Dopełnieniem świata wykreowanego w Cube 2 jest dźwięk, który pomaga publiczności poczuć przedstawioną na ekranie dezorientację i strach bohaterów. Proces rejestrowania dźwięku był sam w sobie technologicznym osiągnięciem. Zbudowany z ciężkich materiałów sześcian był prawdziwym pomieszczeniem generującym echo. W dodatku tysiące oświetleniowych rurek tworzyły ciągle szum, który musiał być usunięty ze ścieżki dźwiękowej. Na szczycie realizacyjnych trudności, było zastosowanie szerokokątnych ujęć, włączając te, w których kamera obracała się pod katem 360O. W tym wypadku operatorzy i dźwiękowcy, niezdolni byli do umieszczenia siebie poza kamerą. Aby rejestrować nakładające się dialogi, każdy z aktorów wyposażony był w mikrofon, a cały film nagrywany był cyfrowo na indywidualną taśmę. Nad końcową wersją pracowano już w studio dźwiękowym. Oczyszczono dźwięk z zakłóceń, mieszano wielowarstwowe podkłady dialogów z dźwiękowymi efektami specjalnymi. Końcowa, cyfrowa ścieżka dźwiękowa, scalana była komputerowo z obrazem, by w kinie przenieść widza w samo serce koszmarnego świata sześcianu.
Reklama
