Santiago Amigorena
Urodzony w Buenos Aires w 1962 roku, dzieciństwo spędził w Argentynie i Urugwaju. Od 1973 roku żyje w Paryżu. Syn psychoanalityka.
Jak sam o sobie mówi: pisze książki, by zapomnieć, artykuły, żeby się znudzić, scenariusze, żeby zapomnieć, że się nudzi.
Tytuły jego książek obsesyjnie krążą wokół tematu milczenia: "Lakoniczne dzieciństwo", "Bezdźwięczna młodość", "Milcząca dorosłość". Dopiero "Pierwsza miłość" wybija się z tego niemego szeregu.
Zagorzały czytelnik, zapełnia swoje filmy cytatami z literatury, nie podaje jednak źródeł. Uważam, że to śmieszne, gdy filmowcy ostentacyjnie pokazują okładkę w filmie. Sam woli używać cytatów jako swego rodzaju intelektualnej przynęty. A wabią już imiona jego postaci: Eliot, Orlando, Pound...
Według niego kino jest sztuką polityczną. Kiedy pisałem scenariusz, zalewał nas temat 11 września 2001 roku. Dlaczego nie pokazać, że atak na World Trade Center był poprzedzony dziwacznymi operacjami giełdowymi? Jest równie absurdalne myśleć, że CIA wiedziała wcześniej o zniszczeniu wież World Trade Center, co wyobrażać sobie, że Ben Laden był jedynym, który wiedział, co się stanie.
FILMOGRAFIA:
scenariusz:
2006:
Kilka dni września
2003:
Ani za, ani przeciw (Ni pour, ni contre (bien au contraire))
2002:
Le Loup de la côte Ouest
2002:
Moja kamera i ja (Ma caméra et moi)
2000:
Bon plan
2000:
Regarde-moi (en face)
1999:
Być może (Peut-etre)
1998:
La Voie est libre
1998:
Tokyo Eyes
1997:
Kini i Adams (Kini and Adams)
1997:
Le Silence de Rak
1997:
Post coitum animal triste
1996:
Quand les étoiles rencontrent la mer
1995:
Afrique, mon Afrique...
1994:
Młodzi groźni (Le Péril jeune)
1993:
Le Fils du requin
1993:
Maigret et les caves du Majestic
1993:
Les Gens normaux n'ont rien d'exceptionnel
1992:
Samba Traoré
1992:
Maigret et la maison du juge
reżyser:
2006:
Kilka dni września (Quelques jours en septembre)
