Julia Kamińska: Pokażę różki

Dołączyła pani do obsady "Na Wspólnej". Gdy ten serial startował, była pani nastolatką. Oglądała go pani wtedy?

Julia Kamińska: - Nie, ale pamiętam, że była kiedyś w telewizji kampania promująca serial pod hasłem "plan wykonano", zrobiona w klimacie kroniki filmowej. To zapadło mi w pamięć, spodobał mi się pomysł, i stwierdziłam wtedy, że fajnie byłoby zagrać w tym serialu. Zresztą lata temu byłam na castingu do "Na Wspólnej". Nie pamiętam już nawet, o jaką dokładnie rolę chodziło, w każdym razie to miał być jakiś wątek związany z postacią Igora. Roli nie dostałam, ale dzięki temu jestem w "Na Wspólnej" teraz, a na dodatek gram bardzo wyrazistą postać.

Która sporo namiesza!

- Tak! Roma jest raczej wredna. Na początku nie będzie tego wyraźnie widać, ale szybko zacznie pokazywać swoje różki. Jest karierowiczką. Chciałaby odnieść sukces natychmiast i nie może sobie poradzić z tym, że to nie przychodzi łatwo. Wcześniej trzeba dużo i ciężko pracować, a ona jest niecierpliwa. W pewnym momencie niecierpliwość przeradza się w desperację, robi więc wszystko, żeby już teraz swój cel osiągnąć. Jestem podekscytowana, bo dotąd miałam niewiele możliwości, żeby zagrać postać negatywną.

Zakręcone postaci jednak już pani grała. Przypomnijmy chociażby "Na dobre i na złe"...

- Zuza na początku była postacią negatywną, ale potem, kiedy okazało się, że zagości w serialu na dłużej, dostała od scenarzystów "usprawiedliwienie" - przeżyła traumę, cierpiała, stała się bardziej ludzka. Zyskała sympatię widzów, złagodniała, znormalniała, jednocześnie jednak utraciła pewną ostrość. Wcielanie się w ofiarę gwałtu było wzbogacającym aktorsko doświadczeniem, jednak trochę tęskniłam za drapieżnością Zuzy. Dlatego mam nadzieję, że Roma jak najdłużej nie zatraci swojej niezdrowej żądzy sukcesu.

A ile pani mogłaby poświęcić dla osiągnięcia celu?

- Nie zastanawiałam się nad tym. Staram się znaleźć złoty środek. Fajnie jest odnosić sukcesy, ale nie za wszelką cenę. Jeśli coś pozytywnego się wydarzy, to dobrze. Jeśli nie - trudno. Chcę być po prostu szczęśliwa, a ponieważ od rozczarowań wolę miłe niespodzianki, nie nastawiam się na wygraną.

A co pani rozumie przez sukces?

- Dla mnie sukces to wszystko to, co powoduje uczucie szczęścia. Miłość, zdrowie, spokój, no i pieniądze... Sukcesem jest mieć tyle pieniędzy, żeby wystarczyło nie tylko na życie, ale i fajne, małe przyjemności. Od dłuższego czasu mi się to udaje, więc uważam się za szczęściarę. A doraźnym sukcesem jest to, że mogę uczestniczyć w konferencji ramówkowej TVN w towarzystwie kolegów z "Na Wspólnej". Mam okazję pochwalić się swoją pracą, ładnie ubrać, uczesać, pomalować...

Gra pani sporo w teatrze. Podobno teraz przygotowuje się pani do kolejnej roli.

- Kilka dni temu zaczęliśmy próby do spektaklu "Selfie.com.pl". Autorem sztuki jest Piotr Jasek, wspaniały scenarzysta ("BrzydUla", "Singielka"), poeta i dramaturg. Tekst jest świetny.

Czemu tytuł "Selfie..."?

- Jest to sztuka w dużej mierze o mediach społecznościowych, w pewnym sensie o uzależnieniu, które funduje nam nieśmiałość. Temat jest więc bardzo współczesny. Reżyseruje Maria Seweryn, w obsadzie są Dorota Pomykała, Mirosław Baka i Filip Bobek. Cieszy mnie, że mogę z nimi pracować. Zwłaszcza że ze wszystkimi spotkałam się w pracy wcześniej, lubimy się, rozumiemy zawodowo i prywatnie. Jestem bardzo podekscytowana tym spektaklem i myślę, że będzie wielki sukces. Trzymam więc kciuki.

Pani chętnie korzysta z portali społecznościowych?

- Oczywiście. Często korzystam z internetu w telefonie. Jest to dobry sposób, żeby się czymś zająć, gdy np. na coś czekam. Kiedyś w torbie nosiło się książki. Ja nadal staram się to robić, ale często telefon wygrywa z książką, bo można z niego np. wysyłać maile. Aktywnie używam Instagrama, Snapchata, Facebooka. Portale społecznościowe to dla wielu z nas bezpieczna ucieczka, zwłaszcza jeżeli jesteśmy nieśmiali i czujemy się trochę skrępowani w realnym świecie, łatwiej jest nam wtedy uciec w internet.

Pani urodziła się 13 w piątek. Wydawałoby się, że to kumulacja pecha!

- A dla mnie to niezwykle szczęśliwy dzień i szczęśliwa liczba. Wszystko, co wiąże się z trzynastką, spotyka się z moją aprobatą. I to jest chyba jedyny przesąd, w który wierzę (śmiech).

Rozmawiała Iwona Leończuk.

***Zobacz materiały o podobnej tematyce***