Fernando Trueba: reżyser, scenarzysta i producent muzyki
Fernando Trueba to wielokrotnie nagradzany scenarzysta, reżyser i producent, od trzech dekad z powodzeniem działający na polach filmu fabularnego i dokumentalnego, telewizji, teatru i muzyki. Jego "Belle époque" z udziałem młodej Penelope Cruz wyróżniono Oscarem i nagrodą BAFTA dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego. Owocem przelotnego romansu Trueby z Hollywood była komedia romantyczna "Zbyt wiele" z Antonio Banderasem, Melanie Griffith i Daryl Hannah, po czym reżyser powrócił do rodzimej Hiszpanii, gdzie zrealizował m.in. "Dziewczynę marzeń", ponownie z Cruz w roli głównej. Film miał premierę na Festiwalu Filmowym w Berlinie i zgarnął siedem nagród Goya.
Dokument Trueby o latynoskim jazzie "Ulica 54" był zaczątkiem współpracy i przyjaźni reżysera z Javierem Mariscalem. W filmie koncertowym "Blanco y negro" doprowadził do spotkania kubańskiego muzyka Bebo Valdésa i hiszpańskiego gwiazdora flamenco Diega "El Cigala". Obraz zdobył Latynoską Nagrodę Grammy w kategorii Najlepszy Pełnometrażowy Film Muzyczny. Nakręcony w Brazylii dokument Trueby zatytułowany "Cudowne Candeal" otrzymał dwie nagrody Goya. Jego "Rok przebudzenia" z 1986 również wyróżnioną Goyą oraz Srebrnym Niedźwiedziem na Berlinale. Film "El sue?o del mono loco" (1989) otrzymał pięć nagród Goya, zaś "Urok Szanghaju" (2001) - trzy statuetki. Ostatni film Trueby "El baile de la Victoria" był hiszpańskim kandydatem do Oscara w 2010 roku i otrzymał aż 10 nominacji do Goyi.
Trueba jest także autorem książki "Dictionario de Cine" (Słownik filmowy). Zanim został filmowcem, pracował jako krytyk filmowy w czołowym hiszpańskim dzienniku El País.
Javier Mariscal: reżyser
Javier Mariscal jest wszechstronnym artystą plastykiem i projektantem zajmującym się ilustracją, grafiką, komiksem, malarstwem, animacją, wzornictwem przemysłowym, a także projektowaniem wnętrz, mebli oraz stron internetowych. W 1979 roku stworzył logo Bar Cel Ona ("bar, niebo, fala") dla miasta, w którym zamieszkał - ten sugestywny i czytelny przykład komunikacji wizualnej spotkał się z dużym uznaniem. Popularność artysty wzrosła ponownie, gdy jego projekt wdzięcznego psa Cobiego wygrał konkurs na oficjalną maskotkę Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie w 1992 roku. Jego Twipsy, maskotka Expo 2000 w Hanowerze, została gwiazdą własnego serialu animowanego. Urodzony w Walencji projektant w 1989 roku otworzył w Barcelonie Estudio Mariscal, którego zespół rozrastał się wraz z napływem kolejnych zleceniom z różnych dziedzin i dziś liczy 40 pełnoetatowych pracowników. Długo by wymieniać różnorodne projekty, w których artysta bierze udział artysta, ale można o nich poczytać na stronie www.mariscal.com. W 2009 Javier Mariscal miał obszerną retrospektywę w Design Museum w Londynie. Wernisaż najnowszej wystawy jego prac, Mariscal A La Pedrera, odbył się w wrześniu 2010 w słynnym budynku Gaudiego Casa Mil? (zwanym również La Pedrera) w Barcelonie.
Tono Errando: reżyser
Po długim okresie kręcenia reklam i teledysków (Radio Futura, Los Rodriguez, Duncan Dhu, Luz Casal, Compay Segundo, La Oreja de Van Gogh) w 1998 Tono Errando dołączył do swoich braci w Estudio Mariscal, by zająć się reżyserią serialu animowanego "Twipsy" z udziałem postaci stworzonej przez Javiera Mariscala. Od tego czasu odpowiada w studio za audiowizualną stronę różnorodnych projektów, od teledysków po zautomatyzowane inscenizacje z udziałem robotów.
Bebo Valdés: kompozytor i aranżer
Urodzony w Hawanie w 1918 roku pianista, kierownik zespołu, kompozytor i aranżer Bebo Valdés jest jednym z najwybitniejszych muzyków kubańskich swojego pokolenia. Karierę rozpoczynał w latach 40. XX wieku jako pianista w nocnych klubach, by później jako instrumentalista i aranżer nawiązać współpracę m.in. z Ernesto Lecuoną, czy Ritą Montaner. W latach 50. Valdés odegrał znaczącą rolę w rozwoju mambo i gatunku filín, by z czasem opracować własny rytm zwany batanga. W 1952 producent muzyczny Norman Granz nagrał z nim w Hawanie pierwszą kubańską descarga (jam session). W 1960 roku, po rewolucji kubańskiej, z powodu nikłych szans na zatrudnienie Valdés wyemigrował z ojczyzny i osiedlił się w Szwecji. Tam, kilka dekad później, został ponownie odkryty, gdy pracował jako pianista w sztokholmskiej restauracji. W 1994 roku ukazała się płyta "Bebo Rides Again", która ożywiła karierę artysty, a film dokumentalny Fernando Trueby "Ulica 54" przedstawił twórczość muzyka międzynarodowej publiczności. Nakładem Fernando Trueba Productions ukazały się kolejne płyty Valdésa: "El Arte del Sabor" (2002, Latynoska Nagroda Grammy dla Najlepszego Albumu z Tradycyjną Muzyką Tropikalną ), "Lagrimas Negras" (2003, dwie Latynoskie Nagrody Grammy), "We Could Make Such Beautiful Music" (2003), "Bebo de Cuba" (2004, Grammy dla Najlepszego Albumu z Tradycyjną Muzyką Tropikalną), "Bebo" (2005), "Live At The Village Vanguard (2007)" oraz "Juntos Para Siempre" (2008, Grammy dla Najlepszego Albumu Latin Jazz i Latynoska Nagroda Grammy dla Najlepszego Albumu Latin Jazz).
Estrella Morente: śpiewaczka
Estrella Morente zyskała światową sławę jako śpiewaczka, która udzieliła głosu Penelope Cruz w tytułowej pieśni w filmie "Volver" Pedra Almodóvara. Artystka urodziła się w Grenadzie w 1980; jest córką słynnego śpiewaka flamenco Enrique Morente i tancerki Aurory Carbonel. Estrella koncertuje od dziecka. Debiutancką płytę "Mi cante y un poema" stworzyła we współpracy z ojcem; nagranie ukazało się później na całym świecie nakładem wytwórni Petera Gabriela Real World. Następnie artystka opublikowała płyty "Calle del Aire" (2001) i "Mujeres" (2006) - tę ostatnią nominowano do Latynoskiej Nagrody Grammy.
