Podczas gdy jedna filmowa armia ciężko pracowała w północnej Afryce, druga armia zwijała się jak w ukropie, by wykończyć kilka niesłychanie ambitnych projektów Jana Roelfsa w londyńskich studiach Pinewood i Shepperton. Powstały tam wnętrza pałaców w Babilonie, Indiach i Pelli. Na potrzeby pałaców w Indiach i Babilonie zużyto 300 ton gipsu, 4 mile drewna, 10 mil rur, 750 bel płótna.
Realizacja filmu wymagała potężnych sił fachowych jeśli chodzi o scenografię i dekoracje wnętrz. Dla Jana Roelfsa pracowało 16 dyrektorów artystycznych i ich zastępców, 3 rysowników storyboardów, 4 ilustratorów, 7 kreślarzy. „Odział budowlany” działający w 3 krajach, zatrudniał 128 stolarzy, 46 malarzy, 83 tynkarzy i 13 rzeźbiarzy.
Królewski pałac w Pelli, stolicy Macedonii miał pokazać, skąd wywodzi się Aleksander oraz zobrazować to, że ówczesna Macedonia była dużo mniej wyrafinowana od pozostałych państw-miast greckich. Nie mniej jednak, szczegóły wyposażenia pałacu robią wrażenie. Komnaty Olimpias, w których Aleksander spędził najwcześniejsze lata, udekorowane są wspaniałymi freskami przedstawiającymi legendarne sceny z Iliady, która wywarły tak przemożny wpływ na osobowość chłopca.
Hinduski pałac pozostawił Janowi Roelfsowi duże pole do popisu: „Jeśli chodzi o architekturę z tamtego okresu historii Indii, nic się nie uchowało, gdyż budowano wtedy drewniane pałace. Ponieważ Aleksander wkracza do Indii w porze monsunowej, gdy roślinność jest bujna, zdecydowaliśmy się na koncepcje pałacu z otwartym dziedzińcem z sadzawkami. Inspiracją były dla mnie hinduskie miejsca kultu, których schody wiodą do sadzawek. Główna część pałacu przykryta jest ogromnym haftowanym baldachimem.”
Tuż obok planu, na którym powstał pałac w Indiach, zbudowano pałac w Babilonie.
„Babilon jest najbogatszą scenografią w mojej karierze – wyjaśnia Roefs. Musiała taka być, bo wkroczenie Aleksandra do tego miasta stanowi szczyt jego osiągnięć. Nigdy nie widział takiego splendoru, nigdy nie zetknął się z cywilizacją tak przewyższającą jego własną.”
„Pałac w Babilonie musiał być luksusowy i porażający bogactwem – tłumaczy dyrektor artystyczny, James Lewis. Aż do przesady dbaliśmy o szczegóły. Ściany i sufity udekorowane są płaskorzeźbami lub freskami”.
„Zachowała się część bramy Ishtar, głównego wejścia do Babilonu - kontynuuje Lewis. W XIX w. poddana była ekspertyzie francuskich i niemieckich archeologów, a jeden z Niemców przywiózł jej połowę do Berlina, gdzie została zrekonstruowana. Nasz Babilon odzwierciedla pokrywane niebieską glazurą mury, z reliefami zwierząt, drzew i mitologicznych stworzeń. Kapitele w kształcie głów byka i 134 kolumny również są historycznie udokumentowane.”
Być może najbardziej olśniewającą częścią scenografii w stylu „babiloński barok” jest sypialnia Dariusza III, którą zajmuje Aleksander po pokonaniu perskiego króla pod Gaugamelą.
Niesłychane wrażenie wywołuje też 45 metrowej długości i 13 metrowej wysokości cyklorama (kolista panorama) miasta, namalowana przez Steve’a Mitchella z pomocą tylko jednego asystenta. Z fotograficznym realizmem przedstawia ona panoramiczny widok Babilonu z pałacowych tarasów: zigguraty (słynne sumeryjskie i babilońskie budowle wieżowe), mosty, ogrody, brukowane drogi – cywilizację w pełnym rozkwicie.
Normalnie, takie tła, zwane zastawkami plenerowymi, robi się z gigantycznie powiększonych fotografii. W przypadku Babilonu, rzecz jasna, nie było co fotografować, więc powierzono to zadanie artyście, który w ciągu 5 tygodni stworzył „45 metrowego Canaletta”.
Bujne wiszące ogrody zostały odtworzone przez dekoratora wnętrz Jima Ericksona, który wykorzystał swoją wiedzę ogrodniczą i historyczną, dobierając rośliny uprawiane w tym miejscu, w tamtych czasach.
Kolejnym miejscem starannie zrekonstruowanym w studio była Biblioteka Aleksandryjska, jeden z utraconych skarbów cywilizacji. Kręcono tam sceny z Ptolemeuszem, granym przez Anthony’ego Hopkinsa, który w młodości był kompanem Aleksandra i generałem jego wojsk.
W kształcie wielkiej rotundy zbudowano gabinet Ptolemeusza oraz taras z widokiem na port w Aleksandrii. Atrium ma podłogę - geometryczną mozaikę z marmurowych płyt, która stanowi tło dla mozaiki przedstawiającej bohaterskie czyny Aleksandra min.: szarżę Aleksandra na rydwan Dariusza i Aleksandra na Bucephalasie w konfrontacji z Indyjskim królem na słoniu. Wzdłuż ścian ciągną się półki z 25 000 zwojów, do wytworzenia których Jim Erickson używał prawdziwego papirusa importowanego z Egiptu. Każda rolka podpisana jest prawdziwym tytułem dzieła i nazwiskiem autora.
