Jak sugeruje tytuł filmu, dom jest tu centralnym punktem historii i katalizatorem całego dramatu. Autorka scenografii Maia Javan wspomina: "Półtora miesiąc jeździliśmy po Kalifornii wokół Zatoki Półksiężyca szukając odpowiedniej posesji. Oczywiście kusiło nas, żeby zdecydować się na jakiś wspaniały stary dworek, na widok którego widownia jęknęłaby „O taki dom ja również walczyłbym do upadłego!” Ale Vadim, bardzo zresztą słusznie, chciał trochę ironicznie odwrócić ten stereotyp i wybrać dom dużo skromniejszy. Staraliśmy się to podkreślić też scenografią, tworząc odrobinę smutne, nadgryzione zębem czasu wnętrza, z opadającymi tapetami, pełne szpar i dziur.”
W domu umieszczono także przedmioty przypominające o utraconej zamożności rodziny Behrani. Javan chciała ukazać ich wystawny, ale w bardzo dobrym stylu, gust. Kontrastują z nimi rzeczy należące do Kathy, miszmasz niedobranych mebli i sprzętów, odzwierciedlający jej chaotyczną i nieuporządkowaną egzystencję.
