatury tanatologicznej zaliczana do najbardziej ważkich dzieł psychologicznych XX wieku. Książka zawiera rozmowy autorki przeprowadzone w jednym ze szpitali w Chicago ze śmiertelnie chorymi, którzy dzielą się swoimi obawami, troskami, nadziejami i oczekiwaniami dotyczącymi zachowania rodziny, duchownych i personelu szpitalnego). Dzięki doktor Kübler-Ross określenie śmierć kliniczna weszło do języka potocznego.
