Paradoksalnie, twórcy "Cybernetycznego Świata" twierdzą, że proces tworzenia filmu wykorzystującego techniki animacji komputerowej jest bardziej zbliżony do produkcji tradycyjnego filmu fabularnego, niż do konwencjonalnej animacji. Postacie i elementy scenografii są tworzone w swoim ostatecznym kształcie za pomocą komputera, nie są więc, jak w przypadku animacji konwencjonalnej, kombinacją oddzielnych elementów. W następnej kolejności, rysunkom nadaje się kolor oraz wprowadza światło – ten ostatni zabieg przypomina pracę oświetleniowca na planie filmu fabularnego.
Jedną z najważniejszych zalet tworzenia filmu przy użyciu animacji komputerowej jest możliwość maksymalnej kontroli obiektywów i parametrów stereofonicznych. Do produkcji "Cybernetycznego Świata" użyto specjalnie dostosowanych obiektywów, które charakteryzują się szerszym zasięgiem oraz brakiem „sztucznej głębi” (zabieg stosowany często przy filmach 35 mm). Podwójne obiektywy kamer stosowanych do produkcji trójwymiarowych filmów imitują mechanizm widzenia oka ludzkiego. Efektem tych innowacji jest, oprócz niezwykle silnej iluzji trójwymiarowości, idealna ostrość wyświetlanego obrazu w każdym fragmencie ekranu. Wyjątkowa wyrazistość wzmaga wrażenie bliskości i realności prezentowanych scen.
Kamera, będąca częścią specjalistycznego oprogramowania, odgrywa bardzo ważną rolę przy produkcji animacji komputerowych. Ponieważ wszystkie postacie i ujęcia istnieją w komputerze, skończony film może być diametralnie „przerobiony”, wyłącznie poprzez modyfikacje poszczególnych scen za pomocą zmian w ustawieniu kamery. Stworzony przez IMAX nowatorski system animacji – SANDDE (Stereoscopic AnimatioN Drawing Device) pozwala połączyć specyfikę formatu IMAX z technologią animacji stereofonicznej. Stosując SANDDE, rysownicy tworzą odręczne szkice oraz opracowują animację scen w rzeczywistej trójwymiarowej przestrzeni. Dzięki używanym podczas procesu animacji okularom trójwymiarowym, mogą na bieżąco obserwować efekty swojej pracy „poruszające się” po sali. Rysunki powstają w specjalnie zaciemnionych pokojach, z centralnie umieszczonym ekranem – warsztat pracy jest więc miniaturową wersją sali kina IMAX, co pozwala uniknąć zniekształceń i zachować odpowiednie proporcje poszczególnych elementów.
