Alain Brigand - Producent artystyczny
„11 września 2001 roku stało się to, czego nie ważyliśmy się sobie nawet wyobrażać. Obraz tej katastrofy, pokazywany na żywo, wtargnął z całą gwałtownością do naszych domów. Ból stał się nagle uniwersalny. Jak nie doświadczać współczucia, skoro równocześnie, na czterech końcach naszej planety telewizje pokazywały cierpienie tych, którzy stanęli w obliczu śmierci. Dosyć szybko zdałem sobie sprawę, że aby przywołać światowy oddźwięk tych wydarzeń, inaczej niż poprzez jego tragiczne obrazy, należy wezwać do koniecznej refleksji. Refleksji, która zapisze się nie tylko w teraźniejszości, ale będzie także odważnie zwrócona ku przyszłości i która będzie mogła się zmieniać i podróżować. Refleksji odpowiadającej obrazom poprzez inne obrazy. Zaproponowałem więc 11 renomowanym reżyserom, by przeniknęli spojrzeniem swoją kulturę, wspomnienia, historie, języki. Postulat początkowy był następujący: „Wypowiedzcie się w filmie trwającym 11 minut, 9 sekund i mającym 1 kadr na temat wydarzeń 11 września i ich konsekwencji.” Każdy zajął się tym tematem i pokazał swój odbiór tego wydarzenia, karmiony troską swego kraju i swojej historii. Ten film gromadzi różne rodzaje wrażliwości i zaangażowania. Punkt widzenia każdego z reżyserów jest wyrażony swobodnie i w całkowitej równości. Mimo braku harmonii, ta filmowa mozaika jest zatem naturalnie kontrastowa, ryzykując, że czasem okaże się zmienna w stosunku do wspólnego Aktu artystycznego, początkowo uznanego przez każdego z reżyserów.
Doktor Jean-Baptiste Richardier - Współtwórca „Handicap International”
„Wojna i spustoszenie, strach w każdej postaci, okaleczają ciało i duszę. Zamachy z 11 września należą do spuścizny uniwersalnego cierpienia. Handicap International zgodził się uczestniczyć w filmie „11.09.01”, gdyż jego powołanie, jego obecność w 55 krajach w pobliżu osób niepełnosprawnych, to jego racja bytu. Są to bezustannie ponawiane próby odpowiedzi ludzi na różne oblicza przeznaczenia, niesprawiedliwości i bardzo często barbarzyństwa. Ślepe zamachy godzą w ludność, nie za to co zrobiła, ale dlatego, że istnieje. Ci, którzy zginęli 11 września dołączą swe imiona do długiej listy ofiar wojennych wymuszeń popełnianych wobec cywilów. Wzrost liczby anonimowych zamachów jest jedną z form tej brutalności. Handicap Intenational od 20 lat walczy z tą wojenną armią, począwszy od szeregów fizycznych, psychologicznych i społecznych. Ta symboliczna walka w 1997 roku została uhonorowana pokojową nagrodą Nobla. W wielu krajach, ludność w drodze na wygnanie lub wracająca z wygnania, pasterze, mieszkańcy wsi i ich rodziny, muszą nadal codziennie stawiać czoła groźbie eksplozji pod ich stopami. Nawet najskromniejsze życie w takich warunkach staje się bardzo trudne. Poprzez różnorodne wspomnienie tego wydarzenia, film „11.09.01”, jak na produkcję artystyczną przystało, stawia wiele pytań i pomaga nam wyobrazić sobie świat, w którym osłabi się nieludzkie czyny. Jeśli ten film podkreśla brak równości dziejów różnych narodów, to po to, by nas zachęcić do dialogu i podburzyć nas do wspólnego działania, by wywalczyć dla każdego więcej sprawiedliwości i poczucia godności.
