WOODY ALLEN (scenarzysta/reżyser)
Jeden z najwybitniejszych filmowców Stanów Zjednoczonych i świata. Urodził się jako Allen Stewart Konigsberg 1 grudnia 1935 r. w nowojorskiej dzielnicy Brooklyn. Karierę rozpoczął - nie osiągnąwszy jeszcze pełnoletniości - od pisania skeczy, sztuk, wymyślania dowcipów dla gazet i występów w charakterze komika. Te ostatnie miały miejsce najpierw w kafejkach w Greenwich Village, a następnie w nocnych klubach i telewizji. W piśmie The New Yorker publikował artykuły satyryczne. Dał się też poznać jako klarnecista jazzowy i autor książek, z których kilka ukazało się w polskim przekładzie. Komizm Woody Allena posiadał od początku charakter intelektualny, filozofujący. Allen, wykorzystując swoją drobną sylwetkę inteligenta-okularnika, stworzył typ współczesnego, trochę zagubionego neurotyka, który następnie przeniósł do większości swych filmów. Allen chętnie posługuje się humorem absurdalnym i żydowskim, jest mistrzem dowcipnego dialogu, a jego twórczość posiada specyficzny, nowojorski koloryt. Pokaźne miejsce zajmują w niej problemy związane z seksem, głównie kompleksy jakie przejawia na tym tle neurotyczny bohater naszych czasów, w którego w wielu filmach wciela się sam Allen - także znakomity aktor.
Osobny rozdział w kinowym dorobku Allena stanowią filmy poważne, zdradzające pokrewieństwo z twórczością wielkiego szwedzkiego reżysera Ingmara Bergmana. Mowa tu o takich filmach jak "Interiors" ("Wnętrza"), czy "Another Woman" ("Inna kobieta"). Zdarza się również, że Allen gra w filmach innych reżyserów. Znakomitą kreację stworzył np. w społecznym dramacie Martina Ritta "The Front" ("Figurant"). Swego głosu użyczył bohaterowi animowanego filmu "Mrówka Z". Woody Allen otrzymał Oscara® za najlepszą reżyserię tragikomedii "Annie Hall", nagrodzonej również Oscarem® jako najlepszy film roku i za scenariusz oryginalny. Był łącznie sześciokrotnie nominowany do Oscara® za reżyserię (obok "Annie Hall" nominowanymi w tej kategorii filmami były: "Interiors", "Broadway Danny Rose", "Hannah and Her Sisters", "Crimes and Misdemeanors", "Strzały na Broadwayu"). Dwukrotnie zdobył Oscara® za scenariusz oryginalny (drugi, obok "Annie Hall", film nagrodzony w tej kategorii to "Hannah and Her Sisters"). Był łącznie trzynaście razy nominowany do Oscara® za scenariusz oryginalny.
Pozostałych jedenaście filmów to: "Interiors", "Manhattan", "Broadway Danny Rose", "Purpurowa róża z Kairu", "Radio Days", "Crimes and Misdemeanors", "Alice", "Mężowie i żony", "Strzały na Broadwayu", "Jej Wysokość Afrodyta", "Przejrzeć Harry'ego"). Dwukrotnie Woody Allen cieszył się nominacją do Oscara® dla najlepszego filmu roku. Drugi film, obok nagrodzonej w tej kategorii "Annie Hall", to "Hannah and Her Sisters". Spośród pozostałych filmów, liczących się w dorobku Woody Allena, wymieńmy następujące: "What's New Pussycat" (tylko scenariusz i rola, start w karierze filmowca, 1965), "Take the Money and Run" (debiut reżyserski, 1969), "Everything Yuo Always Wanted to Know About Sex But Were Afraid to Ask", "Play It Again, Sam", "Sleeper", "Love and Death", "A Midsummer Night's Sex Comedy", "Zelig", "Tajemnica morderstwa na Manhattanie", "Wszyscy mówią: kocham cię", "Celebrity", "Słodki drań".
HUGH GRANT
Właściwie Hugh John Mungo Grant, urodzony 9 września 1960 w Londynie. Jeden z najbardziej rozchwytywanych aktorów młodego pokolenia. Uważany za "specjalistę" od ról w komediach romantycznych. Na swoim koncie ma m.in.: "Notting Hill", "Cztery wesela i pogrzeb", "Rozważną i romantyczną". Od kilku miesięcy można oglądać go w ekranizacji bestsellerowej powieści Helen Fielding "Dziennik Bridget Jones", a w przyszłym roku będzie go można zobaczyć w obrazie "About a Boy". Grant jest bardzo dobrze wykształconym (studiował literaturę na Oxfordzie), przystojnym (w 1995 r. magazyn Empire umieścił go na liście 100 najbardziej sesksownych gwiazd show businessu) Brytyjczykiem. Po raz pierwszy na ekranie pojawił się w 1982 w filmie "Privileged".
Początkowo nie zamierzał wiązać swej przyszłości z kinem, ale po sukcesie "Czterech wesel i pogrzebu" (1994 r.), który uczynił zeń gwiazdę światowego formatu, Hugh zmienił swoją wizję przyszłości i zdecydował się zostać gwiazdą kina. Z wszelkimi tego konsekwencjami. Rok po premierze "Czterech wesel..." został nakryty z prostytutką, z którą uprawiał seks w samochodzie. Z tego powodu zerwała z nim wieloletnia narzeczona, modelka Liz Hurley. Hugh przez kilka miesięcy nie schodził z czołówek gazet. W karierze zawodowej skandale mu jednak nie przeszkadzają. Na szczęście filmowcy doceniają w nim przede wszystkim aktorstwo, dlatego nieustająco możemy oglądać go na ekranach.
TRACEY ULLMAN
Jedna z najzabawniejszych i... najbrzydszych brytyjskich aktorek, która w filmach Allena pojawia się po raz drugi - w 1994 roku były to "Strzały na Broadwayu". Ullman uważana jest za człowieka-orkiestrę. Na świecie znane są przede wszystkim jej występy w telewziji "The Tracey Ullman Show" i "Tracey Takes on New York", za które otrzymała wiele bardzo ważnych nagród: Emmy (czyli telewizyjnego Oscara?) oraz Złoty Glob. Kilakrotnie pojawiała sie w serialu "Ally McBeal". W 1997 roku za swój epizod otrzymała nawet American Comedy Award i Emmy. Najpierw Ullman zaczęła się pojawiać na srebrnym ekranie - w 1981 r. w serialu telewizyjnym "A Kich Up the Eighties" i "Three of a Kind". Sława przyszła szybko, a przyniósł ją w 1984 roku występ w filmie "Give My Regards to Broad Street" u boku Paula McCartneya.
W 1985 roku za kreację w filmie "Plenty" Ullman otrzymała nominację do nagrody BAFTA za drugoplanową rolę żeńską. W "międzyczasie" na wymagającym amerykańskim rynku muzycznym Tracey wylansowała przebój "They Don't Know". Do tej pory jej muzyczni fani są przekonani, że jest ona głównie piosenkarką. Jej filmografia, zarówna ta telewizyjna jak i kinowa, jest bogata. Kilka najważniejszych tytułów dużego ekranu to: "Plenty", "Jumpin' Jack Flash", "Kocham cię na zabój", "Robin Hood: faceci w rajtuzach", "Strzały na Broadwayu", "Pret-a-Porter", "Drobne cwaniaczki".
