Paryż, 1937
2002 - „A teraz Panie i Panowie”
2000 - „Jedna dla wszystkich”
1998 - „Przypadek czy zbieg okoliczności”
1996 - „Mężczyźni, kobiety: sposób użycia”
1994 - „Nędznicy”
1993 - „To wszystko przez to”
1992 - „Piękna historia”
1990 - „Są takie dni... i księżyce”
1988 - „Dziennik podróży rozpuszczonego”
1987 - „Uwaga, bandyci”
1986 - „Kobieta i mężczyzna, 20 lat później”
1985 - „Wyjechać, wrócić”
1984 - „Niech żyje życie”
1983 - „Edith i Marcel”
1981 - ”Jedni i drudzy”
1979 - „Dla nas dwojga”
1978 - „Robert i Robert”
1977 - „Inny mężczyzna, inna szansa”
1976 - „”Gdyby to można zmienić”
1976 - „Dobry i źli”
1975 - „Czy zabiła?”
1974 - „Małżeństwo”
1974 - „Całe życie”
1973 - „Szczęśliwego Nowego Roku”
1972 - „Przygoda, to Przygoda”
1971 - „Smic, Smac, Smoc”
1970 - „Łobuz”
1969 - „Mężczyzna, który mi się podoba’
1968 - „Życie, miłość, śmierć”
1967 - „Daleko od Wietnamu”
1967 - „Żyć aby żyć”
1966 - „Kobieta i mężczyzna”
1964 - „Dziewczyna i strzelby”
1960 - „Własność mężczyzny”
1) Gdzie byliście 11 września 2001 roku? Jakie było wasze pierwsze wrażenie, gdy dowiedzieliście się, co się stało?
Montowałem właśnie mój ostatni film, kiedy zadzwonił mój syn i powiedział: „popatrz w telewizor...” Potrzebowałem wielu dni, by otrząsnąć się z tego koszmaru i wrócić do montażu.
2) Jesteście bardzo zapracowanymi reżyserami, mimo to nie zawahaliście się i odpowiedzieliście na naszą propozycję wzięcia udziału we wspólnym dziele dotyczącym wydarzeń z 11 września 2001 roku, składającym się z 11 krótkometrażówek. Dlaczego?
Są rzeczy, nad którymi nie trzeba się zastanawiać. Jeśli wydarzenia 11 września nie zmuszą reżysera do stawiania pytań, to co może go przebudzić?
3) Czy myśleliście o tym, by wypowiedzieć się na temat wydarzeń 11 września zanim otrzymaliście propozycję wzięcia udziału w przygotowaniu filmu „11’09”01”?
Oczywiście, że o tym myślałem, ale było to niewłaściwe, więc przestałem o tym myśleć.
4) Jakie wydarzenia i własne doświadczenia chcieliście przywołać poprzez wasz krótki metraż? Jakie osobiste echa 11 września?
Byłem zafascynowany tym wydarzeniem medialnym i zadałem sobie pytanie, czy jest na ziemi ktoś, kto nie zdaje sobie sprawy z tego, co się właśnie dzieje.
5) Kiedy pojawił się pomysł waszego filmu: natychmiast czy po dłuższej refleksji?
Po tym, jak spontanicznie zgodziłem się przez telefon na tę propozycję, poszedłem pobiegać, jak to zwykle robię, gdy szukam pomysłu na film. W Lasku Bulońskim mijałem parę głuchoniemych, którzy żywo dyskutowali. Od czasu filmu „Dziewczyna i strzelby”, jestem zafascynowany światem ciszy. Pomyślałem więc: czemu nie 11 minut ciszy w hołdzie ofiarom...
6) Czy ograniczenia dotyczące każdego z krótkich metraży: 11 minut, 9 sekund i 1 kadr, sprawiało wam trudności w konstruowaniu waszej historii? Jak sobie z tym radziliście?
W filmie jest scena, którą mogłem dowolnie wydłużać lub skracać, by uzyskać dokładny czas.
7) Jak aktorzy i ekipa przeżyli powstawanie tego filmu? Jak przebiegały zdjęcia?
Jak żołnierze zmobilizowani z powodu wojny światowej... Ale mimo wszystko w dobrych humorach...
8) Każdy z reżyserów tworzył swój film nie mając najmniejszego pojęcia o tym, co robią pozostali. Czy to stanowiło dla was problem? Jak udało się wam stworzyć wspólne dzieło?
Byłbym skrępowany, gdybym znał historie innych. Zwłaszcza, że wybrani reżyserzy są mi szczególnie drodzy w moim filmowych wszechświecie. Tworzenie wspólnego filmu w samotności ma wszelkie korzyści... nawet korzyść bycia jego widzem.
9) Jaki waszym zdaniem może być związek filmu „11’09”01” z refleksją nad współczesnym światem wywołaną współczesnymi wydarzeniami? Czy waszym zdaniem kino może być bronią przydatną w dążeniu do pokoju?
Zawsze uważałem, że pamięć Świata zaczęła się w momencie narodzin Kina. Za każdym razem, gdy widzę obrazy z obozów koncentracyjnych, mam wrażenie, że nigdy więcej nie odważymy się zrobić czegoś podobnego... Mam zatem nadzieję, że nigdy nie nastąpi prawdziwy „remake” 11 września.
10) Czy myślicie, że wydarzenia 11 września 2001 roku wpłyną na wasze przyszłe filmy?
Z pewnością, podświadomie.
11) Czy uważacie, że istnieje podział na „przed” i „po” 11 września i że te wydarzenia stanowią wyrwę w historii współczesnej?
Wszystkie wydarzenia w życiu mają swoje „przed” i „po”. Nawet te, które wydają się nam bez znaczenia.
reżyseria: Claude Lelouch, scenariusz: Claude Lelouche i P. Uyetterhoeven, producent wykonawczy: Tania Zazulinsky dla Les Films 13, zdjęcia: Pierre-William Glenn (AFC), montaż: Stéphane Mazalaigue, mikser: Jean-Charles Martel, w rolach głównych: Emmanuelle Laborit i Jérôme Horry
