Mikael Hafström (reżyseria)
Mikael Hafström urodził się w Lund, w Szwecji. Studiował film na Uniwersytecie Sztokholmskim, a następnie w Shool of Visual Arts w Nowym Jorku. Swą karierę rozpoczął od pisania recenzji filmowych jako wolny strzelec, a później podjął pracę asystenta reżysera i scenarzysty w szwedzkiej telewizji. W 1995 roku wyreżyserował swój pierwszy film Vendetta. Był też reżyserem i współscenarzystą nagrodzonych obrazów Dni jak ten oraz Zło (nominacja do Oscara w 2003 roku). Oprócz Pokoju 1408 do ostatnich zrealizowanych projektów Hafströma należą Duch topielca (2004) i Wykolejony (2003).
Stephen King (autor opowiadania, na podstawie którego powstał film)
Stephen Edwin King przyszedł na świat w Portland w stanie Maine jako drugi syn Donalda i Nellie Ruth Pillsbury King. Po rozstaniu rodziców, które nastąpiło, gdy Stephen był maleńkim dzieckiem, on i jego starszy brat David byli wychowywani przez matkę. Część dzieciństwa spędził w Fort Wayne w Indianie, gdzie mieszkała rodzina jego ojca, oraz w Stratford w Connecticut. Gdy chłopiec miał jedenaście lat, matka zabrała synów na dobre do Durham w Maine.
Mały Stephen uczęszczał do szkoły w Durham, a następnie do Lisbon Falls High School, którą ukończył w 1966 roku. Na drugim roku studiów na uniwersytecie stanowym w Maine (w Orono) King redagował kolumnę cotygodniowej gazety akademickiej "The Maine Campus". Był też zaangażowany w studenckie życie polityczne i należał do Senatu Studentów. Aktywnie wspierał antywojenny ruch w campusie Orono, krytykując działania rządu z pozycji konserwatywnych - przekonywał, że wojna w Wietnamie jest sprzeczna z amerykańską konstytucją. Po uzyskaniu dyplomu na wydziale anglistyki w 1970 roku King uzyskał kwalifikacje do nauczania języka w szkole średniej. Rok później, w styczniu 1971 roku ożenił się z Tabithą Spruce, którą poznał w uniwersyteckiej bibliotece, gdzie oboje pracowali będąc studentami. Ponieważ King nie mógł przez jakiś czas znaleźć posady nauczyciela, utrzymywał rodzinę pracując w pralni przemysłowej, a także udzielając korepetycji i okazyjnie publikując krótkie teksty w męskich czasopismach.
Pierwszym liczącym się opowiadaniem Kinga była wydane w 1967 roku Szklana podłoga. W pierwszych latach małżeństwa kontynuował pisanie do magazynów dla mężczyzn. Wiele z tych opowiadań ukazało się potem w rozmaitych antologiach.
Jesienią 1971 roku King rozpoczął pracę nauczyciela angielskiego w szkole w Hampden w stanie Maine. Wieczorami i w weekendy nadal pisał opowiadania, zaczął też pracę nad powieścią. Wiosną 1973 roku wydawnictwo Doubleday & Co przyjęło do druku jego pierwszą powieść Carrie. W Dniu Matki Stephen usłyszał od swego wydawcy, Billa Thompsona, że powinien poważne pomyśleć o rzuceniu posady nauczyciela i zająć się literaturą na pełny etat. Pod koniec lata tego roku powiększona już rodzina Kingów przeniosła się na południe stanu ze względu na pogorszenie się zdrowia matki pisarza. Wynajęli dom w Sebago Lake w North Windham, gdzie Stephen w małym pokoju pisał swą kolejną powieść Miasteczko Salem. Wkrótce jego matka zmarła na raka w wieku 59 lat.
Carrie została wydana wiosną 1974 roku. Jesienią tego samego roku Kingowie opuścili Maine i przenieśli się do Boulder w stanie Colorado. Mieszkali tam niespełna rok i w tym czasie Stephen napisał Lśnienie, którego akcja toczy się w Colorado. Po powrocie do Maine latem 1975 roku nabyli dom w Lakes Region na zachodzie stanu. Tutaj pisarz stworzył Bastion, którego większa część umiejscowiona została w Boulder. Tutaj również powstała Martwa strefa.
W 1977 roku Kingowie spędzili trzy miesiące w Anglii; planowali pozostać rok, skrócili jednak pobyt i wrócili do Stanów w grudniu. Kupili również nowy dom w Maine, w Center Lovell. Mieszkali tam przez rok, a następnie przenieśli się do Orrington nieopodal Bangor, by Stephen mógł prowadzić kursy twórczego pisania na uniwersytecie w Orono. Rodzina powróciła do Center Lovell wiosną 1979 roku, a w 1980 nabyła kolejny dom w Bangor.
Kingowie mają trójkę dzieci: Naomi Rachel, Joe Hilla i Owena Phillipa oraz trójkę wnuków.
Pisarz ma pewne doświadczenia aktorskie - zagrał kilka epizodów w ekranizacjach swoich książek, a także całkiem sporą rolę w filmie George'a Romero Rycerze na motorach. Jego syn, Joe Hill, wystąpił w Koszmarnych opowieściach w 1982 roku. Stephen zadebiutował także jako reżyser i scenarzysta w filmie Maksymalne przyspieszenie, nakręconym na podstawie jednego z jego opowiadań w 1985 roku. Razem z żoną uczą w miejscowej szkole średniej, prowadzą także szeroko zakrojoną działalność charytatywną. Pisarz otrzymał w 2003 roku medal za wybitny wkład w literaturę amerykańską, przyznawany przez The National Book Foundation.
Matt Greenberg (adaptacja)
Matt Greenberg ukończył Yale (specjalizował się w historii średniowiecza), a następnie występował i pisał sztuki dla prestiżowej londyńskiej Central School of Speech Drama. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych skupił swoje zainteresowania na tworzeniu scenariuszy - szybko sprzedał pierwszy z nich i rozpoczął obiecującą karierę w filmie. Niedawno ukończył pracę nad remake'em obrazu Irwina Allena Wyprawa na dno morza.
Jego adaptacja powieści Joe Delaneya Spook's Apprentice będzie wkrótce realizowana przez Warner Bros. Ostatnio scenarzysta pracuje nad adaptacją powieści C. S. Lewisa Listy starego diabła do młodego dla Walden Media.
Ponadto Greenberg był scenarzystą Armii Boga II i Halloween - 20 lat później oraz Władców ognia. Pracował też wiele dla telewizji - pisał scenariusze, był również producentem. Między innymi zrealizował pilota Midnight Sun dla Fox Television. Stworzył również The Invisible Man dla Sci-Fi Channel, który wyświetlany był przez wiele lat i stał się kultowym serialem. Inne osiągnięcia Greenberga to The Fair-Haired Child i popularny serial Mistrzowie horroru.
Scott Alexander i Larry Karaszewski (scenariusz)
Są znani jako autorzy najbardziej niezwykłych biografii filmowych. Napisali scenariusz do głośnego obrazu Ed Wood, za który otrzymali nominację do nagrody za Najlepszy Scenariusz, przyznawanej przez Writers Guild. Niedługo potem powstał Skandalista Larry Flynt, uhonorowany Złotym Globem za Najlepszy Scenariusz, jak również specjalną nagrodą przyznawaną przez Writers Guild za występowanie w obronie konstytucyjnych i obywatelskich praw oraz swobód. Znakomity duet stworzył również scenariusz do filmu Człowiek z księżyca, historię życia Andy Kaufmana. Wszystkie trzy scenariusze zostały opublikowane w formie książkowej.
Debiutem Alexandra i Karaszawskiego w roli producentów był Auto Focus - biografia Boba Crane'a. Byli również scenarzystami i reżyserami komedii Ofiary losu. Ponadto stworzyli scenariusze do filmów takich jak: Agent Cody Banks, Kochany urwis, Kochany urwis 2 i Sprytne kocisko. Kochany urwis został później przeniesiony na mały ekran w formie kreskówki.
Urodzony w Los Angeles Scott Alexander zaczynał swoją karierę w Hollywood pracując przy niskobudżetowych horrorach jako montażysta dźwięku. Reżyserował również programy MTV i Nickelodeon. Dla HBO napisał scenariusz Opowieści z krypty i serialu Monsters, którego był także reżyserem.
Larry Karaszewski urodził się i wychował w South Bend w stanie Indiana. Pracował jako krytyk filmowy w wieczornym programie informacyjnym NBC. Napisał scenariusz i wyreżyserował cotygodniowy półgodzinny show telewizyjny Beyond Our Control. Jego serial, bazujący na historii Środkowego Zachodu, został uhonorowany Grand Prix dla programu telewizyjnego na międzynarodowym festiwalu filmowym w Chicago.
Benoît Delhomme (zdjęcia)
Urodzony w Paryżu w 1961 roku Delhomme spędził większość swego dzieciństwa w Cherbourgu w Normandii. Najczęściej przebywał w domowej ciemni, eksperymentując z czarno-białą fotografią. W latach 1980-1982 studiował kinematografię w szkole Louisa Lumiere w Paryżu, a jednym z profesorów, który zainspirował jego późniejszą twórczość, był Cesar Chiabaud (ulubiony operator Roberta Bressona).
W 1985 roku Delhomme został asystentem legendy francuskiego kina, Bruno Nuyttena, na planie Jeana De Florette i Manon u źródeł, w Prowansji. W ciągu następnych pięciu lat zrobił zdjęcia do ponad czterdziestu filmów. Debiutem Delhomme'a jako operatora był obraz wietnamskiego reżysera Tran Ahn Hunga z 1992 roku Zapach zielonej papai. Film został nakręcony w studiu dźwiękowym w Paryżu i zdobył Złotą Kamerę na festiwalu w Cannes. Był również nominowany do Oscara jako najlepszy film obcojęzyczny.
W dwa lata później Delhomme ponownie podjął współpracę z wietnamskim reżyserem na planie Rykszarza, nakręconego w Sajgonie. Obraz został uhonorowany Złotym Lwem w Wenecji.
W 1995 roku Delhomme został operatorem dwóch filmów w reżyserii Cedrica Klapisha - Wszyscy szukają kota oraz W rodzinnym sosie.
Rok później operator otrzymał nominację do nagrody Cesara za film Artemisia Agnes Merlet - opartej na faktach opowieści o życiu siedemnastowiecznej włoskiej malarki. W latach 1997-1999 Delhomme pracował poza Francją, dwukrotnie podejmując współpracę z Mike'em Figgisem - na planie Utraconej niewinności seksualnej i Namiętności panny Julity. Oba te filmy umożliwiły mu eksperymentowanie z pracą kamery, a zdjęcia stanowiły odzwierciedlenie ogromnej swobody, charakteryzującej koncepcję reżysera. Inspirację zupełnie innego rodzaju operator odnalazł w malarstwie Johna Singera Sargenta, pracując przy filmie Davida Mameta Kadet Winslow.
W 1999 roku współpracował z Benoît Jacquotem, najpierw przy produkcji Markiza de Sade (z Danielem Auteuil w roli głównej), a następnie na planie filmu Adolphe. Ten ostatni obraz był adaptacją kultowej powieści Benjamina Constanta, a wystąpiła w nim Isabelle Adjani. Rok później Anthony Minghella zwrócił się do francuskiego operatora z prośbą o realizację zdjęć do artystycznego filmu Play - była to adaptacja jednej ze sztuk Samuela Becketta, a zarazem część serii wyprodukowanej dla Channel 4.
W 2001 roku jury festiwalu filmowego w Chicago uhonorowało Delhomme'a nagrodą specjalną za zdjęcia do głośnego tajwańskiego obrazu Która tam jest godzina? w reżyserii Tsai Ming-Lianga. Trzy lata później Delhomme podjął współpracę z Michaelem Radfordem na planie Kupca Weneckiego. W rolach głównych wystąpili Al Pacino i Jeremy Irons, a udział w tym filmie stał się dla operatora okazją do podzielenia się z widzami swą pasją - miłością do renesansowego malarstwa.
W roku 2005 Delhomme otrzymał od Australian Film Institut nagrodę za zdjęcia do głośnego westernu Propozycja w reżyserii Johna Hillcoata (autorem scenariusza był Nick Cave). Niedługo potem Anthony Minghella ponownie poprosił francuskiego operatora o pomoc - poszukiwał nowego sposobu filmowania Londynu na potrzeby swej metaforycznej opowieści Rozstania i powroty z udziałem takich sław jak Jude Law i Juliette Binoche.
Rok później Al Pacino zaprosił Delhomme'a w bardzo osobistą podróż - była nią wspólna praca nad adaptacją tekstu Oscara Wilde'a Salomaybe. Obecnie operator pracuje na planie filmu The Boy in Striped Pajamas w reżyserii Marka Heymana.
