"Elena" [trailer]

Władimir i Elena - starsze małżeństwo - mieszkają w luksusowym apartamencie w Moskwie. Ich wzajemne relacje przypominają układ. Dzieli ich wiele, ale łączy jedno: on ma pieniądze, ona zapewnia mu opiekę. Pewnego dnia, gdy Władimir trafia do szpitala, uświadamia sobie, że jego dni są policzone. Postanawia zapisać cały majątek córce, pozostawiając Elenie wyłącznie comiesięczną dożywotnią pensję. Brak perspektyw na finansową pomoc dla syna z pierwszego małżeństwa z nieśmiałej i poddanej żony zmienia Elenę w zdeterminowaną i zdolną do wszystkiego kobietę. W jej głowie rodzi się tragiczny plan, który na zawsze zmieni życie całej rodziny...

Elena to trzeci film fabularny w reżyserskiej karierze Andrieja Zwiagincewa, określanego przez Nikitę Michałkowa jako artysta, który w swojej sztuce filmowej nigdy nie popełnił błędu. Jego debiutancki film Powrót zdobył w 2003 roku Złotego Lwa na festiwalu filmowym w Wenecji, a Wygnanie otrzymało w 2007 roku nagrodę za najlepszą rolę męską na festiwalu w Cannes. Za film Elena, którego premiera odbyła się w 2011 roku na festiwalu filmowym w Cannes, Zwiagincew otrzymał Nagrodę Specjalną Jury.
Film jest próbą spojrzenia na społeczno-ekonomiczne zmiany, jakie w ostatnich latach zaszły zarówno w Rosji, jak i na świecie. Jak przyznaje reżyser, Elena jest współczesnym dramatem, który konfrontuje widza z odwiecznymi pytaniami na temat życia i śmierci i jednocześnie pozwala pokazać główną ideę naszych czasów - przetrwanie najsilniejszych, bez względu na cenę. "We współczesnym świecie idee człowieczeństwa ulegają zniszczeniu. Pozwalamy przejąć stery liderom, którzy kierują się pierwotnymi instynktami. Delikatna, czuła, słodka i wierząca kobieta, przepełniona miłością i troską nagle zmienia się w mordercę, a następnie płoży się w kościele. Jak to się ma do obrazów apokalipsy?" - zapytuje Zwiagincew.
Nakręcona w tonacji szaro-niebieskiej, wysmakowana w każdym calu Elena prezentuje charakterystyczny dla Zwiagincewa język wyrazu, w którym główną rolę odgrywają wystudiowane obrazy, a nie słowa. Autorem zdjęć jest stały współpracownik reżysera - Michaił Kriechman, który zdaniem Zwiagincewa "ma wyjątkowe oczy, które widzą to, co jest niewidzialne". Dzięki temu w filmie nic nie jest dopowiedziane do końca, a odpowiedzią stają się jedynie zdjęcia lub domyślna interpretacja widza. Dodatkowo szczególną atmosferę filmu podkreśla muzyka skomponowana przez Philipa Glassa.
Budżet filmu wyniósł 3 miliony dolarów.