Ronald F. Maxwell
Ronald F. Maxwell jest reżyserem, producentem oraz scenarzystą telewizyjnym i kinowym. Urodził się w New Jersey, USA. Jeszcze w trakcie szkoły średniej założył Garden State Players, gdzie pisał, reżyserował i wystawiał przedstawienia teatralne i musicale.
W 1970 roku ukończył Instytut Filmu i Telewizji w Nowym Jorku i rozpoczął pracę w Hiszpanii jako asystent Charletona Hestona, w jego reżyserskim debiucie „Antoniusz i Kleopatra”.
W 1976 roku Maxwell wyreżyserował i wyprodukował swój pierwszy serial telewizyjny "Sea Marks” z udziałem George Hearn’a i Veroniki Castang. Kolejnym producenckim i reżyserskim „dzieckiem” Maxwella był serial telewizyjny “Verna: USO Girl” (1978), w którym występowali: Sissy Spacek i William Hurt. Za ten obraz otrzymał nominację do nagrody Emmy w kategorii „Najlepszy reżyser”.
Potem Maxwell przeniósł się do Hollywood, gdzie w 1980 roku wyreżyserował swój pierwszy wielkoekranowy film "Małe kochaniątka", z Tatum O’Neil w roli głównej. Komedia okazała się hitem kinowym. Następnie nakręcił "Noc, kiedy w Georgii zgasły światła" (1981) oraz dramat "Kidco" (1984).
Kolejny projekt reżyserski Maxwella to dokument "Na ziemi poetów" (1987), do którego sam napisał scenariusz. Film opowiada o wojnie domowej w Nikaragui i był preludium do następnych obrazów Maxwella. Od tej pory reżyser skupił się na filmowaniu historii, a rozpoczął od najbardziej spektakularnej i krwawej bitwy Wojny Secesyjnej, która rozegrała się pod Gettysburgiem w 1863 roku. W 1993 roku powstał film pt. “Gettysburg”, do którego Maxwell sam napisał scenariusz i wyreżyserował. Film został okrzyknięty jednym z najznamienitszych filmów wojennych w historii kina. W 2003 roku napisał scenariusz i nakręcił film „Generałowie”, który opowiada o dziejach Ameryki w latach 1861-1863, do bitwy pod Gettysburgiem.
Obecnie Maxwell pracuje nad obrazem przedstawiającym losy Joanny D’Arc.
Tom Berenger
Tom Berenger urodził się w 1949 roku w Chicago, USA jako Thomas Michael Moore. Ukończył dziennikarstwo i aktorstwo na Uniwersytecie Missouri. Karierę aktorską rozpoczął od występów teatralnych. Brał także udział w operach mydlanych, między innymi w "One Life to Live” (1968), „Flesh and Blood" (1979) oraz "Zdrówko", za którą w 1993 roku dostał nominację w nagrody Emmy.
Na dużym ekranie zadebiutował w filmie "Rush It" (1976), a następnie u boku Diane Keaton i Richard Gere wcielił się w rolę psychopatycznego zabójcy w obrazie "Szukając pana Goodbara" (1977). Tom Berenger z powodzeniem występuje zarówno w dramatach obyczajowych, jak i wojennych. W "Wielkim chłodzie" (1983) zagrał u boku Glenn Close i Williama Hurta. Za udział w "Plutonie" (1986) Oliviera Stone'a otrzymał Złoty Glob oraz został nominowany do Oscara w kategorii „Najlepszy aktor drugoplanowy”. Nie była to jedyna kreacja Berengera w filmie o tematyce wojennej - zagrał także w "Psach wojny” (1981) oraz "Urodzony 4 lipca" (1989), Oliviera Stone'a.
Aktor chętnie występuje także w thrillerach np. w utrzymanym w hitchcockowskim klimacie filmie "Okruchy pamięci" (1991), czy "Osaczonej" Ridley'a Scotta - dreszczowcu, w którym wcielił się w rolę policjanta chroniącego świadka morderstwa - piękną i bogatą kobietę.
Jeff Daniels
Jest jednym z ciekawszych amerykańskich aktorów. Realizuje się w filmie, telewizji i teatrze jako aktor, pisarz, producent i reżyser. Swoją karierę zaczynał od występów w licznych sztukach teatralnych. Przed kamerami po raz pierwszy wystąpił w 1980 roku w telewizyjnym filmie "A Rumour of War". Jego ekranowym debiutem jest „Ragtime” (1981) Milosa Formana. Dwa lata później, w 1983 roku zagrał jedną z głównych ról w głośnym dramacie „Czułe słówka” Jamesa Brookesa razem z Debrą Winger i Shirley MacLaine. Przyniosła mu ona popularność i uznanie krytyków. W 1985 roku wystąpił w „Purpurowej Róży z Kairu” Woody'ego Allena. Za tę rolę został nominowany do Złotego Globu w kategorii „Najlepszy aktor komediowy”. Kolejną nominację otrzymał w roku 1987 za rolę w thrillerze "Dzika namiętność".
Jeff Daniels jest aktorem wszechstronnym. Doskonale sprawdził się w komedii "Głupi i głupszy" (1994) z Jimem Carreyem, horrorze "Pająki” (1990) oraz filmie akcji „Speed” (1994). Jednym z ciekawszych filmów, w którym ostatnio wystąpił są oscarowe „Godziny” (2002) z Nicole Kidman i Julianne Moore w rolach głównych.
Martin Sheen
Urodził się jako Ramon Estevez w Dayton, Ohio. Zaraz po zakończeniu szkoły przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie rozpoczął karierę aktorską. Pierwszą rolę otrzymał w "Living Theatre", gdzie aktorstwa uczył się od Ala Pacino. Duży przełom w jego karierze nastąpił w 1964 roku, gdy zagrał główną rolę w sztuce teatralnej "The Subject was Roses".
Martin Sheen zagrał w ponad 150 filmach. Jego pierwszą rolą na wielkim ekranie była postać punka terroryzującego pasażerów nowojorskiego metra w filmie "Incydent" (1967) Larry'ego Peerce'a. Wystąpił też w filmach: "Paragraf 22" (1970) Mike'a Nicholsa oraz "No Drums, No Bugles" (1971) Clyde'a Ware. Ważnym filmem w karierze Martina Sheena jest "Badlands" (1973) Terrence'a Malicka, młodego którym zagrał młodego mordercę. Za tę kreację został uznany najlepszym aktorem na festiwalu filmowym w San Sebastian. Najlepszą rolę w swojej dotychczasowej karierze stworzył w "Czasie Apokalipsy" (1979) Francisa Forda Coppoli. Rewelacyjnie zagrał też w "Strefie śmierci" (1983) Davida Cronenberga, gdzie wcielił się w postać senatora Stillsona oraz jako amerykański sędzia w filmie "Proces w Berlinie" (1988) Leo Penna.
W 1994 roku Martin Sheen w 1994 zdobył nagrodę Emmy za rolę w serialu telewizyjnym „Murphy Brown” w kategorii „Najbardziej wyróżniający się aktor komediowy”. Z kolei w 1999 roku zdobył Złoty Glob za rolę w telewizyjnym serialu „West Wing”, w kategorii „Najbardziej wyróżniający się aktor dramatyczny”.
