Gabinet doktora Caligari miał bardzo nowoczesną kampanię reklamową, na kilka tygodni przed premierą w Berlinie rozklejano plakaty z napisem "Du mußt Caligari werden!" - czyli "musisz zostać Caligarim". Były rozlepiane bez najmniejszej wskazówki, że stanowią promocję filmu.
Wg legendy pomysł na film zrodził się, gdy jego scenarzysta Hans Janowitz, był na zabawie karnawałowej i zobaczył tam dziwnego mężczyznę. Potem okazało się, że na zabawie zabito dziewczynę, a ów mężczyzna był na jej pogrzebie.
Scenografia filmu zrobiona została z papieru i malowano na niej farbami cienie.
Film początkowo wcale nie miał trafić do kin. Ich właściciele podchodzili dość sceptycznie do obrazu przedstawionego przez Roberta Wiene'a. Sądzili, iż tak dziwna i artystyczna produkcja, nie przyciągnie zbyt dużej widowni przed ekrany. Premiera odbyła się przypadkiem - w berlińskim kinie Marmorhaus 26 lutego 1920 roku właściciele nie otrzymali zakontraktowanego wcześniej innego filmu i postanowili zaryzykować i puścić dzieło Roberta Wiene'a.
Wg lekarzy scenarzysta popełnił błąd faktograficzny. Cesare opisywany jako somnambulik - czyli lunatyk, był ich zdaniem - wg dzisiejszej wiedzy - raczej narkoleptykiem, czyli człowiekiem nieustannie, niezależnie od pory dnia i miejsca, nagle zapadającym w głęboki, narkotyczny sen.
Film doczekał się kilku remake'ów: The Cabinet of Dr. Caligari (reż. Dawid Lee Fischer, USA, 2005); The Cabinet of Dr. Ramirez (reż. Peter Sellars, USA 1991, w rolach głównych takie sławy jak: Michail Barysznikov jako Cesare, Joan Cusack i Peter Gallagher); The Cabinet of Caligari (reż. Robert May, USA, 1962)
