"Boski": GIULIO ANDREOTTI
Urodzony 14 stycznia 1919 roku, Giulio Andreotti jest mężem stanu, politykiem, pisarzem i dziennikarzem światowej renomy. Był również jednym z głównych przedstawicieli Włoskiej Partii Chrześcijańskich Demokratów.
Zdominował włoską scenę polityczną na 50 lat: siedmiokrotnie jako Premier, osiem razy jako Minister Obrony, pięć jako Minister Spraw Zagranicznych, dwukrotnie jako Minister Finansów, Minister Budżetu i Planowania, Minister Przemysłu I Handlu, raz jako Minister Skarbu, Minister Spraw Wewnętrznych i Minister Spraw Publicznych. W 1991 dożywotnio mianowano go senatorem. Karierę polityczną rozpoczął w trakcie studiów prawoznawczych.
W szeregach Włoskiej Federacji Uniwersytetów Katolickich spotkał Aldo Moro, któremu przewodniczył jako przewodniczący od 1942 do 1944 roku. Wybrano go do Zgromadzenia Ustawodawczego w 1946 roku, a do Izby Reprezentantów w 1948. Po wejściu do rządu w 1947, został podsekretarzem w Gabinecie De Gasperiego utrzymując stanowisko do 1954 roku. Po raz pierwszy wybrano go Premierem w 1972 roku (jego rząd, który przetrwał tylko 9 dni, był najkrócej działającym rządem w dziejach Włoch). Ostatni z jego siedmiu rządów skończył się w 1992 roku, blisko rok po jego powołaniu.
W 1993 roku, Andreotti został oskarżony o powiązania z mafią i Cosa Nostrą. Wiadomość poruszyła całym krajem. Za zgodą Senatu, proces przeciwko niemu - był bez wątpienia jednym z najważniejszych, w których włoski polityk był zamieszany - rozpoczął się w 1996 roku.
Uniewinniony w pierwszej instncji z uzasadnieniem mówiącym, że "fakty (o które go oskarżano) nie miały miejsca" w 1999, wyrok zapadł po apelacji w 2003, oskarżając go o autentyczne, niewzruszone i przyjacielskie stosunki z mafiozami aż do wiosny 1980 roku".
Andreotti był również oskarżany i sądzony w sprawie morderstwa dziennikarza Mino Pecorelliego: uniewinniono go jednak w roku 1999; skazano na 24 lata w 2002 i w pełni uniewinniono przez Sąd Kasacyjny (najwyższy we Włoszech sąd apelacyjny) w 2003.
Obecnie Giulio Andreotti zasiada w: Trzeciej Komisji Stałej (d/s Zagranicznych I Emigracji) oraz w Specjalnej Komisji do Spraw Ochrony i Rozpowszechniania Praw Człowieka, jest członkiem włoskiej Delegacji OSCE. Otrzymał 11 doktoratów honorowych wyższych uczelni (w tym 3 polskie).
Federico Fellini powiedział o nim: "Jest strażnikiem czegoś cennego, kimś kto musi mieć dostęp do jakiegoś obcego wymiaru, do którego nie mamy dostępu."
