Kilka dni września

Tytuł filmu Amigoreny brzmi niewinnie aż do momentu, kiedy okazuje się, że akcja rozgrywa się w 2001 roku, w ciągu kilku dni poprzedzających 11 września. Jednak historia nie mówi o tragicznych wydarzeniach tego dnia, ani o nikim, kto był w nie bezpośrednio zamieszany. Rozgrywa się w Paryżu i Wenecji i dotyczy małej grupy ludzi, którzy wiedzą, że niebawem nastąpi katastrofa i szukają w tym jakichś korzyści dla siebie. Głęboko cyniczny względem światowych finansowych i politycznych rozgrywek, film sugeruje, że niezwykła aktywność na rynku giełdowym w okresie poprzedzającym atak na WTC oznaczała, że niektórzy inwestorzy mogli na tym solidnie zarobić... Irene (Juliette Binoche) dostaje informację, że amerykański szpieg o imieniu Elliot (Nick Nolte), z którym kiedyś pracowała, chce natychmiast zobaczyć dwójkę swoich dorosłych dzieci, aranżuje więc spotkanie. Irene nie widziała Elliota od dziesięciu lat: powód jego nagłego powrotu i chęć ujrzenia dzieci jest spowity tajemnicą i niebezpieczny dla wszystkich, których to dotyczy. Orlando (Sara Forestier) jest córką Elliota z jego pierwszego małżeństwa z Francuzką, zamordowaną w Bagdadzie 10 lat wcześniej, podczas gdy David (Tom Riley) jest synem drugiej żony Elliota, Amerykanki, która zmarła na raka. Są nie tylko zupełnie obcymi dla siebie ludźmi, ale różni ich także stosunek do ojca: Orlando nienawidzi go za to, że opuścił ją po śmierci matki, podczas gdy David go uwielbia. Konflikty między nimi mają jeszcze inną naturę: Orlando szczerze nie znosi Ameryki i Amerykanów i wykorzystuje każdą okazję, żeby dać Davidovi do zrozumienia, co myśli o nim i jego krajanach. Do spotkania ma dojść w obskurnym hoteliku, gdzie najpierw zjawia się Irene wraz z Orlando. Wkrótce dołącza do nich amerykański młodzieniec, David. Zamiast Elliota pojawia się w hotelu tajemniczy agent, psychopatyczny płatny zabójca, William Pound (John Turturro). Irena zabiera ze sobą dzieci Elliota i we trójkę uciekają przed recytującym poezję mordercą. W międzyczasie między skłóconym "rodzeństwem" rodzi się prawdziwe uczucie. Elliot pozostaje niewidoczny przez większość filmu, posługując się parą złowrogich arabskich bankierów, aby przekazywać informacje dla Irene. Ta z kolei ucieka przed depczącym całej trójce po piętach groteskowym Poundem, który znaczy swój szlak trupami, zaś w trakcie wykonywania kolejnych krwawych zleceń, telefonuje do swego psychoanalityka i recytuje poezję... Wszyscy spotkają się 10 września w Wenecji - nie wszyscy jednak dożyją następnego dnia...