Ma zagrać koncert inauguracyjny na otwarcie sali koncertowej nazwanej jej imieniem. Przyjeżdża, po trzydziestoletniej nieobecności. Nigdy dotąd nie zdobyła się na odwagę, żeby odwiedzić rodzinny kraj. Towarzyszy jej córka, dwudziestopięcioletnia Tanya. Podczas tej wizyty Clara na nowo przeżywa wydarzenia z wiosny 1941 kiedy straciła całą rodzinę. Te wspomnienia stanowią główny szkielet filmu: w 1941 roku Clara była obiecującą wiolonczelistką, żoną młodego lekarza Artura Plancka i matką dwóch córek - Lisy (6) i Ewy (3). Kiedy do miasteczka wkraczają Niemcy, Clara i Artur zabierają córki i usiłują przedostać się do domu Emilii (26), chłopki ,która zaopatrywała ich w żywność jeszcze przed wojną. W drodze natykają się na niemiecki patrol. Podczas ucieczki ginie, zastrzelona przez Niemców, Ewa.
Emilia ukrywa ich na strychu. Artur, który ze względu na urodę może uchodzić za Polaka, podaje się za kuzyna dziewczyny i w miarę swobodnie porusza się po obejściu, pracuje w polu. Clarze, której wygląd wskazuje na to, że jest Żydówką, nie wolno opuszczać strychu. Między Arturem i Emilią rodzi się intymna więź, z którą Artur, całym sercem kochający Clarę, długo nie może sobie poradzić. Ulega jej dopiero wtedy, kiedy jasnym staje się, że Emilia nie jest w stanie ukrywać jego i jego rodziny nie mogąc okazywać mu swoich uczuć. Clara odkrywa ich związek i uświadamia sobie, że od tego, jak się on rozwinie, zależy jej życie. Zgadza się, żeby Artur przeniósł się do sypialni Emilii.
Taki układ okazuje się jednak bardzo nietrwały. Emilia zachodzi w ciążę, ale nawet wtedy obawia się, że Artur sypia z nią tylko po to, aby ocalić żonę i córkę. Zabrania mu odwiedzać je na strychu. Kiedy widzi, że Artur nie jest w stanie zignorować swojej rodziny, każe im odejść. Arturowi udaje się ją przekonać do zmiany zdania, ale Clara nie może już dłużej znieść towarzyszącego jej napięcia. Zabiera Lisę i odchodzi. Artur odchodzi z nimi. Idą do domu rolnika, który był pacjentem Artura przed wojną. Ukrywają się w piwnicy, ale już wkrótce znajdują ich Niemcy. Clara, Artur i Lisa zostają włączeni do kolumny Żydów prowadzonych do lasu na egzekucję. Kiedy wiadomość dociera do Emilii, rusza za kolumną. Zauważa ją Artur i każe Lisie iść do "cioci Emilii", ale zanim dziewczynce udaje się do niej dobiec zostaje zauważona i zastrzelona przez niemieckiego strażnika. Artur niesie jej ciało do masowego grobu, a kiedy zaczyna się egzekucja - ginie od niemieckich kul. Osłania swoim ciałem Clarę, która jeszcze tej samej nocy wyczołguje się z grobu i ucieka.
Dla pięćdziesięcioletniej Clary rozpamiętywanie przeszłości, o której starała się zapomnieć, jest trudne i bolesne, ale pomaga jej zrozumieć istotę związku jej męża z Emilią. Staje się dla niej jasne, że Emilia nie tylko ocaliła Artura, ale także ją.
