Wim Wenders otrzyma Złotego Niedźwiedzia za całokształt twórczości
Niemiecki reżyser Wim Wenders otrzyma Złotego Niedźwiedzia za całokształt twórczości podczas przyszłorocznego festiwalu w Berlinie. Podczas imprezy zaprezentowany zostanie również przegląd filmów autora "Nieba nad Berlinem".
"Tym, co najbardziej imponuje w twórczości Wima Wendersa, to ogromna różnorodność jego artystycznych poszukiwań. Jest bowiem nie tylko filmowcem, lecz również autorem i fotografem" - przyznał Rainer Rother z Deutsche Kinemathek, odpowiedzialny za 10-tytułową retrospektywę filmów Wendersa podczas przyszłorocznego festiwalu.
Wenders to jeden z najbardziej znanych reżyserów współczesnego kina niemieckiego. Jego filmy pod względem stylistycznym stanowią mieszankę hollywoodzkich form i gatunków z elementami kina alternatywnego. Studiował medycynę i filozofię. Przerwał naukę i wyjechał do Paryża. Po powrocie do Niemiec ukończył reżyserię w Monachium (1970).
Już na początku swej kariery zwrócił na siebie uwagę krytyki, obrazem "Strach bramkarza przed jedenastką" (1971). Film oparty został na podstawie powieści Petera Handke, z którym Wenders współpracował ponownie przy "Niebie nad Berlinem" (1987). Po "Szkarłatnej literze" (1973), najmniej satysfakcjonującym dziele, Wenders nakręcił trylogię kina drogi: "Alicja w miastach" (1974), "Fałszywy ruch" (1975) i "Z biegiem czasu"(1976).
W roku 1978 Wenders przybył do Stanów Zjednoczonych, by kręcić "Hammeta" dla Francisa Forda Coppoli. Po wielu problemach ze scenariuszem i konfliktach z Coppolą, w filmie pozostało jedynie 30% scen kręconych przez Wendersa. Kłopoty te znalazły swoje odbicie w filmie "Stan rzeczy" (1982), który opowiadał o różnicach w podejściu do twórczości filmowej Europejczyków i Amerykanów. W roku 1984 Wenders zdobył Złotą Palmę w Cannes za obraz "Paryż, Teksas".
Film "Niebo nad Berlinem"(1987) został nagrodzony na festiwalu w Cannes w kategoriach najlepszy scenariusz i najlepsza reżyseria, dostał nominację do Złotej Palmy i wszedł do kanonu klasyki filmowej. Potem zaowocował on sequelem "Tak daleko, tak blisko"(1993).
Następnie mogliśmy podziwiać tak głośne filmy Wendersa jak: "Aż na koniec świata"(1992), "Lisbon Story"(1995) , "Lumiere i spółka"(1996), "Buena Vista Social Club" (1999), "Million Dollar Hotel"(2000), "10 minut później: Trąbka" (2002), "Kraina obfitości" (2004).
Jego ostatnim filmem jest trójwymiarowy dokument "Pina" (2011) opowiadający o wybitnej choreografce Pinie Bausch.
Chcesz obejrzeć film? Nie możesz zdecydować, który wybrać? Pomożemy - poczytaj nasze recenzje!
