Reklama

"4 kobiety": KINO INDYJSKIE

Poza produkacjami Bollywoodu, kino indyjskie stosunkowo mało znane jest polskiej widowni. Pojedyncze tytuły pojawiają się na różnych festiwalach i przeglądach filmowych, jak np. podczas 5. edycji festiwalu Era Nowe Horyzonty, gdzie pokazanych zostało kilka dokumentów oraz klasyka kina indyjskiego - filmy tak uznanych twórców jak, światowej sławy bengalski reżyser Satyait Ray (Pater Napchali/Droga do miasta; Aparajito; Apur Sansar) czy Rai Kapour (Awaara).

Poza produkacjami Bollywoodu, kino indyjskie stosunkowo mało znane jest polskiej widowni. Pojedyncze tytuły pojawiają się na różnych festiwalach i przeglądach filmowych, jak np. podczas 5. edycji festiwalu Era Nowe Horyzonty, gdzie pokazanych zostało kilka dokumentów oraz klasyka kina indyjskiego - filmy tak uznanych twórców jak, światowej sławy bengalski reżyser Satyait Ray (Pater Napchali/Droga do miasta; Aparajito; Apur Sansar) czy Rai Kapour (Awaara).

Adoor Gopalakrishnan jest kontynuatorem tego bogatego dziedzictwa kulturowego. I obecnie jednym z najważniejszych indyjskich reżyserów. Jego filmy pokazywane są na całym świecie, zdobywając wiele prestiżowych nagród, a sam Gopalakrishnan często zapraszany jest do grona jury na najważniejszych międzynarodowych festiwalach.

Gopalakrishnan realizuje filmy mniej więcej co pięć lat. Inspirację do kolejnych projektów czerpie często z własnych doświadczeń. Przez te wszystkie lata, od swego debiutu w 1962 roku, wypracował własną ścieżkę filmową. Tworzy kino będącą w całkowitej opozycji do kina bollywoodzkiego. W swoich filmach opowiada o zwykłych ludziach i ich codziennych problemach, przez co widzowie łatwo identyfikują się z bohaterami.

Reklama

"On jest jedynym twórcą filmowym, który udanie kontynuuje dziedzictwo Satyaita Raya, i który potrafił przekształcić realistyczny sposób ekspresji Raya na swój własny" - mówi Many Ghosh, wykładowca sztuki filmowej z Uniwersytetu w Kalkucie. "Jego twórczość przez te wszystkie lata ewoluowała, zaszła w niej istotna zmiana. Wcześniejsze filmy, jak Elippathayam, osadzone były w kontekście politycznym. W późniejszych filmach skupił się na zdarzeniach życia codziennego, stosując w nich bardziej poetycką formę wyrazu. /?/ Jego sposób opowiadania i rozwoju fabuły jest prowokujący i dziwaczny, i zawsze stawia przed widzem znaki zapytania. W przeciwieństwie do kina Raya, u Adoora zmaganie się pomiędzy tradycją a nowoczesnością nie zawsze kończy się zwycięstwem tej drugiej. Adoor stara się pokazać, że droga do nowoczesności pełna jest rozgoryczenia i stawia wiele trudnych wyzwań."

materiały dystrybutora
Dowiedz się więcej na temat: 4 kobiety
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy