W postać króla Syjamu - Mongkuta - rosyjsko-amerykański aktor Yul Brynner wcielał się na teatralnej scenie aż 4625 razy, zdobywając za swą rolę statuetkę Tony. Kreację egzotycznego władcy powtórzył w kinowej wersji musicalu "Król i ja", za co otrzymał jedynego w karierze Oscara. Do dziś jest jednym z dziesięciu aktorów, którzy za tę samą role otrzymali zarówno nagrodę Tony, jak i statuetkę Akademii.
Roli Monguta zawdzięczamy też charakterystyczną łysinę Brynnera, który specjalnie do roli zgolił włosy. Po sukcesie broadwayowskiego spektaklu oraz kinowej wersji musicalu aktor konsekwentnie prezentował na ekranie łysą czaszkę (choć na potrzeby niektórych ról przywdziewał peruki).
Yul Brynner: Łysy król 6
zobacz zdjęcia
Yul Brynner: Łysy król
W postać króla Syjamu - Mongkuta - rosyjsko-amerykański aktor Yul Brynner wcielał się na teatralnej scenie aż 4625 razy, zdobywając za swą rolę statuetkę Tony. Kreację egzotycznego władcy powtórzył w kinowej wersji musicalu "Król i ja", za co otrzymał jedynego w karierze Oscara. Do dziś jest jednym z dziesięciu aktorów, którzy za tę samą role otrzymali zarówno nagrodę Tony, jak i statuetkę Akademii.
Roli Monguta zawdzięczamy też charakterystyczną łysinę Brynnera, który specjalnie do roli zgolił włosy. Po sukcesie broadwayowskiego spektaklu oraz kinowej wersji musicalu aktor konsekwentnie prezentował na ekranie łysą czaszkę (choć na potrzeby niektórych ról przywdziewał peruki).
1 / 6
W 1956 roku kinową premierę miała adaptacja wystawianego na Broadwayu musicalu "Król i ja", opowiadającego o służbie brytyjskiej nauczycielki na dworze króla Syjamu - Mongkuta. W monarchę wcielił się urodzony we Władywostoku Yul Brynner.
Dla aktora była to jedna z pierwszych ról kinowych. Wcześniej pracował jako model i reżyser telewizyjny, a od 1951 roku z sukcesem wcielał się w Mongkuta na Broadwayu, co przyniosło mu między innymi nagrodę Tony. "Król i ja" otrzymał dziewięć nominacji do Oscara, w tym w najważniejszych kategoriach. Ostatecznie zdobył pięć statuetek, między innymi za rolę Brynnera, który rywalizował o tytuł najlepszego aktora roku między innymi z Jamesem Deanem i Laurence'em Olivierem. Ten sukces stanowił dla niego przepustkę do Hollywood. Do końca życia występował też w scenicznej wersji musicalu.
Źródło: Getty Images
Autor: Jack Mitchell
2 / 6
Reżyser biblijnej superprodukcji "Dziesięć przykazań" - Cecil B. de Mille - zatrudnił Brynnera do roli faraona Ramzesa Wielkiego po tym, jak zobaczył go w scenicznej wersji "Króla i ja". Powiedział aktorowi za kulisami przestawienia, że jest jedynym, który może wcielić się w tą postać. Film okazał się wielkim sukcesem kasowym i sprawił, że Brynner stał się jedną z najbardziej pożądanych przez reżyserów gwiazd Hollywood.
Źródło: Getty Images
Autor: Silver Screen Collection
3 / 6
W kolejnych latach oglądaliśmy Brynnera m.in. w ekranizacji "Braci Karamazow" oraz kolejnym historycznym eposie "Salomon i Królowa Saby", w którym zastąpił w tytułowej roli zmarłego w trakcie zdjęć Tyrone'a Powera.
Kinowa publiczność najlepiej kojarzy go jednak ze zrealizowanego w 1960 roku westernu "Siedmiu wspaniałych", będącym hollywoodzkim remakiem "Siedmiu samurajów" Akiry Kurosawy. Brynner udowodnił, że świetnie czuje się w konwencji westernu, w kolejnych latach niejednokrotnie oglądaliśmy go na ekranie w kowbojskim kapeluszu.
Źródło: Getty Images
Autor: United Artists/Sunset Boulevard/Corbis
4 / 6
Najbardziej ikoniczną kreację w karierze Yul Brynner stworzył w 1973 roku w westernie science-fiction "Westworld", wcielając się w postać zabójczego androida w tytułowym parku rozrywki. Po klasyczne dzieło Michaela Crichtona powinni sięgnąć wszyscy fani serialu HBO "Westworld", będącego telewizyjnym remakiem kultowego, lecz nieco zapomnianego już filmu.
Źródło: Getty Images
Autor: Silver Screen Collection
5 / 6
Artystyczna działalność Yula Brynnera nie ograniczała się wyłącznie do aktorstwa. Był też aktywnym fotografem (po jego śmierci córka wydała album "Yul Brynner: Photographer"), napisał również dwie książki: "Bring Forth the Children: A Journey to the Forgotten People of Europe and the Middle East" oraz kucharską "The Yul Brynner Cookbook: Food Fit for the King and You".
W początkach aktorskiej kariery występował także jako piosenkarz i gitarzysta w nocnych klubach Paryża, część z tych utworów zaśpiewał potem w filmie "Bracia Karazmazow". W 1967 roku ukazał się album "The Gypsy and I: Yul Brynner Sings Gypsy Songs".
Źródło: Getty Images
Autor: Pierre Vauthey/Sygma
6 / 6
Yul Brynner zaczął palić papierosy jako 12-letni chłopiec. Mimo iż materiały promocyjne jego kolejnych filmów często przedstawiały go z papierosem w dłoni, aktor rzucił nałóg w 1971 roku. W 1983 roku, tuż przez 4000. przedstawieniem "Króla i ja" Brynner otrzymał wyniki lekarskiego badania, z których wynikało, że ma nieoperacyjnego raka płuc.
Zmarł dwa lata później w szpitalu w Nowym Jorku. Miał 65 lat. Kilka dni po jego śmierci telewizja wyemitowała nagrany wcześniej materiał, będący częścią antynikotynowej akcji społecznej, w której Brynner, patrząc wprost w kamerę, mówi: "Teraz, kiedy mnie już nie ma, mówię do ciebie: Nie pal".
Źródło: Getty Images
Autor: ullstein bild
