Od zakończenia drugiej wojny światowej naziści i neonaziści wielokrotnie dawali o sobie znać. Według badań Eurobarometru z 2009 roku "dyskryminacja ze względów rasowych jest najbardziej rozpowszechnioną formą dyskryminacji. Tak uważa 61% respondentów.(...) Poziom prześladowań różni się w poszczególnych krajach, generalnie jednak emigranci, uchodźcy i azylanci o pochodzeniu żydowskim i muzułmańskim są najbardziej narażeni na zachowania rasistowskie". (według: Shadow Report 2009/2010, opublikowanego przez European Network Against Racism, strona 3.)
Dyskryminacja ma wiele twarzy. Może dotyczyć zatrudnienia, edukacji, sytuacji mieszkaniowej, opieki zdrowotnej oraz wizerunku w mediach. Przemoc i zbrodnie powodują, że dyskryminowani nie są traktowani z szacunkiem należnym ludzkim istotom. Takie rzeczy zdarzają się u naszych sąsiadów, w autobusie, którym jedziemy, a także wśród naszych przyjaciół. Musimy o tym mówić, aby ludzi zdali sobie sprawę, że dyskryminacja istnieje.
Według naukowych raportów przemoc ze względów rasowych i mowa nienawiści są częstym zjawiskiem w Europie. Przykładem może być tutaj antysemityzm. W niektórych krajach naszego kontynentu - na przykład we Włoszech - tego typu przekazy są obecne w mediach. "Częstym przykładem jest graffiti, na którym obecne są rysunki swastyk i krzyży celtyckich. Prezentowane na nim treści wychwalają Hitlera i eksterminację Żydów. Co więcej, badacze stwierdzają, że tego rodzaju przemoc uległa nieznacznemu wzrostowi. Poszczególne osoby narodowości żydowskiej są atakowane poprzez napisy malowany na ścianach ich domów i posiadanych przez nich firm". (Shadow Report 2009/2010, European Network Against Racism, strona 18.)
Przestępstwa popełniane przez neonazistów są odnotowywane w całej Europie, na przykład na Łotwie, Litwie czy w Holandii. "Kluczowe wydaje się podejście władz krajowych do tego typu incydentów. Na terenie całej Unii Europejskiej działają Zespoły do Spraw Zwalczania Rasizmu i Ksenofobii i wprowadzane jest prawo przeciwdziałające różnym przejawom tego rodzaju przestępstw i wykroczeń". (Shadow Report 2009/2010, European Network Against Racism, strona 18.)
W zamierzeniu prawo to dzieli się na dwa rodzaje. Po pierwsze dotyczy ono uznania za czyn karalny podburzania do przemocy ze względów rasowych, po drugie zaś karania motywacji rasistowskiej przy innego rodzaju przestępstwach przeciwko mieniu lub osobie. Większość raportów uznaje jednak te metody za niewystarczające i nieskuteczne. Przemoc ze względów rasowych często nie jest zgłaszana na policję, a w przypadku zgłoszenia karalność jest na zbyt niskim poziomie. Trudna do penalizacji jest przestępczość internetowa, ponieważ ekstremiści umieszczają swoje strony na serwerach w USA, co sprawia, że rządy europejskie nie mają możliwości ich ścigania. Internet staje się dla przestępców obszarem łatwej działalności. Często obecne są tutaj "przejawy mowy nienawiści.(...) Kluczowe jest korzystanie z sieci społecznościowych typu Facebook i Twister". (Shadow Report 2009/2010, European - Network Against Racism, strona 21.)
Organizacje neonazistowskie o charakterze przestępczym są bardzo aktywne w Europie. Dotyczy to nie tylko propagowania ich ideologii, ale także rekrutacji nowych członków. Często stają się nimi młodzi ludzi szukający wzorów, przynależności i zrozumienia. Muzyka i internet to środki, które działają szczególnie skutecznie. Scena neonazistowska prowadzi własne platformy, fora, sklepy internetowe, portale randkowe, a także tworzy gry o określonej tematyce. Młodzież zagląda tam w poszukiwaniu zabawy lub z chęci bycia częścią czegoś większego, raczej niż z powodów politycznych.
Często pierwszym etapem inicjacji jest koncert. Młodzi ludzie, często w wieku trzynastu czy czternastu lat, są podatni na działanie muzyki, na jej aspekt rozrywkowy. W Niemczech istnieje około 150 zespołów neonazistowskich, takich jak: Lander, Zyklon B, Kommando Kreisler czy Blitzkrieg. Słowa ich piosenek manifestują nienawiść, treści rasistowskie, antysemityzm, gloryfikują przemoc i wzywają do niej. Zespoły te należą do różnych kategorii: prawicowy rock, black metal o inklinacjach narodowo-socjalistycznych czy dark wave.
Członkowie zespołów mają określony styl ubierania i robią sobie specyficzne tatuaże. Neonaziści często noszą ubrania firmy Lonsdale. Kiedy na bluzę z nazwą tej firmy nałoży się kurtkę, tak że jej poły zakrywają litery LO i LE, to widoczna pozostaje tylko środkowa część napisu: NSDA. Skojarzenie jest oczywiste: partia Adolfa Hitlera.
Wśród muzyków i fanów popularne są również reprezentujące określone treści tatuaże, np. "88" - 8 odnosi się do ósmej litery alfabetu, tatuaż odczytywany jest więc jako Heil Hitler - znane nazistowskie pozdrowienie. "14' to z kolei Aryan Defence. Hasło to rozwijane jest w następujący slogan: "Musimy zapewnić istnienie naszej rasy i przyszłość dla białych dzieci". Inną wersja jest: "Ponieważ piękno białych kobiet nie może zniknąć z powierzchni ziemi".
(Źródło: "http://en.wikipedia.org/wiki/Aryan_race")
Oba hasła zostały stworzone przez Davida Lane'a, członka separastycznej organizacji "The Order". (Źródło: "http://en.wikipedia.org/wiki/David_Lane_(white_nationalist)")
Tatuaż o treści "18" oznacza Adolfa Hitlera.
Grupy te są kreatywne i w aktywnie uczestniczą w tworzeniu nowych styli i symboli. Na przestrzeni lat światowa scena neonazistowska ulegała przeobrażeniom i podziałom. Na początku byli skinheadzi z ogolonymi głowami, noszący glany i kurtki lotnicze. Ważna była dla nich ideologia, uważali siebie za spadkobierców Narodowych Socjalistów i organizowali się w małe grupy, zwane "klanami". Później subkultura prawicowa uległa przeobrażeniu. Nastał czas "zwyczajnych" nastolatków i na pierwszy rzut oka trudno było rozpoznać ich poglądy. Niektórzy z nich nie interesowali się polityką, ale ważny był dla nich styl życia. Od 2003 roku obserwujemy nowy etap neonazizmu - Autonomic Nationalist (Autonomia Nacjonalistyczna). Wyglądają oni niemal jak agresywni lewicowi separatyści: noszą bluzy z kapturem, czapeczki baseballowe i kefije. Dla nich najważniejsze jest działanie.
Wszystkie te grupy łączy muzyka, dzięki której uzyskują oni środki potrzebne do prowadzenia działalności, której ważnym aspektem jest negacja historii Europy. Istnieniu holokaustu zaprzecza na przykład Leuchter Report/Wilhelm Stäglich: Der Auschwitz Mythos. Legenen oder Wahrheit? Osoby wyznające takie poglądy są bardzo aktywne w internecie. Istnieje strona propagująca alternatywną wizję historii, negująca fakty. Jej twórcy twierdzą, że ich wywody mają charakter naukowy. (Rewizjonizm historyczny: http://www.vho.org).
Zaprzeczanie istnieniu holokaustu jest sprzeczne z prawem w 14 krajach: Austrii, Belgii, Czechach, Francji, Niemczech, Izraelu, Lichtensteinie, Luksemburgu, Polsce, Portugalii, Rumunii, Hiszpanii, Szwajcarii oraz na Litwie.
Można powiedzieć, że neonaziści wykorzystują istnienie Unii Europejskiej. Wybierają kraje o najniższych standardach bezpieczeństwa i organizują tam swoje spotkania, nie napotykając na sprzeciw. W Niemczech prawo zabrania publicznego używania symbolu swastyki. Inne kraje, na przykład Dania, nie mają ustawy zakazującej stosowania symboli nazistowskich. Podczas prezydencji niemieckiej, na wiosnę 2007 roku, kraj ten próbował wprowadzić regulacje uznające swastykę za symbol nielegalny na terenie całej UE. W obliczu faktu, że znak ten tradycyjnie jest ważny dla Hindusów, działanie te zostały zastopowane.
Obywatele państw europejskich nie zdają sobie sprawy, jak niebezpieczną ideologią jest neonazizm. Należy uświadomić te zagrożenia ludziom na całym świecie. Krew i honor może być dobrym początkiem w tym kierunku, szczególnie, że zainteresować on może młodą widownię. Pokażmy im, że zło zwycięży, jeśli dobro spocznie na laurach.
