ROBERT ZEMECKIS (reżyser/producent) zdobył Oscara, Złoty Glob oraz nagrodę DGA dla najlepszego reżysera za niesłychanie popularny film pod tytułem Forrest Gump. Wśród wielu wyróżnień dla tego obrazu znalazły się też Oscary dla najlepszego aktora (Tom Hanks) oraz dla najlepszego filmu. Zemeckis ponownie spotkał się z Hanksem na planie współczesnego dramatu Cast Away - Poza światem. Zdjęcia do tego filmu zostały podzielone na dwa etapy, aby reżyser mógł dokończyć pracę nad obrazem Co kryje prawda. Zemeckis i Hanks są też producentami filmu Cast Away - Poza światem, wraz ze Steve'em Starkeyem oraz Jackiem Rapkem.
Na wczesnym etapie swojej kariery Zemeckis był reżyserem oraz współautorem scenariusza (wraz z Bobem Gale'em) filmu Powrót do przyszłości, najbardziej kasowego obrazu roku 1985, który przyniósł obu panom nominację do Oscara i Złotego Globu za najlepszy scenariusz oryginalny. Zemeckis wyreżyserował później dwie kolejne części z tej popularnej serii.
Ponadto Zemeckis wyreżyserował i wyprodukował Kontakt z Jodie Foster w roli głównej, na podstawie bestsellera Carla Sagana, a także popularną czarną komedię Ze śmiercią jej do twarzy, w której zagrali Meryl Streep, Goldie Hawn oraz Bruce Willis. Następnie wyreżyserował i napisał scenariusz do hitu kasowego Kto wrobił królika Rogera, inteligentnego połączenia gry prawdziwych aktorów z animacją, a także wyreżyserował popularny romantyczny film przygodowy Miłość, szmaragd i krokodyl, w którym u boku Michaela Douglasa wystąpiła Kathleen Turner, jak również był reżyserem oraz współautorem scenariusza (wraz z Gale'em) komedii Używane samochody i Chcę trzymać cię za rękę.
Zemeckis wyprodukował również Dom na Przeklętym Wzgórzu, a także pełnił funkcję producenta wykonawczego w takich filmach jak Przerażacze, Reporter oraz Wstęp wzbroniony. Do tego ostatniego napisał też scenariusz, wspólnie z Bobem Gale'em. Obaj panowie wcześniej stworzyli razem scenariusz do filmu 1914, co zapoczątkowało współpracę Zemeckisa ze Stevenem Spielbergiem.
Na szklanym ekranie można było zobaczyć kilka wyreżyserowanych przez niego produkcji, m.in. pełnometrażowy reportaż dla telewizji Showtime, zatytułowany The Pursuit of Happiness, opowiadający o wpływie narkotyków i alkoholu na społeczeństwo w XX wieku. Oprócz tego w swoim telewizyjnym dorobku ma odcinki Niesamowitych historii Spielberga oraz Opowieści z krypty, na zlecenie telewizji HBO.
W 1998 r. Zemeckis, wraz ze swoimi wspólnikami, Steve'em Starkerym oraz Jackiem Rapke, założył firmę producencką ImageMovers. Pierwszym filmem wyprodukowanym pod szyldem firmy ImageMovers był obraz Co kryje prawda, po czym przyszedł czas na Cast Away - Poza światem oraz Naciągaczy.
W marcu 2001 r. w Szkole Filmowo-Telewizyjnej na Uniwersytecie Południowej Kalifornii (USC) świętowano otwarcie Centrum Sztuki Cyfrowej Roberta Zemeckisa. To nowoczesne centrum było pierwszą w pełni cyfrowym ośrodkiem szkoleniowym, wyposażonym w najnowszy sprzęt wykorzystywany w nieliniowej i poprodukcyjnej fazie procesu produkcyjnego, a także zawierającym sceny, salę projekcyjną na 50 osób oraz prowadzoną przez studentów USC stację telewizyjną Trojan Vision. Zemeckis prowadził również pierwsze w historii USC zajęcia z technologii motion capture.
W 2004 r. Zemeckis wyprodukował i wyreżyserował film Ekspres polarny, nakręcony techniką motion capture, z Tomem Hanksem w roli głównej. Zemeckis niedawno przeniósł na duży ekran opartą na faktach opowieść The Prize Winner of Defiance, Ohio, z Julianne Moore i Woodym Harrelsonem w rolach głównych, a ponadto jest producentem wykonawczym filmów Straszny dom oraz komedii Ostatnie wakacje, w którym wystąpiła Queen Latifah.
Neil Gaiman (scenarzysta/producent wykonawczy) jest wielokrotnie nagradzanym autorem wielu utworów prozatorskich, poetyckich, filmowych, jak również artykułów prasowych, komiksów, tekstów piosenek i dramatów. Jego sławna czteroczęściowa powieść "Gwiezdny pył", która została wydana nakładem wydawnictwa DC Comics w 1997 r., opatrzona ilustracjami Charlesa Vessa, niedawno została przeniesiona na duży ekran w filmie wyreżyserowanym przez Matthew Vaughna, z Claire Danes w roli głównej. Powieść "Amerykańscy bogowie", kolejny bestseller Gaimana, przyniosła swojemu autorowi nagrody Hugo, Nebula, im. Brama Stokera, SFX oraz Lotus, a ponadto liczne nominacje do nagród takich jak World Fantasy Award i Minnesota Book Award. Powieść znalazła się również na wielu listach najlepszych książek roku. We wrześniu 2005 r. powieść "Chłopaki Anansiego" zadebiutowała na liście bestsellerów dziennika "New York Times".
Gaiman napisał scenariusz do filmowej adaptacji swojej powieści dla dzieci pod tytułem "Koralina", którą wyreżyserował Henry Sellick. Gaiman jest też autorem scenariusza do filmu Lustrzana maska, w reżyserii Dave'a McKeana, dla firmy Jim Henson Company. Film ten miał swoją premierę na Festiwalu Filmowym Sundance w 2005 r. i wszedł na ekrany kin jeszcze w tym samym roku, wzbogacony o bogato ilustrowaną książkę o tym samym tytule, a także obrazkową książkę dla młodszych czytelników, których autorem również był Gaiman.
Wraz z Terrym Pratchettem napisał książkę "Dobry omen", powieść komiksową opisującą koniec świata, która w 1990 r. przez 17 kolejnych tygodni figurowała na liście bestsellerów tygodnika "London Sunday Times" i stała się międzynarodowym bestsellerem. Gaiman jest twórcą i autorem wydawanych co miesiąc przez DC Comics kultowych komiksów "Sandman", utrzymanych w konwencji niekonwencjonalnego horroru, które przyniosły mu dziewięć nagród Will Eisner Comic Industry Awards, w tym cztery nagrody dla najlepszego pisarza, jak również trzy nagrody Harvey. Numer 19. jako pierwszy komiks w historii zdobył w 1991 r. literacką nagrodę World Fantasy Award dla najlepszego opowiadania.
W 1996 r. w telewizji BBC wyświetlono sześcioodcinkowy serial fantastyczny autorstwa Gaimana, Nigdziebądź. Powieść pod takim samym tytułem, której akcja rozgrywa się w tym samym dziwnym podziemnym świecie, pojawiła się w księgarniach w 1997 r. Książka ta znalazła się na licznych listach bestsellerów. Gaiman napisał też scenariusz filmowy na podstawie tej powieści dla studia Jim Henson Productions.
Pierwsza książka dla dzieci autorstwa Gaimana, pod tytułem "Dzień, w którym wymieniłem tatę na dwie złote rybki", z ilustracjami Dave'a McKeana, została wydana w maju 1997 r. i w rankingu "Newsweeka" została nazwana jedną z książek roku w gatunku literatura dziecięca. W 2003 r. książkę wydało ponownie wydawnictwo HarperCollins, ku wielkiej radości czytelników. W 1998 r. światło dzienne ujrzał zbiór opowiadań "Dym i lustra: Opowiadania i złudzenia". Otrzymał on nominację do brytyjskiej nagrody MacMillan Silver Pen Award dla zbioru opowiadań roku.
Książka "The Dream Hunters" z 1999 r., będąca powrotem Gaimana do stylistyki "Sandmana", została wyróżniona nagrodą im. Brama Stokera dla najlepszej książki ilustrowanej przez stowarzyszenie Horror Writers Association i była też nominowana do nagrody Hugo. "Two Plays for Voices" (2002), nagranie dwóch opowiadań Gaimana w interpretacji Briana Dennehy'ego i Bebe Neuwirth, zostało uhonorowane nagrodą Audie przez stowarzyszenie Audio Publishers Association. W 2003 r. Gaiman opublikował nakładem wydawnictwa DC Comics swoją pierwszą od siedmiu lat powieść graficzną z serii Sandman, pod tytułem "Endless Nights", która jako pierwsza pozycja tego typu znalazła się na liście bestsellerów dziennika "New York Times". W 2004 r. Gaiman opublikował pierwszą część wydawanej seryjnie opowieści, zatytułowanej 1602 dla wydawnictwa Marvel; był to najlepiej sprzedający się komiks roku.
Pod koniec 2002 r. Gaiman, napisał scenariusz do swojego pierwszego filmu, krótkiego, mrocznego, zabawnego obrazu A Short Film About John Bolton, który również wyreżyserował, we współpracy z firmą Ska Films.
Twórczość Gaimana została przetłumaczona na wiele języków. Jego artykuły ukazywały się dotąd w takich tytułach, jak: "Wired", "Time Out London", "The London Sunday Times", "Punch" oraz "The Observer Color Supplement". Jest autorem recenzji książek dla "The New York Times Book Review" oraz "The Washington Post Bookworld".
Tori Amos śpiewa o Gaimanie na kilku swoich albumach ("Little Earthquakes", "Under the Pink," "Boys for Pele" oraz "Scarlett's Walk"). Gaiman napisał piosenki dla zespołu "The Flash Girls" z Minneapolis, dla zespołu "The Hidden Variable" Chrisa Ewena oraz grupy "One Ring Zero". W sierpniu 1997 r. Comic Book Legal Defense Fund uhonorował Gaimana swoją nagrodą Defender of Liberty.
Oficjalny serwis internetowy Gaimana znajduje się pod adresem www.neilgaiman.com.
Roger Avary (autor scenariusza/producent wykonawczy), wielokrotnie nagradzany filmowiec, zaczął eksperymenty z formatem wideo Beta I oraz 8-milimetrowymi filmami pod koniec lat 70. W 1983 r. jego thriller o zjawiskach nadprzyrodzonych The Worm Turns, nakręcony na taśmie o formacie Super-8mm, został uhonorowany nagrodą dla najlepszego filmu przez stowarzyszenie Los Angeles Film Teachers Association na Film Expo. Avary był uczestnikiem prestiżowego programu filmowego Pasadena Art Center College of Design wraz ze swoimi kolegami po fachu, reżyserami Michaelem Bayem i Tarsem Singhem. W 1994 r. otrzymał nagrodę Amerykańskiej Akademii Filmowej, jako współautor scenariusza (wraz z Quentinem Tarantino) do filmu Pulp Fiction. Statuetkę wręczał mu Anthony Hopkins, czyli aktor, który zagrał później Hrothgara, podczas tej samej ceremonii, na której Oscarem został uhonorowany za Forresta Gumpa przyszły reżyser Beowulfa, Robert Zemeckis. Scenariusz do Pulp Fiction przyniósł Avary'emu i Tarantino również inne wyróżnienia, m.in. nagrody BAFTA, stowarzyszeń Boston Society of Film Critics, Chicago Society of Film Critics, Los Angeles Film Critics Association, New York Film Critics Circle oraz nagrodę Independent Spirit za najlepszy scenariusz. Jeszcze w tym samym roku Avary napisał i wyreżyserował francuski czarny kryminał Napad, który Roger Ebert określił mianem "Pierwszego filmu o napadzie na bank Pokolenia X". Film Napad jest pierwszym filmem pełnometrażowym, w którym wykorzystano mieszkowe soczewki obrotowe i panoramiczne. Film został wyróżniony Nagrodą specjalną na Festiwalu Filmowym w Cannes, w tym samym roku, w którym obraz Pulp Fiction zdobył tamże Złotą Palmę. Napad był później nagradzany na kolejnych festiwalach filmowych, m.in. na japońskim Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Yubari oraz włoskim Mystfest. Film został też uhonorowany przez filmotekę Cinématheque Française, która ogłosiła Avary'ego "Antoinem Artaudem kina" w swojej retrospekcji zatytułowanej "Okrucieństwo w kinie". W 1996 r. Avary wyreżyserował teledysk do piosenki "The Whole World Lost Its Head" zespołu Go-Go. Avary pracował także jako producent nad niezależnym filmem Boogie Boy z 1997 r. oraz The Last Man w 2000 r. Wyprodukował również kilka pilotażowych odcinków seriali telewizyjnych. W 1997 r. Avary wraz z pisarzem z listy bestsellerów dziennika "New York Times", Neilem Gaimanem, rozpoczął prace nad filmową adaptacją najstarszego utworu w języku angielskim pod tytułem Beowulf.
W 2002 r. Avary napisał i wyreżyserował filmową adaptację powieści Breta Eastona Ellisa "The Rules of Attraction", pod tytułem Żyć szybko, umierać młodo. Jest także producentem wykonawczym tego filmu. Film Żyć szybko, umierać młodo wyróżnia się jako pierwszy film studyjny, w którym zastosowano z powodzeniem system do montażu "Final Cut Pro" firmy Apple. Roger Avary został orędownikiem programu "Final Cut Pro 3" i pojawiał się w reklamach prasowych i internetowych firmy Apple na całym świecie. Jego "film w filmie" Glitterati (2004) zawierał elementy z europejskiej podróży Victora, bohatera Żyć szybko, umierać młodo, i został nakręcony wyłącznie kamerą cyfrową przez ekipę złożoną z dwóch osób (Avary'ego i producenta Grega Shapiro). W 2005 r. Avary nabył prawa do kolejnej powieści Breta Eastona Ellisa, "Glamorama". Obecnie trwają przygotowania do adaptacji tej powieści w reżyserii Avary'ego, w produkcji należącej do niego firmy. W 2006 r. Avary napisał filmową adaptację niezwykle popularnej gry wideo firmy Konami "Silent Hill", dla francuskiego reżysera Christophe'a Gansa. Film Silent Hill zadebiutował na pierwszym miejscu listy najbardziej kasowych filmów w USA, a fani gier wideo przyjęli go ciepło jako pierwszą filmową adaptację gry, która pozostaje wierna stylistyce i duchowi oryginału. W 2007 r. reżyser Robert Zemeckis z powodzeniem zrealizował film Beowulf - owoc współpracy Avary'ego i Gaimana. Film ten opowiada ten najstarszy epos w historii języka angielskiego z wykorzystaniem najnowszej technologii i skomplikowanego procesu cyfrowo wzbogaconej akcji. Avary obecnie pracuje jako reżyser nad filmową adaptacją popularnej serii gier wideo firmy id Software "Castle Wolfenstein" dla producenta Napadu, Samuela Hadidy.
Hobby Avary'ego jest zbieranie i odnawianie starych automatów do gier Atari XY takich jak "Battlezone", "Tempes" oraz "Lunar Lander". Avary dzieli swój czas pomiędzy swoją plantacją oliwek w Kalifornii a apartamentami w Rio de Janeiro i Paryżu.
Steve Starkey (producent) otrzymał nagrodę Amerykańskiej Akademii Filmowej jako jeden z producentów filmu Forrest Gump. Film ten, w reżyserii Roberta Zemeckisa, z Tomem Hanksem w roli głównej, stał się jednym z najbardziej kasowych filmów wszechczasów i został uhonorowany sześcioma Oscarami, w tym dla najlepszego reżysera i najlepszego aktora, jak również Złotym Globem, nagrodą National Board of Review z 1994 r., dwiema nagrodami People's Choice Awards, Złotym Laurem przyznawanym przez Stowarzyszenie Producentów oraz nominacją do nagrody BAFTA dla najlepszego filmu.
Starkey wyprodukował filmową adaptację popularnej książki dla dzieci Chrisa Van Allsburga Ekspres polarny, w reżyserii Roberta Zemeckisa, z Tomem Hanksem w roli głównej. Jest również producentem filmu The Prize Winner of Defiance, Ohio, w reżyserii Jane Anderson, oraz Strasznego domu Gila Kenana.
W 1998 r. Starkey, wraz z Zemeckisem i Rapkem, założył ImageMovers, ponownie spotkał się z Zemeckisem i Tomem Hanksem na planie epickiego dramatu Cast Away - Poza światem oraz wyprodukował thriller psychologiczny Co kryje prawda Roberta Zemeckisa, z Harrisonem Fordem i Michelle Pfeiffer w rolach głównych.
Starkey rozpoczął swoją współpracę z Zemeckisem w 1986 r., kiedy to pełnił funkcję współproducenta na planie innowacyjnego filmu Kto wrobił królika Rogera, a następnie pracował w tym samym charakterze przy drugiej i trzeciej części trylogii Powrót do przyszłości. Obaj panowie kontynuowali swoją współpracę jako producenci czarnej komedii Ze śmiercią jej do twarzy, po której przyszedł czas na Forresta Gumpa oraz Kontakt. Starkey współprodukował również farsę Poza sceną oraz wyprodukował film dokumentalny The Pursuit of Happiness, zajmujący się problemem uzależnienia od narkotyków i alkoholu, którego reżyserem i producentem wykonawczym był Zemeckis.
Na początku swojej kariery Starkey pracował z George'em Lucasem w firmie Lucasfilm, Ltd., gdzie pełnił funkcję asystenta montażysty przy filmach Gwiezdne wojny: Imperium kontratakuje oraz Gwiezdne wojny: Powrót Jedi. Później zajmował się montażem filmów dokumentalnych dla firmy Stevena Spielberga Amblin Entertainment, był współproducentem serialu Niesamowite historie oraz producentem wykonawczym serialu telewizji CBS Johny Bago z 1993 r.
Jack Rapke (producent) jest wspólnikiem Roberta Zemeckisa i Steve'a Starkeya w firmie producenckiej ImageMovers, która powstała w 1998 r. Dwa lata później firma zrealizowała swoje pierwsze filmy, oba w reżyserii Zemeckisa: popularny wakacyjny thriller Co kryje prawda, z Harrisonem Fordem i Michelle Pfeiffer, który był pierwszym tytułem w producenckim dorobku Rapkego, oraz świetnie przyjęty dramat Cast Away - Poza światem z Tomem Hanksem w roli głównej.
Rapke wyprodukował następnie pod szyldem firmy ImageMovers film Naciągacze, w reżyserii Ridleya Scotta, z Nicolasem Cage'em i Alison Lohman w rolach głównych. Firma przełamała nowe bariery filmem Ekspres polarny, nakręconym w technologii motion capture, nad którym Rapke pracował jako producent wykonawczy. Film ten, w reżyserii Zemeckisa i z Tomem Hanksem w roli głównej, powstał na podstawie klasycznej świątecznej książki dla dzieci autorstwa Chrisa Van Allsburga.
Pod szyldem firmy ImageMovers Rapke wyprodukował także następujące tytuły: Ostatnie wakacje, z Queen Latifah, w reżyserii Wayne'a Wanga, The Prize Winner of Defiance, Ohio, z Julianne Moore i Woodym Harrelsonem w rolach głównych oraz film w technologii motion capture Straszny dom, w reżyserii Gila Kenana.
Rapke, absolwent szkoły filmowej Uniwersytetu Nowojorskiego, przeniósł się do Los Angeles w 1975 r. i zaczynał swoją karierę w biurze pocztowym William Morris Agency. Cztery lata później rozpoczął pracę w Creative Artists Agency (CAA), gdzie spędził następne 17 lat. W tym okresie reprezentował wielu popularnych pisarzy, reżyserów i producentów, wśród których znaleźli się m.in.: Robert Zemeckis, Jerry Bruckheimer, Ridley Scott, wspólnicy z Imagine Entertainment Ron Howard i Brian Grazer, Michael Mann, Harold Ramis, Michael Bay, Terry Gilliam, Bob Gale, Bo Goldman, Steve Kloves, Howard Franklin, Scott Frank, Robert Kamen, John Hughes, Joel Schumacher, Martin Brest oraz Chris Columbus.
Rapke pełnił również przez siedem lat funkcję jednego z prezesów działu motion picture firmy, w którym to czasie przyczynił się do założenia firm producenckich wielu z jego klientów "z najwyższej półki". Kiedy rozstawał się z CAA, był już uważany za jednego z najbardziej doświadczonych i podziwianych biznesmenów w Hollywood.
Martin Shafer (producent wykonawczy) jest prezesem i dyrektorem generalnym studia Castle Rock Entertainment. Studio Castle Rock wyprodukowało ostatnio filmy Słaby punkt, Prosto w serce, Życie od kuchni, Sleuth, Michael Clayton oraz Ekspres polarny. Studio ma także na swoim koncie produkcję takich sławnych tytułów, jak: Kiedy Harry poznał Sally, Ludzie honoru (cztery nominacje do Oscara), Władza absolutna, Złoto dla naiwnych, Na linii ognia, Miesiąc miodowy w Las Vegas oraz Misery, za który Kathy Bates otrzymała Oscara dla najlepszej aktorki, jak również Miłość w Białym Domu, Skazani na Shawshank (siedem nominacji do Oscara) oraz Zielona mila (cztery nominacje do Oscara). Studio Castle Rock wyprodukowało również niezwykle popularny telewizyjny show Seinfeld. W 1995 r. Castle Rock Entertainment otrzymało nagrodę Excellence in Filmmaking Award na targach filmowych ShoWest.
Przed założeniem Castle Rock Shafer pełnił funkcję prezesa ds. produkcji w Embassy Pictures oraz wiceprezesa wykonawczego ds. produkcji w Twentieth Century Fox Film Corporation. W październiku 2000 r. Shafer otrzymał nagrodę za całokształt dokonań na targach filmowych ShowEast.
Doug Chiang (scenograf) studiował filmoznawstwo na Uniwersytecie Południowej Kalifornii w Los Angeles (UCLA) oraz wzornictwo przemysłowe w Center of Creative Studies w College of Art and Design. Zaczynał jako animator w technice fazowania ruchu (Stop Motion) w serialu Pee-wee's Playhouse i po krótkim czasie został wyróżnionym nagrodą Clio reżyserem i scenografem reklamowym pracującym dla firm Rhythm and Hues, Digital Productions oraz Robert Abel and Associates.
W 1989 r. Chiang zaczął pracę w Industrial Light and Magic, gdzie od 1993 r. pełnił funkcję dyrektora kreatywnego. W tym okresie pracował jako dyrektor artystyczny ds. efektów wizualnych przy takich filmach, jak: Uwierz w ducha, Powrót do przyszłości 2, The Doors, Terminator 2: Dzień sądu, Ze śmiercią jej do twarzy, Forrest Gump, Jumanji oraz Maska. Otrzymał Oscara i nagrodę BAFTA za Ze śmiercią jej do twarzy oraz kolejną nagrodę BAFTA za Forresta Gumpa.
W 1995 r. Chiang rozstał się z firmą ILM i stanął na czele działu artystycznego jako dyrektor ds. scenografii na planie filmów Gwiezdne wojny - Epizod 1: Mroczne widmo oraz Gwiezdne wojny - Epizod 2: Atak Klonów. Odpowiadał także za scenografię w filmie Ekspres polarny.
Chiang jest autorem książki pod tytułem "Robota" i laureatem wielu nagród jako niezależny filmowiec, w tym m.in. nagrody FOCUS za film Mental Block. Jego filmowa zapowiedź książki "Robota" oraz towarzysząca książce gra wideo zostały wyróżnione nagrodą Prix Du Rendu na Festiwalu Filmowym Imagina w 2003 r. oraz nagrodą dla najlepszego filmu reklamowego/promocyjnego na Festiwalu Animacji Annecy w tym samym roku.
Ilustracje Chianga pojawiają się w różnych publikacjach w całym kraju, jak również w kolekcjonerskich wydaniach grafik i plakatów i wystawiano je na ważnych ekspozycjach w kraju i za granicą. W 2003 r. Chiang otrzymał doktorat honoris causa od prestiżowej uczelni Academy of Art College w San Francisco.
Steven Boyd (współproducent) kontynuuje swoją długoletnią współpracę z reżyserem Robertem Zemeckisem, podjętą ostatnio na planie filmu Ekspres polarny. W swoim producenckim dorobku ma ponadto takie tytuły, jak: Cast Away - Poza światem, Co kryje prawda, The 20th Century: The Pursuit of Happiness oraz Kontakt.
Jerome Chen (starszy kierownik ds. efektów wizualnych) zaczął pracę w firmie Sony Pictures Imageworks niedługo po jej założeniu w 1992 r. i wspinał się po kolejnych szczeblach kariery, pracując jako artysta cyfrowy, starszy animator, kierownik ds. grafiki komputerowej i kierownik ds. efektów cyfrowych, aż osiągnął stanowisko kierownika ds. efektów wizualnych. Jest ekspertem w zakresie łączenia obrazów cyfrowych z akcją odgrywaną przez aktorów, a zwłaszcza w dziedzinie efektów fotorealistycznych. Chen ma w swoim dorobku takie tytuły, jak: Stuart Malutki, Stuart Malutki 2, Godzilla, Kontakt, Jakubek i brzoskwinia olbrzymka, Duch i mrok, Na linii ognia, Ekspres polarny oraz Ostatnie wakacje.
Film Stuart Malutki przyniósł mu jego pierwszą nominację do Oscara za przełomowe efekty wizualne zastosowane przy tworzeniu wyglądu tytułowego bohatera.
Chen jest dwukrotnym laureatem nagrody Monitor za najlepsze efekty elektroniczne w filmie kinowym za Stuarta Malutkiego i Kontakt. Był także dwukrotnie nominowany do tej nagrody za filmy Godzilla oraz Jakubek i brzoskwinia olbrzymka. W 1998 r. został też wyróżniony nominacją do nagrody ANNIE za najlepszą animację z efektami specjalnymi w filmie kinowym za film Godzilla. Efekty pracy Chena i jego współpracowników nad filmem Stuart Malutki 2 przyniosły im nagrodę stowarzyszenia Visual Effects Society za najlepszą animację postaci w filmie animowanym oraz nagrodę Imagina Prix du long Metrage (dla najlepszego filmu fabularnego).
Alan Silvestri (autor muzyki i piosenek z filmu), nominowany do Oscara i wyróżniony nagrodą Grammy kompozytor, napisał muzykę do ogromnej liczby niezwykle popularnych filmów, takich jak trylogia Powrót do przyszłości, Kto wrobił królika Rogera oraz nagrodzony Oscarem Forrest Gump, w reżyserii Roberta Zemeckisa.
Spośród ponad 70 filmowych dokonań kompozytora warto wymienić następujące tytuły: Noc w muzeum, Ekspres polarny, Cast Away - Poza światem, Czego pragną kobiety, Mumia powraca, Lepiej późno niż później, Tożsamość, Van Helsing, Pokojówka na Manhattanie, Lilo i Stich oraz Stuart Malutki 2, a także Ojciec panny młodej, Bodyguard i Predator.
Silvestri urodził się na Manhattanie, wychował w Teaneck w stanie New Jersey, a edukację pobierał w prestiżowej bostońskiej szkole Berklee College of Music. Następnie zaczął grać na gitarze w zespole z Las Vegas. Jego umiejętności wykonawcze i aranżacyjne dały mu pracę w Los Angeles, w tym przypadkowy występ, który stał się ścieżką dźwiękową do filmu. W kolejnych latach Silvestri napisał muzykę do ponad 100 odcinków serialu CHiPs, co dzięki czemu został zaangażowany do swojego pierwszego większego filmu, Miłość, szmaragd i krokodyl, przez reżysera Roberta Zemeckisa.
Od tamtej pory Zemeckis i Silvestri współpracowali jeszcze przy innych filmach, takich jak czarna komedia Ze śmiercią jej do twarzy, epicki film science fiction Kontakt oraz thriller Co kryje prawda. Współpraca obu artystów trwa od 20 lat i wraz z podobną współpracą Stevena Spielberga z Johnem Williamsem jest najdłuższym, najbardziej udanym związkiem reżysera z kompozytorem w Hollywood.
Silvestri wspólnie z Glenem Ballardem stworzył piosenkę "Believe" do filmu Ekspres polarny, która zdobyła nominacje do Złotego Globu i Oscara dla najlepszej piosenki oryginalnej, a także nagrodę Grammy w 2005 r.
Silvestri komponuje też często zróżnicowaną, pełną mocy muzykę dla innych reżyserów, np. do filmu Otchłań Jamesa Camerona oraz Mexican Gore'a Verbinskiego.
Silvestri mieszka w Carmel. Jest pilotem z uprawnieniami do lotów wg wskazań przyrządów i rozpoczął drugą karierę jako winiarz na swojej 300-akrowej winnicy w Carmel Valley. Jest zaangażowany w walkę z cukrzycą młodzieńczą - składał w tej kwestii wyjaśnienia przed komisją w Kongresie oraz napisał piosenkę "Promise to Remember Me", która stała się hymnem fundacji Juvenile Diabetes Foundation.
Glen Ballard (autor piosenek do filmu) jest laureatem pięciu nagród Grammy, sprzedał prawie 150 milionów płyt i wprowadził swoje utwory na pierwsze miejsca list przebojów w gatunkach pop, rock współczesny, jazz, adult contemporary, country oraz R&B. Jest jednym z najbardziej znanych i odnoszących największe sukcesy autorów piosenek i producentów muzycznych. Jego współpraca z Alanem Silvestrim przy filmie Roberta Zemeckisa Ekspres polarny zaowocowała piosenką "Believe", która zdobyła nominacje do Złotego Globu i Oscara dla najlepszej piosenki oryginalnej oraz nagrodę Grammy w 2005 r. Ballard napisał również piosenki do takich filmów, jak: Titan - Nowa Ziemia, Mumia powraca, Płytki facet, Matrix Reaktywacja, xXx, Facet z ogłoszenia, Ona to on, Sztuka zrywania oraz Pajęczyna Charlotty.
W ciągu ostatnich paru lat Ballard był producentem i współautorem tekstów piosenek dla takich wykonawców, jak: Christina Aguilera, Dave Matthews, Aerosmith, No Doubt, Anastacia, Shakira i Van Halen.
Chociaż Ballard napisał wiele hitów dla Michaela Jacksona, Wilsona Philipsa i George'a Straita, to dopiero współpraca z Alanis Morissette przy płycie "Jagged Little Pill" wyniosła go na wyżyny międzynarodowej sławy. Ten królujący na listach przebojów album okrył się platyną 16 razy i osiągnął sprzedaż w wysokości ponad 30 milionów egzemplarzy na całym świecie i nadal jest 3. pod względem sprzedaży albumem wszech czasów, a także najlepiej się sprzedającym albumem solowym i debiutanckim w historii. Przyniósł on Ballardowi cztery nagrody Grammy oraz nominację do nagrody dla Producenta Roku. Ballard jest też współautorem tekstów i producentem potrójnie platynowych albumów "Supposed Former Infatuation Junkie" Morissette oraz "Everyday" zespołu Dave Matthews Band. Wyprodukował utwory z platynowego krążka zespołu No Doubt "Return of Saturn" oraz z płyty "Best of Van Halen Vol. 1". Napisał i wyprodukował utwór Shelby Lynne "Love, Shelby".
Ballard urodził się w 1953 r. w Mississippi. Już jako dziecko grał na gitarze, swoją pierwszą piosenkę napisał zanim skończył 10 lat, a w piątej klasie szkoły podstawowej był już znanym członkiem miejscowych zespołów rockowych. Po ukończeniu University of Mississippi przeprowadził się na Zachodnie Wybrzeże i zupełnie przypadkowo dołączył do firmy Eltona Johna w Los Angeles. Zaczynał jako asystent, akompaniował też na pianinie Kiki Dee. Jego pierwszym singlem na listach przebojów był utwór Dee pod tytułem "One Step" z 1978 r., którym zdobył sobie posadę autora piosenek w MCA Music Publishing i kontynuuje tę współpracę do dziś.
We wczesnych latach 80. Ballard komponował piosenki dla takich artystów jak George Benson, francuski supergwiazdor Johnny Hallyday oraz "The Pointer Sisters". Młodym kompozytorem zainteresował się Quincy Jones i pod jego skrzydłami Ballard napisał "Try Your Love Again" dla Jamesa Ingrama, a następnie pisał teksty i produkował utwory dla piosenkarki R&B Patti Austin. W niedługo potem zaczął pisać i produkować dla Qwest Records. Zachęcony swoim sukcesem, został twórcą niezależnym. W 1986 r. napisał dla George'a Straita utwór "You Look So Good in Love", który stał się Piosenką country roku, a także utwór Michaela Jacksona "Man in the Mirror" i zaaranżował piosenkę "Keep the Faith", która znalazła się na albumie Jacksona pod tytułem "Dangerous".
W 1990 r. otrzymał swoją pierwszą nagrodę Grammy za aranżację do utworu "The Places You Find Love" dla Chaki Khan i Siedah Garrett oraz trzy nominacje do tej samej nagrody za pracę nad albumem zespołu "Wilson Phillips", zatytułowanym po prostu "Willson Phillips". W 1991 r. napisał i wyprodukował platynowy drugi album tego samego zespołu, pod tytułem "Shadows and Light". Jego piosenki śpiewali też tacy muzycy pop, jak: Celine Dion, Al Jarreau, zespół Earth, Wind & Fire , Sheena Easton, The Corrs, Lisa Loeb, Amy Grant, Philip Bailey oraz K.T. Oslin.
W 1997 r. Ballard został wyróżniony tytułem "Autora piosenek roku", przyznanym zarówno przez stowarzyszenie ASCAP, jak i National Academy of Songwriters, a także otrzymał prestiżową nagrodę Goevernor's Award od National Academy of Recording Arts & Sciences (NARAS). W 2001 r. magazyn "Billboard" uhonorował Ballarda specjalnym numerem, upamiętniającym niebywałe osiągnięcie, jakim jest fakt, że ten autor piosenek i producent muzyczny sprzedał ponad 150 milionów egzemplarzy swoich utworów na całym świecie.
Gabriella Pescucci (projektantka kostiumów) może się pochwalić bogatą karierą w przemyśle filmowym, telewizyjnym, operze i teatrze.
Otrzymała Oscara za swoją pracę nad filmem Martina Scorsese Wiek niewinności i była też nominowana do tej samej nagrody za Przygody barona Munchausena Terry'ego Gilliama.
Wśród najnowszych projektów filmowych w jej dorobku warto wymienić następujące tytuły: Sen nocy letniej, Czas odnaleziony, Ścigane przez inkwizycję, Van Helsing, Bracia Grimm w reżyserii Terry'ego Gilliama oraz film Tima Burtona Charlie i fabryka czekolady. W swoim dorobku ma także filmy: Nędznicy, Niebezpieczna piękność, Kuzynka Bette, Szkarłatna litera, Indochiny, Imię róży, Dawno temu w Ameryce oraz filmy Federico Felliniego Miasto kobiet i Próba orkiestry.
W operze pracowała m.in. nad produkcjami takich dzieł, jak "Norma", "Manon Lescaut", "Il Trovatore", "La Traviata", "La Boheme" oraz "Pagliacci".
W swoim dorobku teatralnym ma projekty kostiumów do przedstawień "Mahogony", "Napoli Chi Resta e Chi Parte", "Fior de Pisello" oraz "Strano Interludio".
