Walter Salles (reżyser)
Walter Salles urodził się w Rio De Janeiro w 1956 roku. Po ukończeniu studiów reżyserskich na Uniwersytecie Południowej Karoliny w USA rozpoczął karierę jako dokumentalista, realizując filmy poświęcone problemom współczesnej Brazylii: wewnętrznej migracji, emigracji, poszukiwaniu narodowej tożsamości. Ale bohaterami jego filmów byli również Jorge Luís Borges, Federico Fellini oraz Marc Chagall. Jest także autorem kilku filmów poświęconych muzyce brazylijskiej. W 1991 roku zrealizował swoją pierwszą pełnometrażową fabułę A Grande Arte. Drugim filmem pełnometrażowym była Terra Estrangeira z 1995 roku, wyreżyserowana wspólnie z Danielą Thomas. Obraz ten został uznany w Brazylii za najlepszy film roku 1996 i ponad sześć miesięcy nie schodził z ekranów. Pokazany na więcej niż trzydziestu festiwalach filmowych, zdobył siedem międzynarodowych, prestiżowych nagród, a w 1997 roku odniósł sukces na ekranach w USA.
Jego kolejne dzieło, Dworzec nadziei zostało zakwalifikowane do zmagań o nagrodę Sundance-NHK Cinema 100 za scenariusz i miało swoją premierę na Sundance Film Festival w 1998 roku. Film zdobył Złotego Niedźwiedzia w kategoriach Najlepszy Film i Najlepsza Aktorka na festiwalu w Berlinie w tym samym roku, Złoty Glob i nagrodę BAFTA w kategorii Najlepszy Film Obcojęzyczny w 1999 roku i dwie nominacje do Oscara. Następny film Sallesa, kolejna współpraca z Danielą Thomas, Meia Noite (Północ), oryginalnie zrealizowany dla telewizji, dzięki doskonałym ocenom prasy trafiła do kin i na festiwale, gdzie stała się faworytem publiczności.
Ostatni film fabularny Sallesa, W cieniu słońca miał swoją premierę na festiwalu w Wenecji i w 2002 roku nominowany zarówno do BAFTA jak i do Złotego Globu w kategorii Najlepszy Film Obcojęzyczny.
Poza reżyserowaniem filmów Salles jest także producentem i koproducentem dzieł młodych twórców brazylijskich. Brał udział w produkcji Miasta Boga, wyreżyserowanego przez Fernando Mierellesa, a współreżyserowanego przez Katię Lund, był też producentem Madame Sata Karim Ainouza. Obecnie produkuje Cidale Baixa, debiut jego byłego asystenta, Sergio Machado, oraz The House of Sand, nowy filmu Andrucha Waddingtona.
Wybrana filmografia reżyserska:
1987 – Krajcberg, o Poeta dos Vestígios (dok.)
1991 – A Grande Arte
1995 – Terra Estrangeira (z Danielą Thomas)
1995 – Socorro Nobre (dok.)
1998 – Dworzec nadziei / Central do Brasil
1999 – Meia Noite/O Primero Dia (tv, z Danielą Thomas)
2001 – W cieniu słońca / Abril despedaçado
Gael Garcia Bernal (Ernesto Guevara de la Serna)
Urodził się w 1978 w Guadalajarze w Meksyku. Od 11 roku życia występował z rodzicami w teatrze. W wieku 11 lat zaczął występować operach mydlanych. Najpierw Teresa, potem El abuelo y yo. Jako nastolatek często pojawiał się w filmach krótkometrażowych, w tym w nominowanym do Oscara De tripas, corazón.
Filmem pełnometrażowym, w którym Gael Garcia Bernal zadebiutował było słynne Amores Perros Alejandro Gonzaleza Inarritu. Film ten wygrał Nagrodę Publiczności na AFI Fest, oraz nagrody Critics Week Grand Prize i Young Critics Prize na festiwalu w Cannes, nagrodę BAFTA w kategorii Najlepszy Film Obcojęzyczny i został nominowany do Oscara. Kreacja Bernala przyniosła mu Srebrnego Hugo na Chicago International Film Festival i Silver Ariel Award w Meksyku.
Następnie pojawił się w równie dobrze przyjętym filmie o dojrzewaniu autorstwa Alfonsa Cuarona, I twoją matkę też, w którym zagrał też stary przyjaciel Bernala, Diego Luna. I twoją matkę też wygrało nagrodę National Society of Film Critics, a także 8 regionalnych nagród przyznawanych przez krytyków, Independent Spirit Award w kategorii Najlepszy Film Zagraniczny, było też nominowane do BAFTA, Oscara i Złotego Globu. Bernal i Luna za swe role dostali wspólnie Nagrodę Marcello Mastroianniego na festiwalu w Wenecji. W 2002 roku Bernal zagrał tytułową rolę w dramacie romantycznym Carlosa Carrery Zbrodnia ojca Amaro, który został nominowany do Goya Award, Złotego Globu i Oscara. Za swą kreację Bernal otrzymał nagrodę dla Najlepszego Aktora od Związku Meksykańskich Dziennikarzy Filmowych i otrzymał tytuł Najbardziej Obiecującego Aktora od Stowarzyszenia Krytyków Filmowych z Chicago.
Po rolach w Dziennikach motocyklowych i Złym wychowaniu Bernal uważany jest za jednego z najwybitniejszych aktorów młodego pokolenia. Wśród żeńskiej publiczności dorobił się również przydomka „Sex Mex”.
Filmografia:
1989 – Teresa (serial tv)
1992 – El abuelo y yo (serial tv)
1996 – De tripas, corazón (kr.m)
2000 – Amores perros
2000 – Cerebro
2001 – I twoją matkę też / Y tu mamá también
2001 – El ojo en la nuca (kr.m.)
2001 – Zyciorysy / Vidas privadas
2001 – Boskie jak diabli / Sin noticias de Dios
2001 – The Last Post (kr.m.)
2002 – Fidel (serial tv)
2002 – Zbrodnia ojca Amaro / El crimen del padre Amaro
2002 – Randka z Lucy / I’m with Lucy
2003 – Dot the I
2003 – Dreaming of Julia
2004 – Dzienniki motocyklowe / Diarios de motocicleta
2004 – Złe wychowanie / La mala educatión
