Cyril Raffaelli (Damien)
Urodzony w 1974 roku Cyril rozpoczyna w wieku 14 lat naukę w szkole Annie Fratellini i tym samym wchodzi w świat cyrku. Zamiłowanie do akrobacji wprowadza go w świat kasakaderów; jednocześnie pobiera lekcje gry aktorskiej. W 1991 występuje w musicalu Les précieuses ridicules. Zajmuje się również dublowaniem Larenta Baffie oraz Les Inconnus w ich programach telewizyjnych. Luc Plamondon i Lewis Furey zatrudniają go do pracy przy nowej wersji muzycznego programu telewizyjnego Starmania. Niezmiennie zafascynowany sztukami walki Cyril Raffaeli zdobywa tytuł mistrza Francji w boksie chińskim w 1998 roku. Po ostatnim występie w mistrzostwach w 1999 roku na Węgrzech postanawia poświęcić się karierze filmowej. Pracuje jako kaskader m. in. przy filmach : Goście, goście, Ronin, Żelazna maska, Joanna D'Arc, Doberman, Braterstwo wilków, The Transporter i Michel Vaillant. Debiutuje aktorsko w Taxi 2, gdzie występuje w roli ninji w słynnej scenie, w której posługuje się nunchaku. Jest również choreografem wszystkich scen walk. W Purpurowych rzekach 2 wciela się w rolę księdza zabójcy, w Pocałunku smoka dubluje Tchéky Karyo i walczy z Jetem Li. W końcu Luc Besson decyduje się powierzyć mu pierwszą rolę: Cyril zajmie się wszytkimi układami choreograficznymi u boku swojego kolegi Davida Belle.
David Belle (Leito)
David Belle to twórca Yamakasi. Od piętnastu lat ten urodzony kaskader wypracował coś co nazwał Parcours (sztuką przemieszczania się). Jest to sztuka ulicy, która pozwala na radzenie sobie w każdej ekstremalnej sytuacji. Stworzył tę sztukę w hołdzie swojemu ojcu, którego bardzo mało znał i który był strażakiem. David debiutuje na scenie w studiu Pygmalion, chodzi na castingi, gra w filmach, również telewizyjnych (Les gens du voyage, Femme Fatale Briana de Palmy, Engrenage, Intervention divine Elie Sullimana, jest kasakaderem w Purpurowych rzekach 2), w wideoklipach (Limbo negro Ménélika, L’école du micro d’argent grupy IAM) i w zagranicznych reklamach. Jego brat wysyła do EuropaCorp kasetę demo, która wywiera ogromne wrażenie na Lucu Bessonie. Pierwotnie Besson zamierza zatrudnić Davida do filmu Yamakasi, ale stosunki między Davidem i osobami, które wtajemniczył w sztukę przemieszczania się stają się napięte. Besson pozostaje jednak w kontakcie z Davidem. Ten, zapytany o swoją decyzję nie waha się mówiąc «chcę grać». Luc kontaktuje go z Cyrilem Raffaellim i obydwaj mężczyźni zaprzyjaźniają się. David dostaje główną rolę w 13 Dzielnicy, gdzie gra razem z Cyrilem. «Miałem naprawdę wrażenie, że odnalazłem swoją pokrewną duszę, tyle, że w innej dyscyplinie. Myśleliśmy w ten sam sposób, pracowaliśmy według tej samych zasad.»
Tony D’Amario (K2)
Tony debiutuje na scenie jako piosenkarz, później przez trzy lata uczy się sztuki pisania scenariuszy w szkole filmowej. Jeden z wykładowców przedstawia mu swojego agenta. Dostaje swoją pierwszą dużą rolę w Joannie D’Arc. Besson wybiera go do roli mera Compiègne. Po filmach telewizyjnych (Protection rapprochée), Tony zostaje obsadzony w filmie Jak mamę kocham, nie kłamię oraz w innych większych lub mniejszych rolach ( « ale zawsze odgrywanych z przyjemnością » podkreśla aktor). W 13 Dzielnicy Tony gra rolę K2 «człowieka brutalnego i dość głupiego, który zaczyna myśleć jak tylko widzi, że może zostać szefem». W 2005 roku Tony D’Amario zagra boksera, który traci wzrok, w filmie telewizyjnym kręconym w Marsylii, Le tuteur, z Rolandem Magdanem.
Bibi Naceri (Taha)
W wieku 20 lat Bibi Naceri zaczyna występować w teatrze, w nietypowych miejscach, jak sam mówi. Przygoda ta trwa trzy lata. Pierwszą sztukę pisze w 1989 roku Not’ bon Louis, akcja toczy się w epoce Ludwika XVI. Razem z przyjaciółmi zakłada trupę aktorską i gra wszędzie tam gdzie jest to możliwe (czasem było więcej ludzi na scenie niż na widowni), daje lekcje gry aktorskiej w Marsylii i w Blanc Mesnil dla młodzieży, gra w filmach telewizyjnych (Police District, Navarro i innych) w końcu Bibi pisze scenariusz do La mentale, filmu, który wchodzi na ekrany kin w 2001 (z Samuelem Le Bihanem i jego bratem Sammym Nacerim). Obecnie powstaje kilka filmów na podstawie jego scenariusza (np. Les grenouilles i Comme des frères, historia policjanta i przestępcy, którzy razem dorastali). «Luc skontaktował się ze mną w sprawie 13 Dzielnicy, bo chciał coś ze mną napisać. Napisałem pierwszą wersję przerobioną przez Luca, i tak powstała wersja ostateczna. Wziąłem udział w castingu do roli Taha i to bez żadnych znajomości : starałem się o tę rolę razem z 18 «czarnymi charakterami» kina francuskiego, oczywiście nie będę cytował nazwisk! I to jednak ja dostałem tę rolę.»
Dany Verissimo (Lola)
Przed rolą w 13 Dzielnicy Dany byla prezenterką w jednej z prywatnych stacji telewizyjnych i często grywała w telewizyjnych filmach erotycznych. Wystąpiła też w jednym odcinku serialu Brigade des mineurs prezentowanym przez telewizję M6. Luc pierwszy raz słyszy o Dany w momencie przeróbki scenariusza 13 Dzielnica i poleca dyrektorce castingu, by skontaktowała się z nią. Niestety Dany spodziewa się dziecka. Aż do ósmego miesiąca ciąży Dany nie wie czy będzie mogła grać w filmie. Cyril ulega kontuzji, przez co kręcenie filmu się przedłuża. Dany rodzi dziecko i w końcu decyduje się pojechać do Rumunii, by tam kręcić film. Udaje się tam z trenerem, Armelle, żeby łatwiej włączyć się w dynamikę akcji. «Najważniejsze momenty moich scen, tak jak ten na dachu z pociskiem, są kręcone w Rumunii, byłam na wpół naga, przywiązana do łańcucha pod pociskiem, super!» śmieje się aktorka. Opisując swoją grę Dany jest niezwykle szczera : « Nie pobierałam lekcji gry aktorskiej, moja gra to gra uliczna» I to właśnie przekonało Luca Besson do powierzenia jej roli Loli.
MC Jean Gab’1 (Nico)
MC Jean Gab’1 to nietuzinkowy raper. Jego pierwsze nagranie pojawiło się na składance Doca Gynéco Liaisons dangereuses (Niebezpieczne związki). Od tamtego czasu wydał singiel Je t’emmerde, gdzie z humorem odnosi się do wszystkich gwiazd rapu francuskiego. W swoim pierwszym albumie Ma vie (Moje życie) opowiada o swojej przeszłości i swoich “zakrętach” życiowych. Ze swoją ciężką przeszłością, w której miał nawet miejsce incydent więzienny, MC Jean Gab’1 jest jednym z niewielu raperów francuskich z ogromnym poczuciem humoru. Posługuje się oryginalnym slangiem – mieszanką verlan /jeden z rodzajów slangu polegający na odwracaniu sylab, przyp. tł./ z blokowisk i języka lat 50. Reżyser Pierre Morel wspomina go doskonale : «To niezmiernie miły facet. To śmieszne, ponieważ, jak w przypadku większości raperów, postrzegany jest jako ktoś agresywny i nie przebierający w słowach. Tymczasem na planie filmowym był przemiły. Nawet on nie miał dublera i wszystkie ciosy, jakie dostaje w filmie są prawdziwe.»
