„To jeden z dokumentów, po których nie sposób przez kilka godzin powrócić do normalnego życia. Pokazuje rzecz najbardziej poruszającą - konsekwencje niesprawiedliwości świata ponoszone przez dzieci. Taki dobór tematu wzbudza oczywiście protest. Bo przecież nie ma nic prostszego i jednocześnie bardziej cynicznego niż oddziaływanie na widza wizerunkami cierpiących dzieci. Film unika jednak (...) epatowania cierpieniem. To raczej film-poemat, przekazujący nastroje, nie informacje”.
Michał Chaciński „Gazeta Wyborcza”
“Film koncentruje się na powolnych zbliżeniach dziecięcych twarzy pełnych cierpienia (...). To trafny i zarazem wstrząsający obraz horroru wojny”.
Frank Scheck “The Hollywood Reporter”
„’Trzy pokoje melancholii’ osiągają niezwykłą siłę w scenie, w której umierająca wdowa z Groznego żegna się ze swoimi kilkuletnimi dziećmi (...). Ale reżyser Pirjo Honkasalo z równą ekspresją w wielu innych scenach obnaża skutki bratobójczej walki. Ta impresyjna wizja jest zarazem donośnym krzykiem przeciwko wojnie”.
Elizabeth Weitzman „New York Daily News”
“Film fińskiej reżyserki Pirjo Honkasalo ukazuje konsekwencje brudnej wojny Putina, które ponoszą dzieci po obu stronach konfliktu. (...) To jest ten rodzaj kina, który oddają słowa: „impresja” czy „medytacja”. Ten piękny film kręcony był z niezaprzeczalną inteligencją (i ryzykiem, jakie cały czas ponosili filmowcy)”.
Joshua Land “The Village Voice”
