Szkic scenariusza o słynnym uwodzicielu, który traci głowę dla pięknej kobiety, pióra Kimberley Simi, trafił do producenta Leslie Hollerana, który współpracował z reżyserem Lasse Hallströmem przy filmach „Wbrew regułom” i „Kroniki portowe”. Pomyślałem, że ten tekst mógłby zainteresować Lasse – wspominał producent. – Historia niezwykłego romansu, pełna rozmachu i zgiełku, zawiera przecież elementy, które go fascynują. Lasse zawsze był doskonałym obserwatorem motywów ludzkiego postępowania, zwłaszcza uczuciowych.
Drugi z producentów, Mark Gordon, był zdania, że dzieje Casanovy w tekście Simi nabrały bardzo współczesnych znaczeń. To zabawna, pełna niespodziewanych perypetii opowieść o człowieku uchodzącym za zimnego uwodziciela, który niespodziewanie zostaje usidlony przez prawdziwe uczucie i zaczyna postępować zupełnie inaczej niż dotąd. Poprosiliśmy markowych scenarzystów Michaela Cristofera i Jeffreya Hatchera o kilka odmiennych wariantów tej fabuły.
Hatcher był według reżysera tym człowiekiem, który nadal tekstowi ostateczny szlif. Pomysł, by Casanova naprawdę chciał się zmienić i rozpocząć nowe życie, wydał mi się bardzo ciekawy. Ta praca była dla mnie trochę jak podróż w czasie (najbardziej przypominała mi moje pierwsze szwedzkie filmy telewizyjne), chociaż budżet i sposób realizacji były oczywiście zupełnie inne – wspominał Hallström.
Reżyser był bardzo zadowolony z rezultatów pracy scenarzystów, choć nie ukrywał pewnego niepokoju. Ten tekst stał się dla mnie wyzwaniem. Nie nakręciłem jeszcze do tej pory filmu, w którym byłyby tak mocne akcenty komediowe. Z drugiej strony, podobny cel przyświeca mi nie od dziś: połączyć elementy klasycznej komedii z tonem serio, chwilami wręcz romantycznym. To coś w rodzaju „Zakochanego Szekspira” – nie ma tu erotyzmu wyrażanego wprost. Wierzyłem, że to się uda, zwłaszcza, że mieliśmy do dyspozycji Heatha Ledgera, moim zdaniem aktora doskonałego do tego typu roli – mówił.
Betsy Beers, jedna z producentek, również była przekonana o oryginalności pomysłu. Takiego Casanovy jeszcze nie było. To człowiek niezwykły, obdarzony wielkim czarem, a jednocześnie postać psychologicznie wiarygodna. Uważam, że najważniejszym tematem tego filmu jest opowieść o maskach, które przywdziewamy. I Casanova, i Francesca udają kogoś innego niż są naprawdę. Uczucie pomaga im odkryć, że najważniejsze jest pozostać sobą.
